Είναι ο απόγονος του Ictineo I, που κατασκευάστηκε 8 χρόνια νωρίτερα και ήταν χειροκίνητο. Αρχικά ήταν και αυτό χειροκίνητο ενώ στη συνέχεια λειτούργησε με μια ατμομηχανή εγκατεστημένη στην επιφάνεια. Η μηχανή ατμού όμως δεν ήταν δυνατό να λειτουργήσει με το σκάφος σε βύθιση καθώς κατανάλωνε όλο το οξυγόνο του πληρώματος. Έτσι ο εφευρέτης του επινόησε ένα τρόπο ώστε αφενός να παρέχεται αρκετή θερμότητα για την παραγωγή ατμού, αφετέρου να δημιουργήται οξυγόνο για το πλήρωμα. Το κατάφερε μέσω μιας αναερόβιας χημικής αντίδρασης που είχε ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά.
Το Ictineo II είχε μήκος 14 μέτρα, 2 μέτρα πλάτος και 3 μέτρα ύψος. Το εκτόπισμά του ήταν 46 τόνοι και ο εσωτερικός του χώρος ήταν 29 κυβικά μέτρα. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε ξύλο ελιάς και βελανιδιάς, επικαλυμμένα με μια λεπτή στρώση χαλκού.Το πραγματικά πρωτοποριακό χαρακτηριστικό του Ictineo II ήταν η μηχανή που κινούντας από αναερόβια χημική αντίδραση καθώς το επόμενο αντίστοιχα κινούμενο υποβρύχιο κατασκευάστηκε σχεδόν 100 χρόνια μετά, από τους Γερμανούς το 1940. Ακριβές αντίγραφο του Ictineo II εκτίθεται στο ναυτικό μουσείο της Βαρκελώνης, απ’ όπου και οι φωτογραφίες.