Ελπίδες ότι μια μέρα δεν θα υπάρχουν ακρωτηριασμένοι άνθρωποι, καθώς το σώμα θα «αναγεννά» τα κομμένα άκρα, δίνει ανακάλυψη Αμερικανών επιστημόνων, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι η...
«απενεργοποίηση» ενός γονιδίου μπορεί να βοηθήσει τα θηλαστικά να αποκτήσουν ξανά τα χαμένα τους άκρα!
Εκπληκτοι έμειναν οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Wistar στη Φιλαδέλφεια όταν είδαν ένα ποντίκι που του έλειπε το γονίδιο p21 να αποκαθιστά τους κατεστραμμένους.. του ιστούς.
Η απουσία δηλαδή του συγκεκριμένου γονιδίου έδωσε τη δυνατότητα στο ζώο να αποκτήσει θεραπευτική δύναμη που αναπαρήγαγε τα χαμένα του κύτταρα.
Ενώ δηλαδή στα θηλαστικά συνήθως σχηματίζεται μία πληγή, αν τραυματιστούν, σε αυτή την περίπτωση δημιουργήθηκε ένα βλάστημα, το οποίο είχε τέτοια δομή ώστε να προκαλεί τη ραγδαία ανάπτυξη κυττάρων.
Η μέθοδος αυτή μπορεί να εφαρμοστεί με τα ίδια αποτελέσματα και στα σκουλήκια, ενώ με τον ίδιο τρόπο μπορούν να αυτοθεραπευτούν και τα σφουγγάρια.
Οι ερευνητές, αναλύοντας το γιατί συμβαίνει αυτό, εξηγούν ότι η απώλεια του εν λόγω γονιδίου βοηθά τα κύτταρα των θηλαστικών να λειτουργούν ως εμβρυικά βλαστοκύτταρα, και όχι όπως τα κύτταρα των ενήλικων θηλαστικών.
Ετσι, ο τραυματισμένος ιστός αντικαθίσταται από νέο, που δεν φέρει μάλιστα κανένα σημάδι. Παρ’ όλο που οι ειδικοί περίμεναν ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να μετέτρεπε τα καινούργια κύτταρα σε καρκινογόνα, ο συνδυασμός της απόπτωσης με την υψηλή αναπαραγωγή νέων επιτρέπει στα κύτταρα ενός οργανισμού να διαχωρίζονται γρήγορα χωρίς να είναι καρκινογόνα.
ΠΗΓΗ: http://dinatos
«απενεργοποίηση» ενός γονιδίου μπορεί να βοηθήσει τα θηλαστικά να αποκτήσουν ξανά τα χαμένα τους άκρα!
Εκπληκτοι έμειναν οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Wistar στη Φιλαδέλφεια όταν είδαν ένα ποντίκι που του έλειπε το γονίδιο p21 να αποκαθιστά τους κατεστραμμένους.. του ιστούς.
Η απουσία δηλαδή του συγκεκριμένου γονιδίου έδωσε τη δυνατότητα στο ζώο να αποκτήσει θεραπευτική δύναμη που αναπαρήγαγε τα χαμένα του κύτταρα.
Ενώ δηλαδή στα θηλαστικά συνήθως σχηματίζεται μία πληγή, αν τραυματιστούν, σε αυτή την περίπτωση δημιουργήθηκε ένα βλάστημα, το οποίο είχε τέτοια δομή ώστε να προκαλεί τη ραγδαία ανάπτυξη κυττάρων.
Η μέθοδος αυτή μπορεί να εφαρμοστεί με τα ίδια αποτελέσματα και στα σκουλήκια, ενώ με τον ίδιο τρόπο μπορούν να αυτοθεραπευτούν και τα σφουγγάρια.
Οι ερευνητές, αναλύοντας το γιατί συμβαίνει αυτό, εξηγούν ότι η απώλεια του εν λόγω γονιδίου βοηθά τα κύτταρα των θηλαστικών να λειτουργούν ως εμβρυικά βλαστοκύτταρα, και όχι όπως τα κύτταρα των ενήλικων θηλαστικών.
Ετσι, ο τραυματισμένος ιστός αντικαθίσταται από νέο, που δεν φέρει μάλιστα κανένα σημάδι. Παρ’ όλο που οι ειδικοί περίμεναν ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να μετέτρεπε τα καινούργια κύτταρα σε καρκινογόνα, ο συνδυασμός της απόπτωσης με την υψηλή αναπαραγωγή νέων επιτρέπει στα κύτταρα ενός οργανισμού να διαχωρίζονται γρήγορα χωρίς να είναι καρκινογόνα.
ΠΗΓΗ: http://dinatos