Το σχέδιο μείωσης του πλυθησμού του πλανήτη είναι παλιό, αλλά πάντα επίκαιρο και ήρθε στην επιφάνεια -εκ νέου- με αφορμή την υπόθεση ομηρίας στο κτίριο του Discovery Channel, όπου ένας μοναχικός οικολόγος τρομοκράτης φώναζε: "τα παρασιτικά ανθρώπινα βρέφη πρέπει να πεθάνουν", κάτι που είναι και απαίτηση ενός από τα μεγαλύτερα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Της Παγκόσμιας ΤράπεζαςΟ James J. Lee φοβάται ότι κάτι τέτοιο θέλουν το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, έχοντας ομήρους ολόκληρα έθνη.
Το 1984, στην παγκόσμια Έκθεση για την ανάπτυξη, η Παγκόσμια Τράπεζα απειλούσε τα έθνη που αργούν να εφαρμόσουν τη "Δημογραφική Τράπεζα πληθυσμών", με "δραστικά μέτρα, λιγότερο συμβατά με την ατομική επιλογή και ελευθερία".
Η έκθεση είναι αφιερωμένη, εξ' ολοκλήρου, σε μακροπρόθεσμες στρατηγικές της Παγκόσμιας Τράπεζας σε ό, τι αφορά τον έλεγχο του πληθυσμού:
«(...) Οι οικονομικές και πολιτικές επιδόσεις, κατά την προσεχή δεκαετία θα είναι ζήτημα της αύξησης του πληθυσμού στις αναπτυσσόμενες χώρες για πολλές δεκαετίες μετά. Η δημογραφική πολιτική και η αλλαγή στο υπόλοιπο αυτού του αιώνα θα καθορίσουν τους όρους για το σύνολο της στρατηγικής ανάπτυξης".
Για να δείξει πόσο σοβαρή είναι η Παγκόσμια Τράπεζα στην υλοποίηση των γενικών στόχων της στρατηγικής για τον έλεγχο του πληθυσμού, η έκθεση δεν διστάζει να αναπτύξει τις οριστικές απειλές:
"Η πληθυσμιακή πολιτική έχει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Στο μεταξύ, πρέπει να προσαρμόζονται και στις άλλες αναπτυξιακές πολιτικές. Η αδράνεια σήμερα αποκλείει τις επιλογές του αύριο, στη συνολική στρατηγική της ανάπτυξης. Το χειρότερο απ' όλα, η αδράνεια σήμερα, θα μπορούσε να σημαίνει περισσότερο δραστικά μέτρα, λιγότερο συμβατά με την ατομική επιλογή και ελευθερία, η οποία θα κρίνεται απαραίτητη αύριο για την επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού".
"(...) Οι κυβερνήσεις μπορούν να χρησιμοποιήσουν κίνητρα και αντικίνητρα, για να επισημάνουν την πολιτική τους, για τα μεγέθη των οικογενειών", συνεχίζει η έκθεση.
"Μέσα από τα κίνητρα, η κοινωνία, ως σύνολο, αποζημιώνει τα ζευγάρια, που επιθυμούν να παραιτηθούν από τα ιδιωτικά οφέλη ενός επιπλέον παιδιού, βοηθώντας να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ ιδιωτικών και κοινωνικών κερδών σε υψηλή γονιμότητα".