Με τέσσερις κάμερες που τοποθετήθηκαν σε καίρια σημεία και τους βοηθούσαν να παρακολουθούν τον ασθενή, αναισθησιολόγοι του πανεπιστημίου McGill χορήγησαν ενδοφλεβίως φάρμακα σε ασθενή, στις 30 Αυγούστου. Οι κάμερες μετέφεραν πληροφορίες από την Πίζα στο Μόντρεαλ, σχετικά με το ρυθμό αναπνοής του ασθενούς και τα ζωτικά σημεία. Επιπλέον παρείχαν ζωντανές εικόνες από τη χειρουργική επέμβαση.
Το ιατρικό προσωπικό στην Πίζα τοποθέτησε τον ενδοφλέβιο καθετήρα, αλλά τα φάρμακα χορηγήθηκαν εξ αποστάσεως.
Ο αναισθησιολόγος Thomas Hemmerling, δήλωσε ότι η μέθοδος θα μπορούσε να έχει εφαρμογή σε χώρες όπου πολλοί κάτοικοι κατοικούν σε απομακρυσμένες περιοχές όπως ο Καναδάς, και όπου ενδεχομένως δεν υπάρχουν διαθέσιμοι ειδικοί. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για διδασκαλία, επιτρέποντας στον ειδικευόμενο να εκτελέσει λειτουργίες χωρίς τη φυσική παρουσία διδάσκοντος, αυξάνοντας έτσι το επίπεδο αυτοπεποίθησής του.
Η μέθοδος περιλαμβάνει σταθμό υπολογιστών, που ονομάζεται ‘πιλοτήριο αναισθησίας’ και διαχειρίζεται τη μετάδοση ήχου-εικόνας μεταξύ των δυο κέντρων.
Ο Hemmerling δήλωσε, ότι οι τοπικοί αναισθησιολόγοι μπορούν να επέμβουν στη διαδικασία οποιαδήποτε στιγμή.
Ενώ το σύστημα είναι ακόμα στο στάδιο του πρωτότυπου, οι ερευνητές του McGill δηλώνουν ότι μπορεί ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά για προεγχειρητική αξιολόγηση στο σπίτι σε ασθενείς που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές. Η βιντεοδιάσκεψη θα μπορούσε να μειώσει το στρες των ασθενών όταν εισάγονται σε νοσοκομείο για επέμβαση, αναφέρουν οι ερευνητές.