Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι φυσικοί διαπίστωσαν για πρώτη φορά πως οι σταγόνες της βροχής, παρουσιάζουν ποικιλία σχημάτων, αλλά και διαστάσεων. Αυτό το απέδωσαν στο γεγονός πως κατά την πτώση τους οι σταγόνες συγκρούονται...μεταξύ τους και έτσι αλλάζουν μορφή. Την παγιωμένη αυτή αντίληψη, ήρθε να αλλάξει μία ομάδα επιστημόνων του πανεπιστημίου της Μασσαλίας, με επικεφαλής τον φυσικό Εμανουέλ Βιλερμό. Αφού πρώτα βιντεοσκόπησαν με κάμερες υψηλής ταχύτητας - συγκεκριμένα 1.000 εικόνες το δευτερόλεπτο - την βροχή, στη συνέχεια ανέλυσαν λεπτομερώς την πτώση μιας μεμονωμένης σταγόνας διαμέτρου περίπου έξι χιλιοστών. Τα συμπεράσματά τους, ανατρεπτικά και ενδιαφέροντα!
Παρατήρηση πρώτη: Οι σταγόνες της βροχής δεν συγκρούονται μεταξύ τους!
Μπορεί κάτι τέτοιο να ισχύει όσο βρίσκονται μέσα στα σύννεφα, αλλά από τη στιγμή που θα αρχίσουν το ταξίδι τους προς τη γη, δεν συμβαίνει κατι τέτοιο! Στην πραγματικότητα, οι σταγόνες της βροχής ακουμπάνε στο έδαφος χωρίς καν να έρθουν σε επαφή με άλλες σταγόνες.
Παρατήρηση δεύτερη: Για όλα φταίει η αντίσταση του αέρα!
Τα διαφορετικά μεγέθη και σχήματα των σταγόνων της βροχής, οφείλονται στην αντίσταση του αέρα. Συνήθως από τα σύννεφα ξεκινάνε μεγάλες σφαιρικές σταγόνες οι οποίες από την αντίσταση που συναντούν αρχίζουν να παραμορφώνονται. Το σχήμα τους γίνεται όλο και πιο πλατύ και λεπτό και κάποια στιγμή σπάνε σε μικρότερες σταγόνες, διαφορετικού σχήματος.
Όπως συμβαίνει πάντα με οτιδήποτε ξεφεύγει από τα καθιερωμένα, οι ανακοινώσεις των γάλλων, δεν έγιναν αποδεκτές από όλους τους συναδέλφους τους. Η βασική ένσταση των περισσοτέρων ήταν πως όλα αυτά μπορεί να ισχύουν στην περίπτωση της δυνατής βροχής - οπότε οι σταγόνες είναι χοντρές -, αλλά όχι στο ψιλόβροχο που οι σταγόνες είναι ελαφριές και μικρές.