Ο Μάρτιν Γιουνγκ του Ινστιτούτου Βιογεωχημίας Μαξ Πλανκ στην Ιένα της Γερμανίας αλλά και άλλοι επιστήμονες υπολόγισαν τις τάσεις ολικής εξάτμισης της ποσότητας των υδρατμών που εισέρχεται στη ατμόσφαιρα μεταξύ 1982 και 2008 και διαπίστωσαν ότι η ολική εξάτμιση ήταν σε ανοδική τροχιά μέχρι το 1998. Γεγονός αναμενόμενο, αφού το κλίμα παγκοσμίως θερμαίνεται.
Τα μέλη της επιστημονικής ομάδας υποστηρίζουν ότι, καθώς η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας έχει ανέβει, η ατμόσφαιρα μπορεί να κατακρατήσει περισσότερο νερό, στην ουσία, παγιδεύοντάς το. Η εξέλιξη αυτή αφήνει λιγότερο νερό στο έδαφος, για τη διατήρηση του κύκλου του ύδατος.
Η εικόνα αυτή ενισχύεται και από μετρήσεις μέσω δορυφόρων που δείχνουν υποχώρηση των επιπέδων υγρασίας του εδάφους, σε πλανητικό επίπεδο. Η τάση αυτή εμφανίζεται ισχυρότερη στο νότιο ημισφαίριο και ιδιαίτερα στη Νότια Αμερική και την Αυστραλία.
Η άνοδος της θερμοκρασίας είναι μια πιθανή εξήγηση, αλλά για την εξέλιξη αυτή μπορεί να ευθύνεται και η ρύπανση, που εμποδίζει την ηλιακή ενέργεια, υποστηρίζει ο Μάρτιν Βιλντ, του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ζυρίχης.
Τα επίπεδα ρύπανσης είχαν μειωθεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90, λόγω των μέτρων που ελήφθησαν στον αναπτυγμένο κόσμο για βελτίωση της ποιότητας του αέρα που αναπνέουμε. Αυτό αύξησε την ποσότητα ηλιακού φωτός που έφθανε στο έδαφος και έδινε ώθηση στην ολική εξάτμιση. Οι αλλαγές αυτές σταμάτησαν όμως στα τέλη της δεκαετίας, την περίοδο, περίπου, που έπαψε να αυξάνεται η ολική εξάτμιση.