ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ και πιο σύντοµο ανέκδοτο: – Ενας συνταξιούχος πήρε το λεωφορείο και πήγε στο φαρµακείο!
Αν το ακούσει αλλοδαπός, δεν θα καταλάβει τίποτα. Ο Ελληνας όµως θα διπλωθεί απ’ τα γέλια! Διότι λεωφορεία δεν υπάρχουν, φαρµακεία δεν υπάρχουν και όπου να ‘ναι και συνταξιούχοι δεν θα υπάρχουν!
Και για να το πούµε ωµά, «τα φαρµακεία απεργούν κι όποιος πέθανε, πέθανε!». Ανήκει, βλέπεις, κι αυτό στα κλειστά επαγγέλµατα. Και ξαναδιπλώνεται στα γέλια ο Ελληνας: Γιατί, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγµατα – εκτός από τους πιτσαδόρους και τους κούριερ – όλα τα επαγγέλµατα είναι κλειδωµένα κι αµπαρωµένα.
Τρέχει ο νέος µε ένα βιογραφικό «2.300, να τ’ αφήσω;».
Με διπλώµατα, πτυχία, διδακτορικά. Χτυπάει πόρτες, αλλά κανένα επάγγελµα δεν του ανοίγει την πόρτα. Ολα τού φωνάζουν «δώσαµε, δώσαµε» από το θυροτηλέφωνο!
Εµείς άντε και δώσαµε. Ποιος τα πήρε είναι το ζήτηµα! Ποιος τα τσέπωσε, ποιος τα ‘στειλε έξω, ποιος είναι η χαρά της offshore. Τώρα που κουκουλώνονται Siemens και Βατοπέδια, θα µείνουµε µε τον Μαντέλη µπρελόκ! Ολοι οι υπόλοιποι φάκελοι κλείνουν στη ζούλα. Αθόρυβα, για να µη µας ξυπνήσουν.
ΣΣΣΣ, Σιγά, η Ελλάδα κοιµάται!
Με την απεργία των φαρµακείων έπαθα µεγάλο πανικό. Αδειασα όλο το ντουλάπι κι έψαχνα απεγνωσµένα τι µας λείπει. Προσπαθούσα να προβλέψω τι µπορεί να πάθουµε ως οικογένεια και να µην έχουµε το κατάλληλο φάρµακο. Μεγάλο ξεκαθάρισµα έκανα στο ντουλάπι. Πέταξα όλα τα ληγµένα.
(Κάτι που δυστυχώς δεν κάνουν οι 300 της Βουλής, που ληγµένα πίνουν και δεν µας δίνουν!) Ολα τα τσεκάρισα, η τρελή! Παυσίπονα,
αντιβιώσεις, αντιισταµινικά, αντιφλεγµονώδη, αντιαλλεργικά, χάπια για την υπέρταση, σταγόνες για την υπόταση, κολλύρια, ρινικά σπρέι, αλοιφές, ενέσιµα. Διότι, αν τα υπόλοιπα φαρµακεία απεργούν, το δικό µου διανυκτερεύει! Και µη διανοηθεί άνθρωπος να µε κατηγορήσει για απεργοσπάστρια!
ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΗ που, όταν ο γιος µου ήταν µικρός και πηγαίναµε εκδροµούλες µε άλλες οικογένειες, κουβαλούσα µαζί µου έναν σκασµό φάρµακα. Ναι, είµαι αυτή που ξελάσπωνα τους φίλους όταν το δικό τους παιδάκι πάθαινε κόψιµο στα µαύρα µεσάνυχτα. Κι όταν ξυπνούσανε Κυριακή ξηµέρωµα στη µέση του πουθενά µε τρελό πόνο στον κυνόδοντα, η δική µου αντιβίωση καθάριζε για πάρτη τους!
Τα φαρµακεία κλειστά, τα χειρόφρενα τραβηγµένα στα λεωφορεία, οι ταξιτζήδες άρχισαν πάλι «για Τρεις Γέφυρες, σας πειράζει να κάνουµε µια παρακαµψούλα στα νησιά Γκαλάπαγκος;», οι δικηγόροι κάνουν στάσεις εργασίας, οι µηχανικοί καταλαµβάνουν την Πολεοδοµία Αιγάλεω, η Εφορία στην κοσµάρα της στέλνει, τα spreads ανεβοκατεβαίνουν σε ένα roller coaster του τρόµου (καλά που έχω φάρµακα ΚΑΙ για τους ιλίγγους), τα ψωµιά µας µετρηµένα – ναι, γιατί ΚΑΙ τις µπουκιές µας µετράνε αυτοί – ήρθαµε και γίνανε η χαρά της ζεϊµπεκιάς:
Το τελευταίο βράδυ µου, απόψε το περνάω!
ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ ΑΠΕΡΓΟΥΝ! Τα επαγγέλµατα κλείνουν! Μια χώρα που υπολειτουργούσε τόσα χρόνια τώρα πια κατεβάζει ρολά: «Επιστρέφω αµέσως, ρίψατε σηµείωµα!». Μη µασάτε, δεν επιστρέφει αµέσως, για ξεκάρφωµα το γράφει. Πάει αυτή τώρα, έφυγε. Πάει αυτή τώρα, την έκανε µε ελαφρά. Πήγε µετανάστρια σε άλλες ηπείρους να κάνει την τύχη της! Δεν έχει ξαναγίνει αυτό: παντού στον πλανήτη γη φεύγουν µετανάστες από τη χώρα τους κι εδώ φεύγει η ίδια η χώρα… Ζούµε µεγάλες στιγµές! Λίγο να παραφράσουµε τον Χρόνη Μίσσιο «Καλά, εσύ πέθανες νωρίς» και στις συνεστιάσεις των συλλόγων θα γλεντάνε µε γυροβολιές απ’ τον χορό του Ζαλόγγου!
Τουλάχιστον, η κυρία Κλέλια Χατζηιωάννου πήρε πίσω την προίκα των 110.000.000 ευρώ από τον πρώην σύζυγό της.
Μεγάλη παρηγοριά γι’ αυτόν τον πολύπαθο λαό! Κατά τα άλλα:
- Ενας συνταξιούχος πήρε το λεωφορείο και πήγε στο φαρµακείο!
Μπράβο βρε! Γελάσαµε πάλι σήµερα!
nea.gr