Μέσα σε βουδιστικούς ναούς και μουσεία της Ιαπωνίας, φυλάσσονται παράξενες μούμιες που την ύπαρξη τους αγνοεί σε μεγάλο βαθμό ο δυτικός κόσμος. Σύμφωνα με τους Ιάπωνες πρόκειται για μούμιες δαιμόνων (oni), γοργόνων και πλασμάτων της Ιαπωνικής μυθολογίας γνωστά με τα ονόματα kappa, tengu, raiju.Ο ναός Zengyoji στην πόλη Kanazawa φιλοξενεί το... μουμιοποιημένο κεφάλι ενός δαίμονα με τρία πρόσωπα.
Ο θρύλος λέει ότι ένας ιερέας ανακάλυψε το κεφάλι σε μια αποθήκη του ναού στις αρχές του 18ου αιώνα. Το κεφάλι έχει δύο ενωμένα πρόσωπα στην μια πλευρά και ένα στην άλλη και το
παράξενο αυτό έκθεμα δίνεται για δημόσια προβολή μόνο μια φορά το χρόνο κατά την εαρινή ισημερία.
Μια άλλη μυστηριώδης μούμια βρίσκεται στο ναό Daijoin, στην πόλη Usa. Λέγεται ότι αποτελούσε κάποτε ιδιοκτησία μιας εύπορης οικογένειας η οποία αναγκάστηκε να την δώσει όταν υπέφερε από κάποιου είδους ατυχίες. Η μούμια άλλαξε χέρια αρκετές φορές έως ότου το 1925 κατέληξε σε έναν ενορίτη του ναού ο οποίος αρρώστησε βαριά. Θεωρώντας την καταραμένη, την χάρισε στον ναό Daijoin και έτσι βρήκε την υγειά του.
Μια αρκετά μικρότερη μούμια που λέγεται ότι ανήκε σε ένα μωρό δαίμονα ήταν στην κατοχή του ναού Rakanji στην πόλη Yabakei αλλά δυστυχώς καταστράφηκε το 1943 κατά την διάρκεια μιας πυρκαγιάς στον ναό.Τον 18ο και 19ο αιώνα, οι μούμιες που υποτίθεται ανήκαν σε γοργόνες ήταν ένα συνηθισμένο έκθεμα σε φεστιβάλ της Ιαπωνίας γνωστά με το όνομα misemono. Με το πέρασμα των χρόνων, η τεχνική της κατασκευής μούμιων από γοργόνες τελειοποιήθηκε από τους ψαράδες, οι οποίοι ένωναν τα κεφάλια ή και τον κορμό των μαϊμούδων σε σώματα ψαριών. Μια τέτοια "γοργόνα" φαίνεται στην φωτογραφία και βρίσκεται στο εθνολογικό μουσείο του Leiden στην Ολλανδία.
Μια άλλη παλιά μούμια που εκτέθηκε στο μουσείο του Τόκιο πριν από αρκετά χρόνια, φαίνεται να ανήκει στον ιδρυτή του μουσείου γεωργίας Harano.
Η καταγωγή της είναι άγνωστη αλλά ο συλλέκτης υποστηρίζει πως βρέθηκε σε ένα ξύλινο κιβώτιο μαζί με αποσπάσματα από την βουδιστική σούτρα γραμμένα στα σανσκριτικά. Μέσα στο κιβώτιο υπήρχε μια φωτογραφία της μούμιας και ένα σημείωμα που έλεγε ότι ανήκε σε έναν άνδρα από την επαρχία Wakayama.Όπως και οι μούμιες από γοργόνες, έτσι και οι μούμιες kappa (δαίμονες των ποταμών) πιστεύεται ότι κατασκευάστηκαν χρησιμοποιώντας μέλη διαφόρων ζώων όπως πίθηκοι, κουκουβάγιες και σελάχια. Μια τέτοια μούμια είναι η εικονιζόμενη που εκτίθεται σε
ολλανδικό μουσείο.
Ακόμη μια kappa μούμια που βρίσκεται στον ναό Zuiryuji, στην Osaka. Αυτό το 70 εκατοστών ανθρωποειδές χρονολογείται από το 1682.
Αυτή η Kappa μούμια με την παράξενη στάση βρίσκεται σε ένα παρασκευαστήριο σάκε στην πόλη Imari.
Όπως λέει ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης, ανακαλύφθηκε πριν 50 χρόνια μέσα σε ένα ξύλινο κιβώτιο κατά τις εργασίες αντικατάστασης της οροφής.Σειρά στις περίεργες μούμιες έχουν οι αποκαλούμενες Raiju ( κτήνη των κεραυνών ). Πρόκειται για υπερφυσικά πλάσματα που λέγεται ότι ζούν στα σύννεφα και περιστασιακά πέφτουν στην γή κατά την διάρκεια καταιγίδων με κεραυνούς. Οι παλαιότερες καταγραφές των πλασμάτων αυτών χρονολογούνται από τις αρχές του 18ου αιώνα και φαίνεται να δανείζονται μορφολογικά χαρακτηριστικά από το nue, χίμαιρες που, όπως αναγράφεται στο έπος του 12ου αιώνα "The Tale of the Heike", κατοικούν στα σύνεφα και προκαλούν ασθένειες.
Οι περιγραφές για τα Raiju διαφέρουν καθώς άλλα κείμενα τα παρομοιάζουν με σκίουρους, γάτες ή νυφίτσες ενώ άλλα λένε ότι μοιάζουν με καβούρια ή αλογάκια της θάλασσας. Ωστόσο οι περισσότερες συμφωνούν ότι έχουν δάκτυλα που διαθέτουν νηκτική μεμβράνη, κοφτερά νύχια και μακριά δόντια. Τα πλάσματα αυτά εμφανίζονται επίσης να διαθέτουν έξι πόδια και/ή τρεις ουρές, υποδηλώνοντας ότι έχουν την ικανότητα να αλλάζουν μορφές (Shape-shifting).Ένα εικονογραφημένο κείμενο λέει ότι ένα Raiju έπεσε από τον ουρανό κατά την διάρκεια μιας βίαιης καταιγίδας στις 15 Ιουνίου 1796, στην περιοχή Higo-kumi.
Εδώ το raiju περιγράφεται σαν καβούρι με μαύρο τρίχωμα και μέγεθος 11 εκατοστά.Ένα άλλο διάσημο περιστατικό έλαβε χώρα στην περιοχή Tsukiji τον Αύγουστο του 1823. Δύο εκδοχές του περιστατικού είναι γνωστές. Η μια λέει ότι είχε το μέγεθος γάτας ή νυφίτσας, με ένα προεξέχον μάτι και ένα κέρατο όπως αυτό του ταύρου ή του ρινόκερου στο μέτωπο.
Η άλλη το περιγράφει ένα πιο ομαλό σχήμα και δεν αναφέρει κέρατο.Δεδομένης της συχνότητας των περιγραφών για Raiju, δεν αποτελεί έκπληξη το ότι εμφανίστηκαν αρκετές μούμιες των πλασμάτων.
Την δεκαετία του '60, ο ναός Yuzanji στην επαρχία Iwate, έγινε αποδέκτης της προσφοράς μιας μούμιας Raiju από έναν ενορίτη. Η προέλευση της μούμιας όπως και η ταυτότητα του δωρητή είναι ένα μυστήριο. Η μούμια μοιάζει σαν γάτα με την πρώτη ματιά αλλά τα πόδια είναι πολύ μακρύτερα και δεν υπάρχουν εμφανείς οφθαλμικές κόγχες.Μια παρόμοια μούμια εκτίθεται στον ναό Saishoji στην επαρχία Niigata.
Ένα άλλο υπερφυσικό πλάσμα του ουρανού είναι το tengu, ένας επικίνδυνος δαίμονας που συχνά απεικονίζεται ώς μισός άνθρωπος και μισός πουλί. Μια μούμια του είδους αυτού βρίσκεται στο μουσείο Hachinohe, στην βόρεια Ιαπωνία. Κάποιες θεωρίες υποστηρίζουν ότι η μούμια tengu πέρασε από την κατοχή αρκετών οικογενειών σαμουράι, μερικές από τις οποίες είχαν έντονο ενδιαφέρον για την συλλογή και εμπορία τέτοιων αντικειμένων.
Το τελευταίο είδος παράξενης μούμιας που μπορεί να συναντήσει κανείς σε ναούς της βόρειας Ιαπωνίας, ανήκει σε μοναχούς που μουμιοποιήθηκαν με την θέληση τους, γνωστές ως sokushinbutsu ή αλλιώς "ζωντανές μούμιες".
Για να γίνει κανείς sokushinbutsu πρέπει να διαβεί μια μακρά και επίπονη διαδικασία τριών σταδίων:1ο στάδιο : Για 1000 ημέρες οι μοναχοί πρέπει να κάνουν μια ειδική δίαιτα με καρύδια και σπόρους, ενώ ταυτόχρονα ακολουθούν αυστηρή σωματική άσκηση για να απομακρύνουν το λίπος από το σώμα.
2ο στάδιο : Για άλλες 1000 ημέρες, θα τρώνε μόνο φλοιούς και ρίζες σε σταδιακά φθίνουσες ποσότητες. Κατά το τέλος, θα ξεκινήσουν να πίνουν τσάι από το δέντρο urushi, μια δηλητηριώδης ουσία που οδηγεί σε επιπλέον απώλεια σωματικών υγρών. Το τσάι βράζεται με νερό από μια ιερή πηγή στο βουνό Yudono, η οποία είναι τώρα γνωστό ότι περιέχει υψηλές ποσότητες αρσενικού. Το παρασκεύασμα αυτό δημιουργεί ένα αντιβακτηριδιακό περιβάλλον μέσα στο σώμα και βοηθάει στην διατήρηση από ότι έχει απομείνει επάνω στα οστά.
3ο στάδιο : Τέλος οι μοναχοί αποσύρονται σε ένα υπόγειο θάλαμο που συνδέεται με την επιφάνεια μέσω ενός στενού σωλήνα από μπαμπού. Εκεί, διαλογίζονται μέχρι να πεθάνουν και τότε ο θάλαμος σφραγίζεται. Μετά από 1000 μέρες ανασύρονται και καθαρίζονται. Αν το σώμα διατηρηθεί σε καλεί κατάσταση τότε ο μοναχός ανακηρύσσεται ώς ζωντανή μούμια. Δυστυχώς, πολλοί που επιχείρησαν την αυτο-μουμιοποίηση απέτυχαν αλλά οι λίγοι που τα κατάφεραν φυλάσσονται στους βουδιστικούς ναούς και απολαμβάνουν την τιμητική θέση ενός αγάλματος του βούδα. Η Ιαπωνική κυβέρνηση έθεσε εκτός νόμου την τακτική αυτή στις αρχές του 19ου αιώνα.Από τα psaxtiria
Πηγή: http://dinatos.blogspot.com/2011/01/blog-post_5418.html#ixzz1AHRZIiaL