''Γιατί μικρός λαός που είσαστε εκκινήσατε κατά των Οθωμανών που είναι αυτοκρατορία να κάμετε πόλεμο;''
και του απαντάει ο Αδαής και Αγράμματος Καραϊσκάκης:
''Ερώτησα την Πούτζα μου μια μέρα και μου 'πε κάμε πόλεμο''
Δεν παίρνω όρκο αν και οι 800.000 που στήθηκαν στις ουρές την 29/11/2009 έκαναν την ίδια ερώτηση αλλά είμαι βέβαιος ότι ελάχιστοι περίμεναν εκείνο το ποτάμι.
Οι μέρες και οι μήνες πέρασαν, Έγιναν προ-συνέδρια, εσωκομματικές διαδικασίες, εκλογές οργάνων και άλλα πολλά και ωραία.
Φυσικά σε όλη αυτή την διαδικασία δεν ήταν δυνατό να κινητοποιηθούν εκ νέου όλοι εκείνοι που συμμετείχαν στην εκλογή Προέδρου, μην ξεχνάμε εξ άλλου ότι πλείστοι όσοι εξ αυτών αρνιούνται πεισματικά την εμπλοκή τους σε μηχανισμούς που μοιραία δημιουργούνται ή στην τελική ανάλυση, τους είναι αδύνατο να παρακολουθούν, λόγω διαθέσιμου χρόνου, τις απίθανου κάλλους και αμφίβολης αποτελεσματικότητας διαδικασίες, ξεπερασμένες από την ταχύτητα του χρόνου που ζούμε.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι παρόντες.
Κοινωνικά και Πολιτικά ενεργοί, σίγουρα πολύ περισσότερο από πολλούς που το τελευταίο 15μηνο έχουν αναλάβει το κομματικά αξιώματα και έτσι «βοηθούν» την ανασυγκρότηση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.
Η απουσία λοιπόν αυτών των πολιτών από οποιαδήποτε διαδικασία της Νέας Δημοκρατίας είναι πασιφανής.
Τα πρώτα κρούσματα βυζαντινισμών τα είδαμε με την επιλογή Κικίλια και Δράκου. ΟΛΟΙ οι παρεπιδημούντες εν Ιερουσαλήμ ήταν απόντες και αφού ο Πρόεδρος κατόρθωσε, όντας πανταχού παρών, τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου οι γνωστοί σφιχτοχεράκηδες ξαφνικά επανεμφανίστηκαν. Εννοείται ότι κανείς εξ αυτών δεν κρίθηκε εκ του αποτελέσματος, τουναντίον ακόμη και σήμερα «προσφέρουν» τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.
Όλοι αυτοί που μόνο αποστροφή και τροχοπέδη προκαλούν αν δεν κριθούν με βάση βραχυπρόθεσμους και μεσοπρόθεσμους στόχους ώστε τελικά να αποτελέσουν παρελθόν θα είναι τα «βαρίδια» παντός καιρού που τελικά θα βουλιάξουν το πλοίο.
Ο στόχος του κόμματος θα πρέπει να είναι η εύρεση εκείνων που δίνουν καθημερινά, περήφανα τον επαγγελματικό τους αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς και να τους ακούσει, να τους αφουγκραστεί.
Πολλοί από αυτούς χρησιμοποιούν το διαδίκτυο που τους δίνει την δυνατότητα να εκφραστούν και να καταθέσουν τις απόψεις τους.
Δεν φτάνει μόνο αυτό. Χρειάζεται ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ επαφή και αλληλεπίδραση.
Γιατί αν όλα τα παραπάνω δεν πραγματοποιηθούν σύντομα, φοβάμαι ότι οι 800.000 θα ξανακάνουν την ίδια ερώτηση με τον Καραϊσκάκη και τότε μια μεγάλη ευκαιρία για τον Α. Σαμαρά θα έχει χαθεί.
Υ.Γ. Κανείς εκεί στη Ρηγίλλης δεν σκέφτηκε ότι ο «κος» Πάγκαλος χρήζει πρότασης μομφής; Νομίζω ως αδαής και αγράμματος ότι αφορμές υπάρχουν….
Κριός