Ενώ έχουν εμφανιστεί άλλα σώματα, όπως η Sedna, ο Varuna ή ο Quaoar, για παράδειγμα, το όνομα του Nibiru είναι πιο οικείο στον νου πολλών. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί έχουν γραφτεί μία σειρά από βιβλία και έχει πλεχτεί ένας μύθος γύρω από το όνομά του. Πώς ξεκίνησαν όλα όμως?
Όταν το 1976 εμφανίστηκε το βιβλίο του Zechariah Sitchin με τον τίτλο ο "Δωδέκατος πλανήτης", ήταν επόμενο να προκαλέσει ιδιαίτερα έντονες εντυπώσεις στο αναγνωστικό κοινό. Ο συγγραφέας είναι αρχαιολόγος, αλλά και μελετητής των εβραϊκών κειμένων, όντας και ο ίδιο Εβραίος στο θρήσκευμα. Μελέτησε τη λέξη Νεφιλίμ, που σημαίνει στα εβραϊκά "" εκείνοι που πηγαίνουν κάτω από τον ουρανό '', και την βρήκε σε κείμενα παλαιότερα κατά χίλια χρόνια των κειμένων που αποδίδονται στον Μωησή, τον συγγραφέα της Γένεσης. Μελέτησε λεπτομερώς μυθολογικά κείμενα και διάφορες παραδόσεις σε ολόκληρο τον κόσμο και έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η σημερινή ανθρωπότητα, ήταν πιθανώς μια δημιουργία εξωγήινων αστροναυτών.
Η θεωρία στηρίχτηκε στην ύπαρξη ενός ακόμα άγνωστου πλανήτη του ηλιακού συστήματός μας, στον οποίο έδωσε το παράξενο όνομα "Nibiru". Αυτό το όνομα δανείστηκε πραγματικά από τον πολιτισμό των Σουμέριων: σημαίνει "ο πλανήτης της μετάβασης". Οι Σουμέριοι αποκαλούσαν με το όνομα αυτό τον δέκατο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος και θεωρούσαν πως κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο σε μία διάρκεια 3.600 ετών.
Ο πλανήτης αυτός παρουσιάζεται με διαφορετικές ονομασίες από λαό σε λαό, για τους Βαβυλώνιους και τους Μεσοποτάμιους, λέγεται «Μαρντούκ» . δηλαδή, «το μεγάλο άστρο των ουρανών, ο βασιλιάς των ουρανών». Για τους Έλληνες, ονομαζόταν «Νέμεσις». Για τους Αιγυπτίους και τους αρχαίους Εβραίους, σχεδιαζόταν σαν ένας δίσκος με φτερά, λόγω της περιστροφικής του ελλειπτικής κίνησης, ενώ οι Προφήτες τον αποκάλεσαν «Κόκκινο πλανήτη», ή « Σταυρό του Πεπρωμένου», συνδέθηκε δε με την έννοια του Μοιραίου.
Όσον αφορά στους σύγχρονους ερευνητές και αστρολόγους, η Alice Bailey και ο Rundyar, λέγεται πως του έδωσαν ένα άλλο όνομα, Proserpine (το λατινογενές της Περσεφόνης), που θα αντιστοιχούσε στην υψηλότερη οκτάβα Δία (του Ηφαίστου μάλλον, που αφορά το μαύρο ήλιο ή τον κεντρικό ήλιο). Αλλά δεν κατέληξε η αστρολογική κοινότητα σε μία κοινή απόφαση.
Σύμφωνα με Sitchin, η άφιξη αυτού του αστεριού είναι καταγεγραμμένη σε πολλές παραδόσεις, όπως αυτή των Ινδιάνων Χόπι, των Σουμέριων, των κειμένων της Βίβλου. Βεβαιώνει στο βιβλίο του, ότι οι κάτοικοι αυτού του μυστηριώδους πλανήτη θεωρήθηκαν ως Θεοί από τους προγόνους μας. Πείθεται ότι οι Νεφιλίμ, στο βιβλίο της Γένεσης είναι πραγματικά οι Annunakis, στους αναφέρονται τα σουμεριανά κείμενα, δηλ. οι επισκέπτες από τον πλανήτη Nibiru. Θα πρέπει να είχαν αποικίσει τη γη 450.000 έτη πριν, (κάτι που αντιστοιχεί μόνο σε 125 έτη για τους εξωγήινους αυτούς, δεδομένου ότι ο πλανήτης τους θέλει 3600 φορές περισσότερο χρόνο από τον δικό μας για να επιτύχει την ηλιακή επιστροφή του). Θα πρέπει να ήταν για μια φυλή γιγάντων που θα μετρούσαν μεταξύ 3 και 4.80 μέτρων στο ύψος (αυτό μας θυμίζει τους Τιτάνες της δικής μας μυθολογίας). Σύμφωνα με Sitchin, είχαν έρθει στη γη μόνο με έναν στόχο: για ορισμένους πόρους τους (χρυσό, πυρίτιο και κρύσταλλο ιδιαίτερα) και για την άσκηση των πειραμάτων: να κλωνοποιήσουν τα ανθρώπινα όντα, προκειμένου να δημιουργηθεί μια ανθρώπινη ελίτ που θα είναι ευνοϊκή για τις ανάγκες τους και υποταγμένη στις επιθυμίες τους.
Εκείνη την εποχή, 450.000 έτη πριν, οι κάτοικοι του Nibiru είχαν ένα σοβαρό πρόβλημα στο στρώμα του όζοντός τους. Ο πλανήτης τους κρύωνε γρήγορα και έπρεπε να τοποθετήσουν τα χρυσά μόρια στην ανατολή, στην ατμόσφαιρά τους, προκειμένου να ενισχυθεί η θερμότητα του ήλιου. Δεδομένου ότι δεν είχαν τη γνώση για να αφήσουν το ηλιακό σύστημα, αποφάσισαν να πάνε στη γη όπου ήξεραν ότι τα αποθέματα σε στέρεο υλικό του χρυσού (ορυκτό) ήταν άφθονα.
Εφτά αρχηγικά μέλη Νεφιλίμ και 400 Anunnakis (πνευματικά χαμηλότερα όντα) πήγαν στη Μεσοποταμία. Εκεί δημιούργησαν την πρώτη αποικία. Κατόπιν, ένα μέρος τους είχε μεταναστεύσει προς τη Νότια Αφρική και αρχίζει την εξόρρυξη του χρυσού εκεί. Κάθε 3600 έτη, ωφελήθηκαν από την μικρότερη απόσταση του πλανήτη τους με τη γη, για να διαμετακομίσουν το συσσωρευμένο χρυσό στη πατρίδα τους.
Μετά από 150.000 έτη εργασίας, οι Anunnakis αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα είδος σκλάβων, γιατί κουράστηκαν από την καταναγκαστική εργασία των Νεφελίμ. Αυτή η απόφαση ήταν η προέλευση της ανθρώπινης φυλής, ή μάλλον του homo sapiens, επειδή όχι ο κλώνος, αλλά ο πρωτόγονος άνθρωπος ("erectus homo", όπως αναφέρεται στην Παλαιοντολογία) υπήρξε ήδη πριν από ένα εκατομμύριο έτη! Αυτή η κλωνοποίηση, αν πράγματι έγινε, εξηγεί την ξαφνική μετάβαση από το ένα είδος πρωτόγονου ανθρώπου, στο επόμενο που θεωρείται πρόγονός μας. Οι επιστήμονες πάντα πίστευαν πως έλειπε ο ενδιάμεσος κρίκος. Κι αν αυτός δεν υπάρχει, αλλά συνέβη μία κλωνοποίηση, μία μετάλλαξη?
Ο συγγραφέας παραθέτει ένα μεγάλο όγκο υλικού, συγκριτικής μελέτης μεταξύ των μύθων και του ιστορικού πολλών λαών παράλληλα και δίνει λογικοφανείς �τουλάχιστον- ερμηνείες. Στοιχεία αυτής της μελέτης φθάνουν να εξηγούν και σημερινές καταστάσεις, τα δανείστηκαν δε άλλοι ερευνητές, για να πάνε ακόμη πιο μακριά, όπως ο Ντέηβιντ ’ικ, ο μεγάλος αμφισβητίας κι ο τολμηρότερος ίσως εκφραστής της έρευνας σήμερα.
Σύμφωνα με το σύστημα της αποκωδικοποίησης των σουμεριανών πλακών, στις οποίες στηρίζεται όλη η μελέτη και θεωρία του συγγραφέα, οι γίγαντες Nibiru θα επέστρεφαν να πάρουν τα υλικά τους κάθε έτος, ή μάλλον κάθε δικό τους έτος, δηλ. κάθε 3600 γήινα έτη. Αλλά μεταξύ καθεμίας των επισκέψεών τους, γερνούν μόνο ένα έτος, ενώ η ανθρωπότητα επιτυγχάνει κάθε φορά ένα εξαιρετικό άλμα από 3600 έτη. Αυτή η διαφορά, μας δίνει το πλεονέκτημα, να κερδίζουμε σε εξέλιξη και σιγά-σιγά να φθάσουμε την εξέλιξη των κατοίκων του Nibiru. Με συνέπεια, να μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από τον ζυγό τους και την εκμετάλλευσή τους.
Κάποιοι ερευνητές, που δεν είναι εντελώς αρνητικοί στην θεωρία του συγγραφέα, λένε πως δεν πέτυχε να μας δώσει την πνευματική διάσταση του θέματος, αλλά ωστόσο, έχει αξία το ότι προσπάθησε να μας γνωστοποιήσει την ύπαρξη του δέκατου πλανήτη του συστήματός μας. Να κάνει τον κόσμο να ακούσει για την επικείμενη επιστροφή του.
Τον Ιανουάριο του 1981, ένας αστρονόμος του εθνικού παρατηρητήριου των Ηνωμένων Πολιτειών δήλωσε ότι, για πρώτη φορά, λόγω των παρατυπιών στην τροχιά του Πλούτωνα, έκανε την υπόθεση ύπαρξης ενός δέκατου πλανήτη μέσα στο ηλιακό σύστημά μας. Και το 1983, ένα υπέρυθρο τηλεσκόπιο που επιβιβάζεται σε έναν αμερικανικό δορυφόρο στα πλαίσια του προγράμματος IRAS, επιβεβαιώνει και τυπικά την ύπαρξη αυτού του πλανήτη, που ονομάστηκε "πλανήτης Χ" από τους ερευνητές της NASA.
Ο Nibiru υπάρχει πράγματι! Περιγράφει πράγματι μια ευρεία ελλειπτική τροχιά γύρω από τον ήλιο και επιστρέφει κοντά στη γη κάθε 3600 έτη, λες και ο Sitchin είχε ένα προαίσθημα(!). Η τροχιά ακολουθεί την αντίθετη κατεύθυνση αυτής των άλλων πλανητών του συστήματός μας. Κρύβεται αυτήν την περίοδο από τη ζώνη των αστεροειδών που είναι μεταξύ του Αρη και του Δία. Για αυτόν τον λόγο τον παρατήρησαν κάπως αργά. Στη NASA, δεν ξέρουν ακόμη αν πρόκειται ακριβώς για πλανήτη, ή για γιγάντιο κομήτη ή για ένα ουράνιο σώμα που θερμαίνεται για να γίνει αργότερα ένα αστέρι. Εκείνο που είναι αποδεκτό, είναι πως επιστρέφει προς εμάς και είναι τώρα κοντά στον Πλούτωνα.
Για το πότε θα έρθει κοντά μας, λέχθηκαν πολλά. ’λλοι υποστήριζαν πως θα συνέβαινε αυτό το 2003, άλλοι το 2005, άλλοι όμως, θέτουν την ημερομηνία του 2012, μία ημερομηνία, που πολλοί κύκλοι, ερευνητικοί, μεταφυσικοί και άλλοι, έχουν σαν σημαδιακή για σημαντικά γεγονότα επί της γης.
Σύμφωνα με τις διάφορες μετρήσεις που λήφθηκαν από τη NASA, από το 1995, ήταν ήδη αρκετά κοντά στον πλανήτη μας για να τον επηρεάσει από το μαγνητισμό της. Και καθώς μας πλησίασε, η ακτινοβολούσα επίδραση του μαγνητικού πεδίου της γης αυξήθηκε. Ορισμένοι ερευνητές βλέπουν εκεί έναν συσχετισμό με το φαινόμενο που παρατηρείται αυτήν την περίοδο της επιτάχυνσης της αντήχησης Schumann που μετρά τη συχνότητα της γης. Επειδή αυτή η δονητική επιτάχυνση συσχετίζεται στην απώλεια προοδευτικής πυκνότητας του πλανήτη μας και της βαρύτητας και τις ηλεκτρομαγνητικές διαταραχές που την συνοδεύουν. Εντούτοις, η διείσδυση ενός ξένου σώματος στο πλανητικό σύστημά μας προκάλεσε προφανώς τις ηλεκτρομαγνητικές αναταραχές στο επίπεδο της ιονόσφαιρας, οι οποίες, με τη σειρά τους, ενοχλούν την ισορροπία των επίγειων μαγνητικών πόλων. Η δυνατότητα του περάσματος του διάσημου Σημείου Μηδέν και μιας ταλάντευσης των πόλων, συσχετίζεται ίσως έτσι άμεσα με την άφιξη του Nibiru!
Λέγεται πως οι Αμερικανοί υπεύθυνοι των προγραμμάτων αεροδιαστημικής, έχουν αρχίσει να μελετούν τις εναλλακτικές λύσεις των απίστευτων σεναρίων 2 και 3, που λειτουργούν από τα έτη της δεκαετίας του 1960. Για όσους έχουν διαβάσει το βιβλίο «Η 3η εναλλακτική λύση», θα ξέρουν τι εννοώ.
Πρέπει να σημειώσουμε, πως η προοπτική για αυτήν την επιστροφή συνδέεται από τώρα και στο εξής όχι μόνο από τις πνευματικές αναζητήσεις κάποιων ομάδων, αλλά και από έναν μεγάλο αριθμό επιστημόνων λόγω της ανησυχίας τους, μιας πιθανής ταλάντευσης των πόλων και της έναρξης κατακλυσμικών φαινόμενων στη σειρά. Αλλά, δεν είναι λίγοι αυτοί που αναφέρουν, πως φαίνεται να εξαρτάται η παρουσία του 10ου πλανήτη κοντά στη γη, από τη δονητική άνοδο και το επίπεδο συνείδησης που η ανθρωπότητα θα έχει φθάσει έως τότε, στα πλαίσια της προόδου της.
Δεν αποκλείεται, αφού η ημερομηνία 2012 αναφέρεται σε διαφορετικά πεδία έρευνας και αναζήτησης, από την εποχή των Μάγιας έως των σύγχρονων ανήσυχων ανθρώπων, να πρέπει να αναλογιστούμε πως κάποια έντονα ενεργειακά πεδία, θα μπορέσουν να μας προσφέρουν την ευκαιρία της αφύπνισης, για το καλό της ανθρωπότητας κι όχι μόνο. Φυσικά, για την επιρροή ή όχι του 10ου πλανήτη και των λεγομένων του συγγραφέα, μπορεί να έχουμε αμφιβολίες, αλλά όταν συμπίπτει να καταλήγουν όλοι σε μία περίοδο χρονική, θα ήταν αφελές να αφήσουμε την ευκαιρία να περάσει. Εξ άλλου, ο προάγγελος της εποχής του Υδροχόου, απαιτεί να ξεφύγουμε από την θολή εποχή των Ιχθύων, των οραμάτων και των ψευδαισθήσεων, και να προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε την πνευματική μας ικανότητα. Σίγουρα δεν έχουμε να χάσουμε! Γιατί να μην προετοιμαστούμε για το 2012?
Για τους ενδιαφερομένους, τα βιβλία του Zechariah Sitchin, που γνωρίζω πως κυκλοφορούν στην Ελλάδα είναι:
« Ο 10ος πλανήτης», «Θεϊκές επαφές», «Το χαμένο βιβλίο του Ένκι», από τις εκδόσεις Έσοπτρον. Το τελευταίο, μάλιστα, είναι αφιερωμένο στην αναμετάδοση των κειμένων των σουμεριανών πλακών, στις οποίες βασίστηκε στην αρχή ο συγγραφέας, για να κάνει την ενδιαφέρουσα κι εκτενή του έρευνα.
www.topeiraxtiri.gr