Ένα συμβατικό λέιζερ –μια ώριμη πλέον τεχνολογία 50 ετών που χρησιμοποιείται σε διάφορες εφαρμογές– παράγει μια ροή φωτονίων, τα οποία ενισχύονται κατάλληλα και μετά εξέρχονται από τη μια ή τις δύο άκρες της συσκευής με μορφή ακτίνας. Το 2010, ο φυσικός Ντάγκλας Στόουν του πανεπιστημίου Γιέιλ κατάφερε να αντιστρέψει τη διαδικασία θεωρητικά και, τώρα, η ίδια ομάδα ερευνητών του ίδιου πανεπιστημίου, χρησιμοποιώντας ένα κοινό υλικό (μια μικροσκοπική ράβδο πυριτίου 110 μικρομέτρων), που απορροφά το φως αντί να το ενισχύει, κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν το αντιλέιζερ.
Το πυρίτιο απορρόφησε το 99,4% (θεωρητικά το ποσοστό μπορεί να αυξηθεί στο 99,999%) του εκπεμπόμενου σχεδόν υπέρυθρου φωτός με μήκος κύματος 998,5 νανομέτρων, μετατρέποντας το σε θερμότητα αντί σε ακτίνα λέιζερ. Οι μελλοντικοί οπτικοί υπολογιστές μπορεί να χρησιμοποιούν φως για να μεταδίδουν σήματα (πληροφορίες) μεταξύ των υβριδικών επεξεργαστών τους, που δεν θα αποτελούνται μόνο από πυρίτιο και τρανζίστορ, αλλά θα χρησιμοποιούν τόσο φωτόνια όσο και ηλεκτρόνια.
Το αντιλέιζερ θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως «οπτικός διακόπτης» σε αυτήν την τεχνολογία επόμενης γενιάς, μετατρέποντας τα σήματα φωτός σε ηλεκτρικά. Μελλοντικά επίσης το αντίστροφο λέιζερ μπορεί να εφαρμοστεί στην ακτινολογία, είτε για διαγνωστικούς, είτε για θεραπευτικούς σκοπούς, καθώς επίσης σε νέους υπερευαίσθητους αισθητήρες.
Οι ερευνητές διευκρίνισαν, πάντως, ότι το αντιλέιζερ δεν μπορεί να αποτελέσει ασπίδα προστασίας από ένα κανονικό λέιζερ. «Αν ένα όπλο λέιζερ σας σημαδέψει, θα σας σκοτώσει», είπε ο Στόουν. Η πρωτότυπη ανακάλυψη –κανείς δεν είχε σκεφτεί μέχρι σήμερα να αντιστρέψει τη διαδικασία ενός λέιζερ– παρουσιάστηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Science».