Πριν 8 μήνες είχα γνωρίσει ένα πάρα πολύ καλό παιδί, τον Σ. . Βγαίναμε, περνούσαμε καλά... Όλα όμορφα! Κάναμε σχέση. Και ήταν όντως μια πραγματικά υπέροχη σχέση. Δώρα, λουλούδια, εκδρομές με φίλους, πήγαμε ταξίδι στο εξωτερικό. Νόμιζα ότι ζούσα μια μαγεία. Πραγματικά, ένιωθα τόσο μα τόσο τυχερή....
....
Πολύ γρήγορα προχώρησαν τα πράγματα. Έμενα σπίτι του, μαγειρεύαμε, μέναμε μαζί... Ξέρω, πολύ γρήγορα και χωρίς να το επιδιώξω εγώ - έλεγε συνέχεια σε όλους: “είναι η γυναίκα της ζωής μου”. Πού να ήξερα;
Ένα πολύ ωραίο πρωί, μου είπε να χωρίσουμε.! Δεν είχα καταλάβει φυσικά τίποτα, μιας και δεν φαινόταν να υπάρχει πρόβλημα. Ίσα-ίσα, ήταν μόλις είχαμε γυρίσει από το ταξίδι μας.
Τον παρακάλεσα -μέγα λάθος τώρα που το σκέφτομαι- με κλάμα, με θυμό: “Γιατί να μου το κάνει αυτό;”.... Και τα ξαναβρήκαμε. Και μου υποσχέθηκε ότι δεν θα μου το ξανακάνει αυτό. Μου είπε ότι περνάει μια φάση...
Μια εβδομάδα μετά μου είπε το οριστικό τέλος με τις κλισέ φράσεις: “δεν σου αξίζω”, “δεν είμαι της σχέσης”, “φυσικά και δεν υπάρχει άλλη, εσύ ήσουν η μοναδική για μένα”, “θα ήταν ψέμα ότι υπάρχει άλλη”....
Χωρίσαμε. Δεν δεχόταν κουβέντα. Συν το ότι μου είπε να μείνουμε και φίλοι. Έλιωνα μια βδομάδα. Είχα χάσει 5 κιλά. Έκλαιγα με λυγμούς... Κι όλα αυτά μου τα έκανε πάνω στην εξεταστική, την τελευταία μου εξεταστική που έδινα... Δεν σεβάστηκε ούτε αυτό.
Αλλά έχει χειρότερη συνέχεια!! Δύο εβδομάδες μετά την εξεταστική, πήγα σπίτι του να πάρω τα πράγματά μου. Φυσικά δεν ήταν εκεί, ενώ του είχα πει να με περιμένει... Καθώς μάζευα, είδα στο συρτάρι του καινούρια προφυλακτικά. Είδα και στα σκουπίδια. Βρήκα κορνίζα με μια φωτογραφία μιας άλλης. Και, ω! τι τυχαίο, της αφιέρωνε το ίδιο ακριβώς τραγούδι που αφιέρωνε και σε μένα. !Κοινότυπος!
Τον πήρα τηλέφωνο να δώσει εξηγήσεις. Του είπα τι βρήκα. Το μόνο που έκανε είναι να πει: “μην με ξαναενοχλήσεις”. Κύριος έτσι;
Ξέχασα να προσθέσω ότι όλο αυτό το διάστημα τον παρακαλούσα να τα ξαναβρούμε, αλλά τίποτα. Ούτε τηλέφωνο δεν με έπαιρνε...
Τέλος πάντων, αφού είδα αυτά που είδα, του έσπασα το σπίτι κι έφυγα. Μικροζημιές! Κακώς φυσικά. Έπρεπε να φύγω κυρία, αλλά δεν άντεξα. Επίσης, έμαθα ότι με απατούσε με άλλες δύο!!
Η μία είναι μια κοπέλα απίστευτης μόρφωσης (μάλλον κάτι τέτοιο ήθελε, γιατί πάντα με θεωρούσε άχρηστη... Επειδή είμαι πέμπτο έτος πτυχίο και δεν έχω δουλειά, ενώ αυτή είναι με μάστερ και τα σχετικά). Και η άλλη μια απλή κοπέλα.
Νομίζω ότι τα έχει με την πρώτη, αλλά υπάρχει και η δεύτερη... Το κακό είναι ότι έχω πληγωθεί πάρα πολύ... Έχασα την αξιοπρέπειά μου. Τον παρακαλούσα, με απάτησε, μου μιλούσε άσχημα... Φέρθηκε απαίσια, ώστε να με ξεφορτωθεί. Με καταρράκωσε.
Ξέρω ότι δεν γυρίζει πια... Και δεν είμαι σίγουρη αν θέλω... Αλλά για το μόνο που είμαι σίγουρη είναι ότι κάθε μέρα πονάω απίστευτα, γιατί με μείωσε με ό, τι μου έκανε.
Το κακό είναι ότι είμαστε στην ίδια πόλη και τον βλέπω συνέχεια. Είναι κάτι που δεν το αντέχω. Σκέφτομαι σοβαρά να αλλάξω και πόλη....
Θείος Τόλις
Αντωνία καταλαβαίνω την πικρία και τον πόνο σου ,όμως αποδείχτηκε περίτρανα οτι αυτός ο άνθρωπος δεν έκανε για σένα, γι'αυτό μη νοιώθεις άσχημα, απ' οτι καταλαβαίνω εσύ δεν έσφαλλες κάπου.
Αντίθετα μάλιστα πρέπει να αισθάνεσαι τυχερή που σχετικά σύντομα τελείωσε αυτή η ιστορία πριν περάσει περισσότερος χρόνος και δεθείς ακόμη περισσότερο συναισθηματικά.
Ο πόνος και η πικρία που νοιώθει θα περάσουν σύντομα, αυτό σου το υπόσχομαι ,
αμέσως μόλις αρχίσει να ξεφτίζει η συναισθηματική σου εξάρτηση απο αυτό το άτομο,απο αυτή τη σχέση.
Γιατί ως ενός σημείου αυτή η εξάρτηση υπάρχει και δεν είναι αμελητέα.
Ο χρόνος όμως θα σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις, 8 μήνες για να είσαι με κάποιον, δεν είναι και τόσος πολύς καιρός, μπορείς και πρέπει να το ξεπεράσεις.
Πρέπει να γνωρίζεις οτι οσο δύσκολος μας φαίνεται ενας χωρισμός τη στιγμή που τον βιώνουμε,
μέσα απο όλη αυτή τη διαδικασία μαθαίνουμε πράγματα και εξελισσόμεθα ως άνθρωποι και χαρακτήρες, αποκτάμε εμπειρίες χρήσιμες για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Λοιπόν θα σου έλεγα το εξής που ίσως σου φανεί χρήσιμο, αναθεώρησε τον τρόπο που αντιμετωπίζεις ολο αυτό και δες το ως εξής,θετικά. Βρές κάτι θετικό δηλαδή στην όλη ιστορία. Απο αυτή τη σχέση εσύ έχεις κερδίσει και πάρει κάποια πράγματα και απο τα καλά της σχέσης και απο τις δυσκολίες της ,πάρε λοιπόν όλα αυτά κράτησέ τα και χρησιμοποίησέ τα στην επόμενη σχέση της ζωής σου ωστε να μην επαναλάβεις τα ίδια λάθη, αξιοποίησέ τα στη διαδικασία της εξέλιξής σου ως άτομο και προσωπικότητα γίνε καλύτερος άνθρωπος μέσα απο όλο αυτό.Μάθε.
Τώρα για το αν πρέπει να φύγεις απο την πόλη σου ειλικρινά αυτό μου φαίνεται ανοησία απο μέρους σου .
Τόση αξία θα δώσεις λοιπόν σε αυτό το άτομο που τόσο λίγο σε σεβάστηκε;
Αν ναι εντάξει τότε , αλλά δεν αξίζει ...
Ας τραβήξει το δρόμο του και εσύ το δικό σου ,η περιφρόνησή σου και μόνο είναι αρκετή .
Να είσαι περήφανη για σένα και μη νοιώθεις άσχημα για κάτι που δεν ευθύνεσαι , δεν είσαι εσύ άλλωστε αυτή που δεν μπορεί να περπατά στο δρόμο με το κεφάλι ψηλά...
Τέλος, μετά απο τέτοιες καταστάσεις πάντα νομίζουμε οτι ήρθε το τέλος του κόσμου μας..δεν θα ξαναγαπήσουμε ή δεν θα ξαναγαπηθούμε ή οτι αυτή που χάσαμε ήταν η μεγάλη αγάπη που μας κοθόριζε και δεν θα ξανα υπάρξει ποτέ κάτι ανάλογο σαν και αυτή.
Λοιπόν τίποτα απο αυτά δεν ισχύει, ίσως εκτός απο το οτι δεν θα υπάρξει κάτι ανάλογο σαν και αυτό που περάσαμε, ναί!
Γιατί;;; Γιατί τα καλύτερα έρχονται..!!
Βάλε λοιπόν το καλό σου χαμόγελο και...εντάξει.. δεν έγινε και τίποτα..