Καλό δρόμο και έξω από δω

Παρακολούθησα χθες όπως και θα κάνω και για όλο το υπόλοιπο της, το δεύτερο επεισόδιο , της σειράς του ΣΚΑΙ, 1821.

Εκείνο που είναι συγκλονιστικό όμως και θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο κλινικής μελέτης για την κατάσταση των «κυρίων» Βερεμή και Τατσόπουλου είναι η απουσία των ορισμών, του τι δηλαδή σημαίνει η κάθε λέξη ανά εποχή.

Δεν μπήκανε στον κόπο να επισημάνουν εξ αρχής τι σημαίνει η λέξη Έλληνας και τι η λέξη Τούρκος για την εποχή που εξετάζουν
Ο ορισμός των Ελλήνων λοιπόν από την εποχή ……κάποιου Ισοκράτη «κύριε» Βερεμή και Τατσόπουλε είναι ο παρακάτω:
"Έλληνες εισίν οι της ημετέρας παιδείας (συμ)μετέχοντες".

Έτσι διατυπώθηκε και έτσι υπάρχει μέχρι τις ημέρες μας. Τελεία και Παύλα.

Οι Τούρκοι «κύριοι», απλά δεν υπήρχαν διότι η λέξη με την εθνοτική έννοια αρχίζει να πρωτοεμφανίζεται γύρω στο 1900 με το κίνημα των Νεότουρκων. Μέχρι τότε υπήρχαν Οθωμανοί.

Οθωμανός σήμαινε Μουσουλμάνος και Έλληνας σήμαινε Χριστιανός.
Έτσι «κύριοι» οι Έλληνες από το 1453 ως το 1821 είναι όλοι όσοι (συμ)μετέχουν στην κοινά αποδεκτή Θρησκευτική παράδοση και σε όσα δρώμενα αυτή συνεπάγεται, δεχόμενοι την πρωτοκαθεδρία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Αλλά τι σας λέω «κύριοι»;
όταν η λέξη Παιδομάζωμα απουσιάζει πλήρως στα δύο πρώτα επεισόδια. (πότε θα αναφερθεί, όταν διηγείστε το τέλος του Αγώνα;)
όταν μέχρι τα Ορλωφικά (1770) σύμφωνα με όσα λέτε δεν άνοιξε ρουθούνι (καλά είστε απίστευτοι…)
όταν ο Κολοκοτρώνης αναφέρεται ως αγράμματος (λες και έχει σημασία η γνώση γραφής πάντα……)

Διαβάστε λοιπόν τι είπε ένας αγράμματος στον λόγο προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας του στην Πνύκα στις 7 Οκτωβρίου 1838:

«Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.»

Είπε «κύριοι», ότι εσείς δεν θα μπορέσετε ούτε να πείτε ούτε να ψελλίσετε ποτέ
Καληνύχτα σας ή μάλλον καλό δρόμο και έξω από δω.

Κριός (ο Πολιορκητικός)