Όσο ζούσε, θεωρούνταν αυθεντία στην αρχαϊκή μουσική και το Γρηγοριανό μέλος και κατέχοντας μια σημαντική θέση σε μουσικό ωδείο της Βενετίας, είχε συγγράψει ένα μεγάλο αριθμό έργων επάνω σε αυτή. Εκτός από την αγάπη του για τη μουσική, είχε επίσης πτυχίο στην κβαντική και υπατομική φυσική, τομείς στους οποίους επίσης παρήγαγε σημαντικό έργο. Επιπρόσθετα, ήταν και γνωστός εξορκιστής. Φήμες θέλουν να εκτελεί εκατοντάδες εξορκισμούς κάθε μήνα.
Μέχρι εδώ θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται απλά για έναν πολυπράγμωνα ιερωμένο αλλά θα έκανε λάθος, γιατί το όνομα του πατέρα Ερνέτι εμπλέκεται σε μια πραγματικά πολύ περίεργη ιστορία, κομβικό στοιχείο της οποίας είναι μια...χρονομηχανή. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και ας πάμε πίσω στον Φεβρουάριο του 2002, οπότε και δημοσιεύεται ένα βιβλίο του επίσης ιερωμένου Φρανσουά Μπρυν του τάγματος των Ιησουιτών και συγγραφέα βιβλίων σχετικά με θρησκευτικά και μεταφυσικά ζητήματα.
Ο συγγραφέας, λοιπόν, ισχυρίζεται ότι ο πατέρας Ερνέτι, τον οποίο γνώριζε προσωπικά και είχαν τακτική επικοινωνία μέχρι το θάνατό του, συμμετείχε σε ένα πρωτοποριακό πείραμα κατασκευής μιας χρονομηχανής, μαζί με δώδεκα άλλους επιστήμονες διεθνούς προβολής. Στο πείραμα αυτό, εκτός των άλλων, υποτίθεται ότι συμμετείχαν και ο Ενρίκο Φέρμι και ο Βέρνερ φον Μπράουν και το αποτέλεσμά του ήταν η κατασκευή μιας χρονομηχανής, με την οποία ο πατέρας Ερνέτι κατόρθωσε να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο στο έτος 169 π. Χ και να παρακολουθήσει μια παράσταση της χαμένης πλέον τραγωδίας Θυέστης, του Κούιντου Έννιου. Ως απόδειξη, έφερε πίσω ένα τμήμα της τραγωδίας. Επίσης, σε ένα άλλο ταξίδι, παρακολούθησε απο κοντά τη Σταύρωση του Χριστού, φέρνοντας ως απόδειξη μια φωτογραφία του, όπως δημοσιεύθηκε το 1972 σε ένα ιταλικό περιοδικό. Ο ιερωμένος, μάλιστα έδωσε μερικές περιγραφές της μηχανής, καθώς και του τρόπου με τον οποίο λειτουργούσε.
Αμφιβολίες και περιπλοκή του μυστηρίου
Στην παράδοξη αυτή ιστορία, εμπλέκεται και μια ανώνυμη επιστολή που εστάλη σε έναν αμερικανικό εκδοτικό οίκο, από άγνωστο αποστολέα και η οποία υποτίθεται ότι περιλαμβάνει την εξομολόγηση του ίδιου του πατέρα Ερνέττι σε έναν μακρινό του συγγενή, η οποία συνέβη λίγο πριν το θάνατό του. Σε αυτό το έγγραφο, ο βενεδικτίνος μοναχός παρουσιάζεται να ισχυρίζεται ότι, κατά τη διάρκεια μιας περιθανάτιας εμπειρία του, θυμήθηκε αμυδρά ότι ήταν ο ίδιος που συνέθεσε το απόσπασμα από τον Θυέστη, που παρουσίασε ως αληθινό, καθώς και το ότι είχε αποπειραθεί σε προηγούμενες ζωές του να κατασκευάσει μια χρονομηχανή, χωρίς όμως επιτυχία. Μάλιστα, σε μια από αυτές τις ζωές, είχε λάβει τη διαβεβαίωση από τον ίδιο το Νοστράδαμο ότι η κατασκευή μιας χρονομηχανής ήταν απολύτως εφικτή. Τέλος, ο μοναχός διαβεβαιώνει υποτίθεται τον μακρινό του συγγενή, ότι θα επιστρέψει στη ζωή, με μια νέα ενσάρκωση, ώστε να την ολοκληρώσει και του αποκαλύπτει ότι μόνο ένας νεαρός ιερωμένος γνωρίζει την αλήθεια, ο οποίος όμως δεν θα μιλήσει ποτέ.Ο πατέρας Μπρυν, από την άλλη, έχει σοβαρές αμφιβολίες για τη γνησιότητα του εγγράφου, το οποίο αποδίδει σε σκοτεινούς κύκλους, που σκοπό έχουν να εξευτελιστεί η πραγματική ιστορία και η αλήθεια να μη μαθευτεί ποτέ. Μάλιστα ισχυρίζεται ότι κάποιες λεπτομέρειες, που είχαν τονιστεί από τον ίδιο, στο έγγραφο αυτό δεν αναφέρονται.
Από την άλλη, η μελέτη του αποσπάσματος του Θυέστη, σύμφωνα με τη μελέτη ειδικών επιστημόνων, τους οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτό είναι πλαστό, αποτελούμενο από συρραφές φράσεων της τραγωδίας, από έναν σπουδαίο γνώστη της Λατινικής, όπως ήταν ο Ερνέτι. Η φωτογραφία του Χριστού, επίσης θεωρήθηκε ότι είναι στην πραγματικότητα η φωτογράφιση ενός ξυλόγλυπτου που υπάρχει σε κάποιον ναό, τραβηγμένη όμως από διαφορετική γωνία.
Μέσα από αυτό τον κυκεώνα παράδοξων και εξωφρενικών απόψεων, είναι εξαιρετικά δύσκολο κανείς να καταφέρει να βγάλει μιαν άκρη. Προσπάθησε, άραγε, ο επιστήμονας μοναχός να κατασκευάσει μια τέτοια μηχανή, με την αρωγή σπουδαίων επιστημόνων, όπως ήταν ο Φέρμι και ο φον Μπράουν; Και αν ναι, ποιό ήταν άραγε το αποτέλεσμα; Η αλήθεια είναι πως το έγγραφο της εξομολόγησης, αναφέρει κάποια πράγματα για τον μυστηριώδη μοναχό, τα οποία, κατά τον Μπρυν, δε συνάδουν με τη θεολογική και επιστημονική του προσωπικότητα, εκτός και αν δεχτούμε την πιθανότητα ενός διαταραγμένου μυαλού, το οποίο όμως ο μοναχός δεν είχε.
Από την άλλη, εντύπωση και αφορμή για προβληματισμό αποτελεί για μένα η στερεότυπη κατάληξη πολλών τέτοιων ιστοριών, όπως έχουμε διαπιστώσει μέσα από τη μελέτη τους. Δηλαδή, παράδοξοι για την καθημερινότητά μας ισχυρισμοί ενός ατόμου, το οποίο αργότερα, παρά τη σοβαρότητα των όσων έχει ισχυριστεί, με μεγάλη ευκολία βγαίνει και λέει ότι όλα αυτά ήταν μια απάτη. Και ενώ σε πολλές περιπτώσεις ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι απίθανο, στην περίπτωση ενός εξαιρετικά μορφωμένου λόγιου επιστήμονα μοναχού, μοιάζει τουλάχιστον περίεργο...
www.topeiraxtiri.gr