Όμως ίσως σύντομα να ξαναγίνουν εννέα, αν οι αστρονόμοι βρουν στον ουρανό αυτό που μερικοί υποψιάζονται: έναν τεράστιο, αέριο, νέο πλανήτη, που μπορεί να έχει μάζα μέχρι και τετραπλάσια από τον Δία, τον μέχρι σήμερα γνωστό «γίγαντα» του ηλιακού μας συστήματος.
Ο πλανήτης, που έχει πάρει ήδη το όνομα «Τύχη», από την ομώνυμη θεά της ελληνικής μυθολογίας, θεωρείται πιθανό να «κρύβεται» στην εξωτερική -και πιο μακρινή σε σχέση με τη Γη- πλευρά του λεγόμενου «νέφους Όορτ», της πιο απομακρυσμένης περιοχής του ηλιακού μας συστήματος, η οποία φιλοξενεί δισεκατομμύρια παγωμένα σώματα.
Η «Τύχη», αν όντως υπάρχει, απέχει από τον ήλιο περίπου 15.000 φορές περισσότερο από ό,τι ο δικός μας πλανήτης, γι αυτό δεν έχει καταστεί δυνατό μέχρι σήμερα να εντοπιστεί, υποστηρίζουν ορισμένοι αστρονόμοι, που θεωρούν ότι τώρα πια υπάρχουν στοιχεία, για την ύπαρξή της από το διαστημικό τηλεσκόπιο Wise της NASA, τα οποία πρόκειται να αναλυθούν κατάλληλα. Η πρώτη δημοσιοποίηση αυτών των στοιχείων θα γίνει φέτος τον Απρίλιο και οι αστροφυσικοί Τζον Ματέζε και Ντάνιελ Γουιτμάιρ, του Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα στις ΗΠΑ, εκτιμούν ότι θα γίνει τελικά δυνατή η παρατήρηση της «Τύχης» και από επίγεια τηλεσκόπια, σε μια διετία περίπου, σύμφωνα με τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Ντέιλι Μέιλ».
Αν η ύπαρξή της όντως επιβεβαιωθεί από διαφορετικά τηλεσκόπια, θα εναπόκειται στη Διεθνή Αστρονομική Ένωση να αποφασίσει αν θα της δώσει το «στάτους» κανονικού πλανήτη. Ένα αντεπιχείρημα θα ήταν ότι η «Τύχη» ίσως σχηματίστηκε γύρω από κάποιο άλλο άστρο και αργότερα «αιχμαλωτίστηκε» από την έλξη του βαρυτικού πεδίου του ήλιου μας. Δεν αποκλείεται, κατά τον Ματέζε, ο διεθνής αστρονομικός οργανισμός να υποχρεωθεί να δώσει μια «σολομώντεια» λύση, δημιουργώντας μια τελείως νέα κατηγορία πλανητών για χάρη της «Τύχης».
Αν υπάρχει, η «Τύχη» σχεδόν σίγουρα αποτελείται, κυρίως, από υδρογόνο και ήλιο και έχει ατμόσφαιρα παρόμοια με αυτή του Δία, με νέφη και ισχυρές καταιγίδες, ενώ δεν αποκλείεται να έχει τους δικούς της δορυφόρους. Η θερμοκρασία της υπολογίζεται στους μείον 73 βαθμούς Κελσίου, τέσσερις έως πέντε φορές μεγαλύτερη από του παγωμένου Πλούτωνα, καθώς πιστεύεται ότι ένα τόσο μεγάλο ουράνιο σώμα χρειάζεται πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για να ψυχθεί, μετά την αρχική θερμοκρασία που «ανέβασε» κατά τη δημιουργία του.
Το «νέφος Όορτ» έχει σφαιρικό σχήμα με ακτίνα περίπου ένα έτος φωτός και βρίσκεται στο ένα τέταρτο της απόστασης της Γης από τον «Άλφα Κενταύρου», το φωτεινότερο αστέρι στο νότιο ημισφαίριο. Τα περισσότερα ουράνια σώματα στο «νέφος» έχουν θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν (μείον 273 βαθμοί). Μερικά από αυτά «εκτροχιάζονται» κατά περιόδους, εξαιτίας της συνδυασμένης βαρυτικής έλξης των δισεκατομμυρίων άστρων προς το κέντρο του γαλαξία μας, με συνέπεια οι τροχιές τους να μεταβάλλονται και τα σώματα αυτά να αρχίζουν ένα «ταξίδι» προς το εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος, συνήθως με την μορφή κομητών.
Για πρώτη φορά οι καθηγητές Ματέζε και Γοουιτμάιρ πρότειναν, στο περιοδικό «Icarus» της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας, την παρουσία της «Τύχης» προκειμένου να εξηγήσουν γιατί πολλοί από αυτούς τους κομήτες έρχονται από λάθος κατεύθυνση, σε σχέση με τις επιστημονικές θεωρίες.
http://taneatouoropou.blogspot.com/