Λύθηκε επιτέλους το μυστήριο του τρόπου με τον οποίο οι χελώνες “καρέτα-καρέτα” καταφέρνουν ήδη από τη γέννησή τους να διασχίζουν κατά τις μεταναστεύσεις τους χιλιάδες χιλιόμετρα στους ανοικτούς ωκεανούς βρίσκοντας το δρόμο τους χωρίς οπτικά βοηθήματα.
Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν για πρώτη φορά ότι ένα μεταναστευτικό ζώο, με τη βοήθεια του μαγνητικού πεδίου της Γης, είναι σε θέση να “ξέρει” όχι μόνο το γεωγραφικό πλάτος -πράγμα που κάνουν κι άλλα ζώα- αλλά και το γεωγραφικό μήκος, κάτι που μέχρι τώρα θεωρούνταν σχεδόν αδύνατο.
Χρειάστηκαν πολλοί αιώνες μέχρις ότου να μάθουν οι άνθρωποι να προσδιορίζουν το γεωγραφικό μήκος στη ναυσιπλοΐα.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι χελώνες αντιλαμβάνονται τις διαφορές του μαγνητικού πεδίου τόσο από βορρά προς νότο (γεωγραφικό πλάτος), όσο και από ανατολή προς δύση (γεωγραφικό μήκος).
Οι ερευνητές εγκατέστησαν ειδικούς πομπούς σε χελωνάκια και τα έριξαν σε μικρές τεχνητές στρογγυλές λίμνες που περιβάλλονταν από ελεγχόμενα από ηλεκτρονικό υπολογιστή μαγνητικά πεδία.
Στη συνέχεια αναπαρήγαγαν τα μαγνητικά πεδία σε δύο διαφορετικές περιοχές του Ατλαντικού, στο Πουέρτο Ρίκο στα ανατολικά και στο Πράσινο Ακρωτήριο στα δυτικά, που έχουν το ίδιο γεωγραφικό πλάτος, αλλά διαφορετικό γεωγραφικό μήκος.
Τα χελωνάκια κολύμπησαν αμέσως σε αντίθετες κατευθύνσεις, τις σωστές και στις δύο περιπτώσεις -βορειοανατολικά και νοτιοδυτικά αντίστοιχα- για να ακολουθήσουν τη μεταναστευτική πορεία των προγόνων τους.
Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι οι χελώνες αντιλαμβάνονται τη μεταβαλλόμενη ισχύ του μαγνητικού πεδίου -που είναι πιο ισχυρό κοντά στους Πόλους και ασθενέστερο στον Ισημερινό- και συνεπώς το γεωγραφικό πλάτος.
Από την άλλη φαίνεται να αντιλαμβάνονται τη διαφορετική κλίση του μαγνητικού πεδίου σε σχέση με την επιφάνεια τη Γης, δηλαδή τη διαρκώς μεταβαλλόμενη γωνία υπό την οποία οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου διασχίζουν τη γήινη επιφάνεια – και συνεπώς το γεωγραφικό μήκος.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάθε σημείο του ωκεανού φέρει μια δική του, ελαφρώς διαφορετική, “μαγνητική υπογραφή” και η “καρέτα-καρέτα” μοιάζει να ακολουθεί μαγνητικές συντεταγμένες σαν να διαθέτει το δικό της “βιολογικό” σύστημα GPS.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Β. Καρολίνας, με επικεφαλής τον Νάθαν Πάτμαν, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο έγκριτο περιοδικό βιολογίας "Current Biology", σύμφωνα με το BBC και το "Scientific American", υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να αξιοποιηθεί για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών ναυσιπλοΐας, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που οι δορυφόροι -και συνεπώς το GPS- δεν είναι διαθέσιμοι.
source:enet.gr
Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν για πρώτη φορά ότι ένα μεταναστευτικό ζώο, με τη βοήθεια του μαγνητικού πεδίου της Γης, είναι σε θέση να “ξέρει” όχι μόνο το γεωγραφικό πλάτος -πράγμα που κάνουν κι άλλα ζώα- αλλά και το γεωγραφικό μήκος, κάτι που μέχρι τώρα θεωρούνταν σχεδόν αδύνατο.
Χρειάστηκαν πολλοί αιώνες μέχρις ότου να μάθουν οι άνθρωποι να προσδιορίζουν το γεωγραφικό μήκος στη ναυσιπλοΐα.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι χελώνες αντιλαμβάνονται τις διαφορές του μαγνητικού πεδίου τόσο από βορρά προς νότο (γεωγραφικό πλάτος), όσο και από ανατολή προς δύση (γεωγραφικό μήκος).
Οι ερευνητές εγκατέστησαν ειδικούς πομπούς σε χελωνάκια και τα έριξαν σε μικρές τεχνητές στρογγυλές λίμνες που περιβάλλονταν από ελεγχόμενα από ηλεκτρονικό υπολογιστή μαγνητικά πεδία.
Στη συνέχεια αναπαρήγαγαν τα μαγνητικά πεδία σε δύο διαφορετικές περιοχές του Ατλαντικού, στο Πουέρτο Ρίκο στα ανατολικά και στο Πράσινο Ακρωτήριο στα δυτικά, που έχουν το ίδιο γεωγραφικό πλάτος, αλλά διαφορετικό γεωγραφικό μήκος.
Τα χελωνάκια κολύμπησαν αμέσως σε αντίθετες κατευθύνσεις, τις σωστές και στις δύο περιπτώσεις -βορειοανατολικά και νοτιοδυτικά αντίστοιχα- για να ακολουθήσουν τη μεταναστευτική πορεία των προγόνων τους.
Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι οι χελώνες αντιλαμβάνονται τη μεταβαλλόμενη ισχύ του μαγνητικού πεδίου -που είναι πιο ισχυρό κοντά στους Πόλους και ασθενέστερο στον Ισημερινό- και συνεπώς το γεωγραφικό πλάτος.
Από την άλλη φαίνεται να αντιλαμβάνονται τη διαφορετική κλίση του μαγνητικού πεδίου σε σχέση με την επιφάνεια τη Γης, δηλαδή τη διαρκώς μεταβαλλόμενη γωνία υπό την οποία οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου διασχίζουν τη γήινη επιφάνεια – και συνεπώς το γεωγραφικό μήκος.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάθε σημείο του ωκεανού φέρει μια δική του, ελαφρώς διαφορετική, “μαγνητική υπογραφή” και η “καρέτα-καρέτα” μοιάζει να ακολουθεί μαγνητικές συντεταγμένες σαν να διαθέτει το δικό της “βιολογικό” σύστημα GPS.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Β. Καρολίνας, με επικεφαλής τον Νάθαν Πάτμαν, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο έγκριτο περιοδικό βιολογίας "Current Biology", σύμφωνα με το BBC και το "Scientific American", υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να αξιοποιηθεί για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών ναυσιπλοΐας, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που οι δορυφόροι -και συνεπώς το GPS- δεν είναι διαθέσιμοι.
source:enet.gr