Οι χιλιάδες των επισκεπτών της Μονής, κάνουν λόγο για «ένα θαύμα» και ταυτόχρονα έναν «επίγειο παράδεισο» στην καρδιά της ερήμου, που προσφέρει «ανάταση ψυχής σε κοπιώντες και πεφορτισμένους». Ο Γέροντας Εφραίμ ο Αριζονίτης, ο οποίος ξεκίνησε την πορεία προς τον Μοναχισμό στο Αγιο Ορος κοντά στον Γέροντά του Ιωσήφ τον Ησυχαστή και Σπηλαιώτη, διακόνησε στην συνέχεια ως ηγούμενος την Μονή Φιλοθέου, πριν ξεκινήσει το πνευματικό του έργο στην μακρινή Αμερική. Το πνευματικό του έργο που έχει καρποφορήσει στην μακρινή ήπειρο, μεταφράζεται στην δημιουργία είκοσι Μονών σε διάφορα σημεία της Αμερικής, όπως στην Νέα Υόρκη, στο Τέξας, στη Φλόριντα, στον Καναδά και αλλού, οι οποίες αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες προσκυνητές.
Η άλλοτε άγονη και αφιλόξενη έρημος της Αριζόνα έχει αλλάξει κυριολεκτικά πρόσωπο, χάρη στην θαυμαστή υπομονή του Γέροντα, ο οποίος δημιούργησε το Μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα, που αποτελεί τόπο φιλοξενίας και προσευχής, για χιλιάδες επισκέπτες, Ορθόδοξους και μη, Έλληνες, ημεδαπούς και αλλοδαπούς.
Το Μοναστήρι ιδρύθηκε το 1995 και περιβάλλεται από εκτάσεις κατάφορτες από ελιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, αμπέλια και άλλα οπορωφόρα δέντρα, συνθέτοντας μια όαση με άφθονο νερό, το οποίο βρέθηκε κατόπιν υπόδειξης του ίδιου του Γέροντα. Ο επισκέπτης που διαβαίνει την πόρτα της Μονής, παρατηρεί με θαυμασμό τα τεράστια δέντρα, τους φοίνικες και τους κάκτους, τα ολάνθιστα παρτέρια, τα σιντριβάνια, τα πλακόστρωτα, τα κτίρια του Μοναστηριού, τους ναούς που αποτελούν τόπο γαλήνης και προσευχής, για δεκάδες προσκυνητές και την υποδειγματική τάξη που επικρατεί, γαληνεύοντας τις ψυχές τους. Το μοναστήρι που έχει χαρακτηριστεί από πολλούς «ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου», καταλαμβάνει έκταση 432 περίπου στρεμμάτων, διαθέτει επτά ξενώνες και έχει την δυνατότητα φιλοξενίας 500 ατόμων, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι το επισκέπτονται καθημερινά αμέτρητοι πιστοί.
Η πνευματική όαση που έχει δημιουργήσει ο π. Εφραίμ, έχει αγκαλιάσει την περιοχή, αναπτύσσοντας παράλληλα σημαντικό φιλανθρωπικό έργο, που περιλαμβάνει συσσίτια σε φτωχούς και βοήθεια σε αναξιοπαθούντες. Επίσης, έχει δημιουργηθεί ίδρυμα για φτωχές και εγκαταλειμμένες γυναίκες στο Τουσόν, μια πόλη που βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι, προσφέροντας ουσιαστική βοήθεια και σημαντικό κοινωνικό έργο. Ο π. Εφραίμ δεν έχει, σημειωτέον, διοικητικά καθήκοντα, αλλά είναι ο Γέροντας των ιερών μονών που έχει δημιουργήσει στην Αμερική, διακονώντας με περισσή σεμνότητα και ταπεινότητα τα πνευματικά του παιδιά, που συρρέουν από κάθε γωνιά της γης, προκειμένου να τον συναντήσουν και να λάβουν την ευλογία του.
Από τις γειτονιές του Βόλου
Η πορεία προς τον Μοναχισμό ξεκίνησε από νεαρή ηλικία για τον π. Εφραίμ, κατά κόσμο Γιάννη Μωραΐτη, ο οποίος είναι ο δευτερότοκος γιος του Δημήτριου και της Βικτώριας Μωραΐτη, με καταγωγή από τη Σκιάθο και τα Κανάλια αντίστοιχα. Γεννήθηκε το 1927 και το πατρικό σπίτι όπου έζησε με τους γονείς και τα αδέλφια του Νίκο και Χρήστο Μωραΐτη, βρίσκεται στην περιοχή των Επτά Πλατανίων, στο Βόλο. Οι πνευματικές αξίες με τις οποίες τον γαλούχησαν οι γονείς του, αποτέλεσαν την απαρχή της μετέπειτα πορείας του. Από πολύ μικρή ηλικία συνειδητοποίησε την κλίση του προς τον Θεό και με την προτροπή της μητέρας του, ξεκίνησε την πορεία του προς τον μοναχισμό. Σε ηλικία 19 ετών μετέβη στο Άγιο Όρος, διακονώντας επί σειρά ετών τον γέροντά του, Ιωσήφ τον Ησυχαστή και Σπηλαιώτη και όπως αφηγείται ο ίδιος στο βιβλίο του που είναι αφιερωμένο στον Γέροντά του «στα πρώτα χρόνια της Κατοχής, όταν είχα διακόψει χάριν εργασίας το Γυμνάσιο, ήλθε στο Βόλο σε μια από τις δύο εκκλησίες των Παλαιοημερολογιτών στο Βόλο, μοναχός του Γέροντος Ιωσήφ, ως εφημέριος. Αυτός ο Αγιορείτης ιερομόναχος στάθηκε στην παιδική μου ηλικία πολύτιμος σύμβουλος και βοηθός στην πνευματική μου πορεία. Τον έκαμα Πνευματικό, συνεχίζει ο ίδιος, και με τις διηγήσεις του και τις συμβουλές του, σε λίγο καιρό άρχισα να αισθάνομαι την καρδιά μου να ξεμακραίνει από τον κόσμο και να προσκολλάται στο Άγιον Όρος. Μάλιστα, προσθέτει ο ίδιος, όταν μου μιλούσε για την ζωή του Γέροντος Ιωσήφ, κάτι εφλέγετο μέσα μου και διάπυρος εγένετο η ευχή και ο πόθος μου, πότε να τον γνωρίσω».
Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1947, ένα καραβάκι τον οδήγησε στο Αγιο Ορος, κάνοντας πλέον πράξη και κανόνα ζωής την αφοσίωσή του στον Μοναχισμό. Η πρώτη εντύπωση του Γέροντα καταγράφεται εύγλωττα στην φράση «μέσα στο Εκκλησάκι, τον Τίμιο Πρόδρομο, που είναι λαξευμένο μέσα σε σπηλιά, έβαλα την μετάνοια της υποταγής μου. Εκεί, μέσα εις το παραμικρό εκείνο φως, γνώρισε η ψυχή μου με τον δικό της τρόπο την φωτεινή φυσιογνωμία του αγίου Γέροντός μου». Παρέμεινε επί πολλά χρόνια δίπλα στον Γέροντά του, ενώ μετά την κοίμησή του, κατ’ ευχήν του ιδίου, μετέβη στην Σκήτη του Αγίου Αρτεμίου στην Προβάτα, κοντά στην Λαύρα και κατόπιν διακόνησε ως Ηγούμενος την Μονή Φιλοθέου, συνεχίζοντας με την ίδια πάντα ταπείνωση το πνευματικό του έργο. Ο Γέροντας Εφραίμ επισκέπτονταν τακτικά τον Βόλο έως το 1998, διατηρώντας την επικοινωνία με τα πνευματικά του παιδιά, αλλά και το Μοναστήρι της Παναγίας Οδηγήτριας στην Πορταριά. Οι λόγοι, οι συμβουλές και οι παραινέσεις του είναι πολύτιμη παρακαταθήκη για τα πνευματικά του παιδιά, πολλά από τα οποία δεν διστάζουν να διανύσουν τεράστιες αποστάσεις, προκειμένου να τον συναντήσουν στην Αμερική.
Ορθοδοξία στην Αμερική
Ο Γέροντας Εφραίμ άρχισε να επισκέπτεται τον Καναδά από το 1972, κατόπιν πρόσκλησης αρκετών πνευματικών του παιδιών, ενώ στην συνέχεια επισκέπτονταν και την Αμερική, αποδεχόμενος ανάλογες προσκλήσεις. Το καλοκαίρι του 1995 έξι μοναχοί με τον Γέροντα Εφραίμ, ανέλαβαν το δύσκολο έργο της ίδρυσης του Μοναστηριού του Αγίου Αντωνίου, μεταφέροντας στην καρδιά της ερήμου την πνευματική κληρονομιά και την παράδοση του Αγίου Όρους. Το μοναστήρι βρίσκεται στην Αριζόνα, ανάμεσα στις πόλεις Φοίνιξ και Τουσόη και είναι αφιερωμένο, όπως προαναφέρθηκε, στον Άγιο Αντώνιο, τον πατέρα του μοναχισμού. Ο κύριος ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Αντώνιο και τον Άγιο Νεκτάριο, ενώ υπάρχουν επίσης ναοί αφιερωμένοι στους Αγίους Σεραφείμ του Σάρωφ, Δημήτριο της Θεσσαλονίκης, Ιωάννη τον Βαπτιστή, Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, Άγιο Νικόλαο τον Θαυματουργό και τον Άγιο Παντελεήμονα. Οι επισκέπτες νιώθουν μεγάλη συγκίνηση στην θέα της Μονής, κάνοντας λόγο για «έναν παράδεισο στη μέση της ερήμου, που περιλαμβάνει φυτά, φοίνικες, όμορφα κτίρια, πολλές κρήνες, σιντριβάνια και νερά».
Ο αριθμός των μοναστηριών που δημιουργεί ο Γέροντας αυξάνεται διαρκώς φθάνοντας, όπως προαναφέρθηκε τα είκοσι, ενώ η φωνή του, που μεταφέρεται εν ώρα προσευχής μέσα από την συχνότητα της Ορθόδοξης Μαρτυρίας, δίνει κουράγιο σε δεκάδες ψυχές της περιοχής μας. Το τεράστιο έργο της δημιουργίας Ορθόδοξων πυρήνων στην Αμερική είναι «θέλημα Θεού» κατά τον ίδιο και όπως έχει κατ’ επανάληψη υπογραμμίσει «κάνει πάντα υπακοή στον Γέροντά του, ακολουθώντας τον κανόνα που είχε από την εποχή που ήταν ακόμη υποτακτικός κοντά του». Όσοι τον έχουν γνωρίσει κάνουν λόγο για «έναν Άγιο άνθρωπο», έναν «βαθύτατα πνευματικό Γέροντα κι άνθρωπο της υπακοής», ο οποίος «προσεύχεται διαρκώς για τα πνευματικά του παιδιά και την σωτηρία του κόσμου», με πλήρη αφοσίωση στις πνευματικές αρχές του Γέροντά του και οδηγό την απέραντη αγάπη του προς τον Θεό και τους ανθρώπους.
source:taxydromos