Ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση του κβαντικού υπολογιστή έκανε η American Physical Society σε συνάντηση στο Ντάλας, όπου παρουσίασε ένα τσιπ 6×6 εκατοστών, εφοδιασμένο με εννέα κβαντικές «συσκευές», στις οποίες συμπεριλαμβάνονται τέσσερα qubits, που κάνουν τους απαραίτητους υπολογισμούς.
Το τσιπ χρησιμοποιεί τις «παράξενες» κβαντικές καταστάσεις της ύλης για να κάνει υπολογισμούς, πιάνοντας ταχύτητες που αφήνουν πολύ πίσω τους «συμβατικούς» υπολογιστές.
Σύμφωνα με την ομάδα που έκανε την παρουσίαση, εντός του έτους θα είναι δυνατή<…>
η αύξηση των δυνατοτήτων του τσιπ, καθώς τα qubits μπορούν να φτάσουν τα δέκα.
Η βασική διαφορά με τα 1 και 0 του δυαδικού κώδικα που αποτελούν τη βάση της τεχνολογίας των σημερινών ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι ότι οι κβαντικές καταστάσεις της ύλης μπορούν να «αναπαραστήσουν» ταυτόχρονα τόσο το 1 όσο και το 0. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των εκτελουμένων υπολογισμών.
«Είναι συναρπαστικό το γεγονός πως βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε για την αρχιτεκτονική που πρέπει να ακολουθηθεί εάν είναι να στήσουμε ένα κβαντικό υπολογιστή» είπε σχετικά ο Έρικ Λουκέρο, του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια- Σάντα Μπάρμπαρα.
Η βασική καινοτομία της ομάδας ήταν η εύρεση ενός τρόπου να «αποσυνδεθούν» οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των στοιχείων ενός κβαντικού κυκλώματος. Οι κβαντικές καταστάσεις είναι εξαιρετικά ευαίσθητες, οπότε οι χειρισμοί τους πρέπει να γίνονται και να αποθηκεύονται χωρίς να καταστρέφονται.
Η «λύση» ήρθε με τη μορφή της αποκαλούμενης RezQu αρχιτεκτονικής, που αποτελεί ουσιαστικά ένα σχέδιο κβαντικού υπολογιστή. Το βασικό της πλεονέκτημα είναι η δυνατότητα αύξησης κλίμακας, κάτι που μπορεί να επιτρέψει την κατασκευή πολύ πιο σύνθετων κυκλωμάτων. «Για μένα είναι πολύ καλό αυτό, έτσι ξέρω πώς θα μπορέσω να τα συναρμολογήσω» είπε σχετικά ο Τζων Μαρτίνις, ο οποίος και ηγήθηκε της ερευνητικής ομάδας.
«Υπάρχουν και άλλες, ανταγωνιστικές αρχιτεκτονικές, όπως η παγίδευση ιόντων- ουσιαστικά το ‘πιάσιμο’ ιόντων με λέηζερ, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση απαιτείται να έχεις ένα τεράστιο δωμάτιο γεμάτο με κατόχους PhD, απλά και μόνο για να χειρίζονται τα λέηζερ!» σχολίασε ο Λουκέρο, συμπληρώνοντας πως «βρισκόμαστε πλέον ακριβώς στο σημείο πριν να μπορέσουμε να πούμε πως έχουμε έναν κβαντικό επεξεργαστή».
Πηγή: portal.kathimerini.gr