Ολοι το είδαµε, ακόµα κι αυτοί που κάνουν τόσα χρόνια ότι δεν το βλέπουν.Το λάπτοπ – σηµαία να το σηκώνει ένας οργισµένος Αιγύπτιος, µε την πληροφορία να λάµπει σαν αλήθεια στην οθόνη....
Κι όλοι οι άλλοι από κάτω εκστασιασµένοι να πάλλονται, οι φλέβες στον λαιµό έτοιµες να εκραγούν µε το αίµα σιντριβάνι. Κανένας πια δεν αµφιβάλλει για τον ρόλο του ∆ιαδικτύου στην επανάσταση των λαών της Αφρικής. Πού πήγαν όλες αυτές οι φωνές που µε γλυκύτητα παλαιοχριστιανού µάρτυρα διωκόµενου από την Αγριππίνα σιγοψιθύριζαν<…>
«Πάει πια, δεν υπάρχει ελπίς. Αυτή η τεχνολογία µε το απότοκό της το Ιντερνετ, το ξορκισµένο, θα µας οδηγήσει κατ’ ευθείαν στη µοναξιά και την αποµάκρυνση απ’ τα προβλήµατα του λαού». Ναι πριν όµως, έτσι πώς οδηγεί και άναρχα αυτό το ερηµάδιακο, µπορεί να κάνει καµιά στραβοτιµονιά και να περάσει από την Αίγυπτο, από την Τυνησία ή από Λιβύη µεριά και µε την πληροφορία σπαρταριστή να λαµπαδιάσει και µια επανάσταση. Είδες το ∆ιαδίχτυο; Είδες πώς πιάνει στα δίχτυα του από Μουµπάρακ µέχρι Μουαµάρ; Τον τελευταίο δε, αυτόν τον αξύριστο σκηνίτη µε την µπέρτα του παράφρονα και το βλέµµα του αφιονισµένου ταύρου, θα στον κάνει τον Καντάφι κανταΐφι.
∆είγµα κακών καιρών η κατήφεια και η καχυποψία για το καινούργιο και το άγνωστο. Είµαστε κάτω από τον ξινισµένο αστερισµό της Μεγάλης Υφεσης. Στη συζήτηση µε φίλους, µε ανθρώπους δικούς σου, ακούς λέξεις, φράσεις και απόψεις και τροµάζεις. Κι είναι ο ίδιος τρόµος που διαβάζεις και στα µάτια τους όταν µιλάς εσύ. Μπορεί να αποφύγαµε προς το παρόν την πτώχευση, αλλά άρχισε εντός µας η µεγάλη κατάρρευση. Κι αυτό το «Πτωχοκοµείον Η Κακή Καρδιά» δεν παλεύεται. Ισως τα νέα παιδιά, δεν εννοώ βέβαια αυτά τα δεκαπέντε κοµµατόπαιδα που µεταφέρονται ανά την Ευρώπη µε σκοπό «Το ξεφώνηµα στην υπηρεσία της Επανάστασης», αλλά τα παιδιά που αµίλητα, µε µόνο φως την ανταύγεια του πισί και της ψυχής τους ακούν το µέσα τους ρολόι να σηµάνει την ώρα που θα πουν τον δικό τους λόγο. Κι αυτόν, θέλουµε δεν θέλουµε, θα τον ακούσουµε. Και θα υπακούσουµε.
Πηγή: www.tanea.gr