Οι οικονομολόγοι λένε τις απόψεις τους.
Πολλοί από αυτούς μαλώνουν μεταξύ τους, λένε θεωρίες, αλληλοκατηγορούνται…
Οι πολιτικοί λένε τις δικές τους απόψεις, ανάλογα σε ποιο κόμμα ανήκουν.
Και πολλοί από αυτούς μαλλιοτραβιούνται μεταξύ τους για να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι έχουν δίκιο, καθένας για την πάρτη του.
Οι δημοσιογράφοι, ανάλογα με το πού πολιτικά ανήκουν ή με το πού κινούνται κάθε φορά τα συμφέροντά τους, επιχειρούν να κάνουν προπαγάνδα.
Και οι μπλογκάδες, δρώντας στα σύγχρονα ελληνικά ηλεκτρονικά καφενεία του διαδικτύου, επαινούν εκείνους με τους οποίους συντάσσονται πολιτικά ή βρίζουν, πετούν πέτρες, κοροϊδεύουν, χυδαιολογούν, κάνουν εμετικά σχόλια εναντίον εκείνων με τους οποίους αντιτάσσονται πολιτικά.
Και το ερώτημα παραμένει. Πώς θα πάρει τα επάνω της η ελληνική οικονομία; Πώς θα αναστηθεί;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει ποτέ να πάρει τα επάνω της, αν κλείνουμε δρόμους, λιμάνια, πλοία, τρένα κι αεροπλάνα, εκβιάζοντας τις εκάστοτε κυβερνήσεις ή διεκδικώντας με αυτόν τον εκβιαστικό τρόπο αιτήματα άλλοτε δίκαια και άλλοτε άδικα.
Δεν θα μπορέσει ποτέ να πάρει τα επάνω της η ελληνική οικονομία, αν, αντί να αλλάξουμε νοοτροπίες, κοιτάμε στο παρελθόν αναπολώντας τα «παλιά καλά χρόνια» που ζούσαμε με δανεικά.
Δεν θα μπορέσει ποτέ να πάρει τα επάνω της η ελληνική οικονομία, αν δεν σταματήσουμε να βλέπουμε τα πράγματα με κομματικά κριτήρια.
Και δεν θα μπορέσει ποτέ να πάρει τα επάνω της η ελληνική οικονομία, αν κάποιοι συνεχίσουν να κερδοσκοπούν στην αγορά αλλά κι αν εμείς δεν προτιμάμε τα ελληνικά μας προϊόντα.
Δεν θα μπορέσει ποτέ να πάρει τα επάνω της η ελληνική οικονομία, αν…
Τα αν αυτά είναι πολλά.
Το θέμα είναι αν εμείς έχουμε τη δύναμη, αντί να βρίζουμε και να γκρινιάζουμε για τους πολιτικούς μας, αν έχουμε τη δύναμη να κάνουμε και την αυτοκριτική μας για τις επιλογές μας στην ανάδειξη των πολιτικών μας, για τις επιλογές μας ως προς το συλλογικό και όχι προς το ατομικό μας συμφέρον.
Α.Γ.