Το σχέδιο Α απέτυχε, επομένως οι Ευρωπαίοι πρέπει να περάσουν στο σχέδιο Β. Πρέπει να σταματήσουν να αντιμετωπίζουν την κρίση στην Ελλάδα και την Ιρλανδία με νέα υπερτιμημένα δάνεια που συσσωρεύουν νέα χρέη».
Στο ερώτημα εάν αποδίδει η τακτική των Ευρωπαίων να εξαναγκάζουν την Ελλάδα και την Ιρλανδία σε μια τόσο σκληρή εξυγίανση που πνίγει οποιαδήποτε πιθανότητα ανάπτυξης, ο Μπάρι Άιχενγκριν, απαντά:
«Οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις διάσωσης δεν είχαν κανένα νόημα. Διότι τα προγράμματα λιτότητας εκφράζουν βασικά το ενδιαφέρον των Γάλλων και των Γερμανών για την προστασία των τραπεζών τους. Τώρα αμφότεροι διαπιστώνουν ότι δεν γίνεται να μην προχωρήσουν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, με τη συμμετοχή και των τραπεζών. Για να υλοποιηθεί όμως κάτι τέτοιο υπάρχει μόνον μια λύση: να ενισχυθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Διότι ενώ η Ελλάδα ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της, στην Ιρλανδία και στην Ισπανία το πρόβλημα είναι το τραπεζικό σύστημα. Η ευρωκρίση είναι βασικά τραπεζική.»
Εφικτό το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους
Όσον αφορά τις δυσκολίες των πολιτικών και ειδικά της καγκελαρίου Μέρκελ να πείσει τους Γερμανούς φορολογούμενους να βάλουν πάλι το χέρι στην τσέπη, αυτή τη φορά για να σώσουν τις γερμανικές τράπεζες, επειδή θα κινδυνεύσουν λόγω των πιστώσεών τους στην Ελλάδα, στην Ισπανία και την Ιρλανδία, ο Αμερικανός οικονομολόγος δηλώνει:
«Θα είναι πιθανότατα πιο εύκολο για την κυρία Μέρκελ να πείσει τους Γερμανούς φορολογούμενους να σώσουν τις γερμανικές τράπεζες, από το να αποδεσμεύσουν και άλλα δισεκατομμύρια για την Ελλάδα.
«Πόσο μάλλον όταν είναι εφικτό να τεθεί μια κόκκινη γραμμή πριν να επεκταθεί η κρίση και στην Ισπανία με ένα ‘κούρεμα’ του ελληνικού χρέους (δηλαδή η παραγραφή μέρους των απαιτήσεων από την Ελλάδα) και με συντονισμένα μέτρα για την ενίσχυση των τραπεζών. Δεν υπάρχουν φθηνές λύσεις. Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι μήπως οι Ευρωπαίοι ακολουθήσουν πάλι μια ενδιάμεση συμβιβαστική λύση, όπως π.χ. είναι η διαμόρφωση ανεκτών επιτοκίων και προθεσμιών αποπληρωμής.