Είναι εκείνοι που «έμειναν πίσω», σε μία αποστολή αυτοκτονίας, σε μία επιχείρηση που η αβέβαιη έκβασή της μπορεί να ισοδυναμεί και με θάνατο. Στο σύνολό τους εργάζονται 800 άτομα στον πυρηνικό σταθμό. Αλλά μόνο αυτοί οι 180 βρίσκονται ακόμα εκεί…
Η ομάδα που έχει ήδη πάρει το όνομα «The Fukushima 50» (στο σύνολο έχουν μείνει πίσω 180 άτομα, αλλά εργάζονται σε βάρδιες των 50) αγωνίζεται νυχθημερόν στους πυρηνικούς αντιδραστήρες του εργοστασίου, οι οποίοι έχουν ήδη υποστεί ζημιές και εκρήξεις. Ενας από τους υπαλλήλους εξομολογήθηκε χθες σε έναν φίλο του: « Είναι απλά η δουλειά μας. Δε φοβόμαστε να πεθάνουμε».
Και ο ίδιος ο ιάπωνας πρωθυπουργός υποκλίθηκε στο έργο τους και όπως είπε «αυτοί οι άνθρωποι δεν σκέφτονται καν τον κίνδυνο».
Είναι αλήθεια πως έχουν ήδη εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας. Είναι αλήθεια πως προς το παρόν κανείς δε γνωρίζει τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στην υγεία τους. Αλλά εκείνοι παραμένουν στο σημείο μηδέν της Ιαπωνίας. Και δεν προλαβαίνουν καν να σκεφτούν, γιατί πάνω τους έχει πέσει μία τεράστια ευθύνη. Οι ζωές των συνανθρώπων τους, η τύχη της χώρας τους, το αύριο του πλανήτη… Αναρωτιέμαι αν σήμερα αυτή η Ελλάδα θα μπορούσε να βρει 180 ανθρώπους οι οποίοι ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ των δεδομένων της κατάστασης θα παρέμεναν εκεί " της Χιροσίμα πειθόμενοι", για να προστατεύσουν τη χώρα τους , και το πλανήτη γενικότερα, θυσιάζοντας τη ζωή τους.
Είναι όλοι τους εργαζόμενοι στο πυρηνικό σταθμό, συνεπώς ξέρουν καλλίτερα απ όλους εμάς, ότι παραμένοντας εκεί, πεθαίνουν.
Δεν έχει , ναι αλλά, ίσως μπορεί και τα τοιαύτα.
Εμείς μπορεί να λέμε ότι δεν θα πάθουν και πολλά πράγματα.
Αυτοί όμως ξέρουν.
Και παρ όλα αυτά μένουν εκεί, και πεθαίνουν προσπαθώντας να σώσουν την Ιαπωνία, το Τόκιο, αλλά και όλες τις γειτονικές χώρες.
Ξέρετε, και στο Τσέρνομπιλ υπήρξαν εργαζόμενοι πο υτελικά πέθαναν προσπαθώντας να περιορίσουν τη ζημιά στο σταθμό.
Ομως υπάρχει μία σημαντικη διαφορά.
Στο Τσέρνομπιλ, δεν γνώριζαν, ενώ αυτοί εδώ γνωρίζουν.
Ο πιλότος του ελικοπτέρου στο Τσέρνομπιλ δεν ήξερε, ενώ ο σημερινός πιλότος ξέρει.
Η μικρή αυτή διαφορά είναι άλλωστε που ξεχωρίζει τον ήρωα από το θύμα.
Στο Τσέρνομπιλ είχαμε θύματα, εδώ έχουμε ήρωες.
Τι άλλο να πω;
Ενα ταπεινό ευχαριστούμε,
στους Fukushima 50.
ΗΡΑΚΛΗΣ