Για περισσότερα από 50 χρόνια οι προσπάθειες για την τεχνητή πρόκληση βροχής επικεντρώθηκαν με τη «σπορά στα σύννεφα» μικροσκοπικών σωματιδίων ιωδιούχου αργύρου τα οποία λειτουργούν ως πυρήνες υγροποίησης ή κέντρα γύρω από τα οποία μπορούν να αναπτυχθούν σταγονίδια βροχής.
Το πρόβλημα είναι, ότι δεν είναι ξεκάθαρο ότι η σπορά στα σύννεφα λειτουργεί αποτελεσματικά» λέει ο φυσικός Jérôme Kasparian στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης στην Ελβετία. «Υπάρχουν επίσης ανησυχίες σχετικά με το πόσο ασφαλές είναι για το περιβάλλον να προστίθενται σωματίδια ιωδιούχου αργύρου στην ατμόσφαιρα».
Ο Kasparian και οι συνεργάτες του αντιλήφθηκαν ότι μπορεί να υπάρχει πιο φιλικός προς το περιβάλλον εναλλακτικός τρόπος. Οι βολές με λέιζερ από σύντομους παλμούς στην ατμόσφαιρα ιονίζει τα μόρια του αζώτου και του οξυγόνου γύρω από την ακτίνα για να δημιουργηθεί πλάσμα, με αποτέλεσμα ένα «κανάλι πλάσματος» ιονισμένων μορίων. Αυτά τα ιονισμένα μόρια θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως φυσικοί πυρήνες πύκνωσης, εξηγεί ο Kasparian.
Οι ερευνητές δοκίμασαν την μέθοδό τους αρχικά στο εργαστήριο, όπου πέτυχαν να δημιουργήσουν μικρά νέφη και μικροσκοπικές σταγόνες βροχής με διάμετρο 80 μικρομέτρων η κάθε μια. Στη συνέχεια έκαναν ανάλογες δοκιμές σε εξωτερικό χώρο, πάνω από τον φθινοπωρινό ουρανό του Βερολίνου, όπου και κατόρθωσαν να δημιουργήσουν αδιόρατα σύννεφα με μικρές σταγόνες βροχής.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την υψηλής ενέργειας φορητή συσκευή εκπομπής λέιζερ Teramobile που δημιούργησαν, σε διαφορετικές νύχτες και με διαφορετικές συνθήκες υγρασίας και παρατήρησαν ότι, όταν η υγρασία ήταν υψηλή στην ατμόσφαιρα όντως πέτυχαν να δημιουργήσουν σταγόνες βροχής σε νέφη.
Το λέιζερ στόχευε σε ύψος μόλις 60 μέτρων και το αποτέλεσμα (συμπύκνωση σταγόνων στην ατμόσφαιρα) δεν ήταν ορατό με γυμνό μάτι αλλά επιβεβαιώθηκε με άλλα επιστημονικά όργανα.
Παρόλα αυτά, η ανακάλυψη παραμένει σε πρώιμες φάσεις. Οι επιστήμονες πλέον ερευνούν αν μπορούν να δημιουργήσουν πύκνωση σε ευρεία έκταση, με την σάρωση του ουρανού με το λέιζερ.
source:stakarfia