Το 1961 ο Semyon Davidovitch Kirlian και η Valentina Kirliana δημοσίευσαν μία έρευνα στο ρωσικής έκδοσης περιοδικό για την επιστημονική και εφαρμοσμένη φωτογραφία (Russian Journal of Scientific and Applied Photography), στην οποία περιέγραψαν για πρώτη φορά τη διαδικασία που σήμερα είναι γνωστή ως φωτογράφηση Kirlian.Περιγραφή
Η μέθοδος συνίσταται στην τοποθέτηση ενός αντικειμένου ή ενός τμήματος του σώματος απευθείας επάνω σε ένα φωτογραφικό χαρτί, ενώ στη συνέχεια διέρχεται υψηλή τάση διαμέσου του αντικειμένου (γεγονός που καθιστά τη σύνθεση της μηχανής αρκετά περίπλοκη, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείται κάποιο ανθρώπινο μέλος, γιατί πρέπει να χρησιμοποιηθεί υψηλή τάση, αλλά χαμηλής εντάσεως ρεύμα). Αυτό που ανακάλυψαν οι Kirlian είναι ότι γύρω από το αντικείμενο που έχει εκτεθεί στην υψηλή τάση, εμφανίζεται μία φωτεινή αύρα.
Περαιτέρω πειράματα με τη φωτογράφηση Kirlian έχουν δημιουργήσει έγχρωμες και αρκετά εντυπωσιακές εικόνες. Οι εικόνες αυτές συχνά έχουν συνδεθεί με την 'αύρα' των αντικειμένων, που θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα της 'βιοενέργειας' ή του 'βιοπλάσματος' που το διαρρέει. Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές που χρησιμοποιούν τη φωτογράφηση Kirlian, διαφορετικοί βαθμοί ψυχικών ικανοτήτων, καθώς και ιδιαίτερες παραψυχολογικές δυνάμεις μπορούν να ανιχνευθούν μέσω αυτών των φωτογραφιών.Ένα φαινόμενο που έχει απασχολήσει τους ερευνητές είναι το λεγόμενο 'φύλλο-φάντασμα' σύμφωνα με το οποίο, φύλλα που τους έχει κοπεί ένα τμήμα, στις φωτογραφίσεις Kirlian εμφανίζουν την αύρα ολόκληρου του φύλλου. Σημαντική έρευνα έχει γίνει από την Δρ. Thelma Moss του νευροψυχιατρικού Ινστιτούτου του UCLA, καθώς και από τον πρώην φοιτητή της, Kendal Johnson. Τα συμπεράσματά τους υποδεικνύουν πως η φωτογράφηση Kirlian αποτελεί ένα παράθυρο στον κόσμο της 'βιοενέργειας' και οι δύο ερευνητές (όπως και πολλοί άλλοι εξάλλου) έχουν συνδέσει την φωτογράφηση Kirlian με την τηλεπάθεια, την οργόνη, τον βελονισμό, και πολλά παραφυσικά φαινόμενα. Τόνισαν επίσης την πιθανότητα, μέσω της συγκεκριμένης φωτογράφησης να μπορεί να γίνει πρώιμη ιατρική διάγνωση για μια μεγάλη ποικιλία ασθενειών που πιθανόν να εμφανίσει ο φωτογραφιζόμενος. Οι Moss και Johnson πιστεύουν πως η φωτογράφηση Kirlian απεικονίζει το μέχρι προσφάτως αόρατο 'αστρικό σώμα', ενώ άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται κυρίως για ένα ηλεκτρικό εφφέ, που είναι κατά κάποιον τρόπο ευαίσθητο σε συγκεκριμένες ψυχικές καταστάσεις.
Λίγη Ιστορία
Η βίο-ηλεκτρογραφία ή φωτογράφηση Kirlian, έχει τις ρίζες της σε παρατηρήσεις που είχαν γίνει σε ακτινόμορφα σχέδια, που είχαν σχηματιστεί από την επίδραση ηλεκτρικών εκκενώσεων σε σκόνη ρητίνης, από τον γερμανό φυσικό και φιλόσοφο Georg Christoph Lichtenberg (1742-1799) το 1977. Ο Lichtenberg ήταν επίσης ο πρώτος που παρατήρησε μία εκκένωση με μορφή κορώνας σε ανθρώπινο χέρι. Μετά από την εμφάνιση της φωτογραφικής τέχνης, ο τσέχος φυσικός Batholomew Navratil (1848-1927) και ο ρώσο-πολωνός ηλεκτροθεραπευτής, μηχανικός και γιατρός Yakov Narkiewicz- Yodko (1848-1904) ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν το νέο μέσο για να καταγράψουν ηλεκτρικές εκκενώσεις από ακίνητα και κινούμενα αντικείμενα και ερεύνησαν συστηματικά τα αποτελέσματα. Ο όρος 'ηλεκτρογραφία' επινοήθηκε το 1888 από τον Navratil. Άλλες παρατηρήσεις σχετικά με το σχηματισμό περιγράμματος έγιναν επίσης από τον Νίκολα Τέσλα.
Το 1939 ο αρμένιος ηλεκτρολόγος Davidovich Kirlian (1900-1980) στην βόρεια καυκάσια πόλη του Krasnodar, ανακάλυψε ξανά από τύχη το συγκεκριμένο φαινόμενο που φέρει σήμερα το όνομά του. Μαζί με τη γυναίκα του τη Valentina βελτίωσε τη βασική συσκευή και ανέπτυξε μία νέα μέθοδο για έναν αριθμό εφαρμογών, κυρίως για την έρευνα σε φυτά. Ο φυσικός Viktor G. Adamenko, που ως φοιτητής είχε συμμετάσχει σε πολλά πειράματα μαζί με τους Kirlian, υπερασπίστηκε την πρώτη διδακτορική θέση στο αντικείμενο, στο πολυτεχνείο Minsk (Belorussia), αναφερόμενος στον φυσικό μηχανισμό του σχηματισμού εικόνας από την εκφόρτωση τύπου κορώνας. Αν και θεώρησε ότι ο βασικός μηχανισμός που σχετίζεται με το φαινόμενο είναι η ψυχρή εκπομπή ηλεκτρονίων από το δείγμα, που προέρχεται από τον υψηλής τάσεως παλμό, ένας άλλος διακεκριμένος ρώσος ερευνητής, που ανέλαβε έρευνα στο ίδιο αντικείμενο, ο Victor M. Inyushin καθηγητής βιοφυσικής στο πανεπιστήμιο του Καζακστάν, μαζί με τον πολωνό φυσικό Wlodzimierz Sedlak, ανέπτυξαν την 'υπόθεση του βιοπλάσματος' με σκοπό να εξηγήσουν το φαινόμενο Kirlian στην βίο-ηλεκτρογραφία.
Με τη δημοσίευση του βιβλίου των Ostrander και Schroeder 'Ψυχικές ανακαλύψεις πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα'(1970) και του βιβλίου των Krippner και Rubin 'η αύρα Kirlian' (1974), η ηλεκτρογραφία εισήλθε στη Δύση και προκάλεσε μία σωρεία δραστηριοτήτων. Μετά από μία επίσκεψη του Adamenko στη Μόσχα και του Inyushin στην Alma-Ata το 1970, η ψυχολόγος Thelma Moss του νευροψυχιατρικού Ινστιτούτου του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ήταν η πρώτη δυτική επιστήμονας που επέλεξε να ερευνήσει το συγκεκριμένο πεδίο. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συμβολή του Gary K.Poock, καθηγητή και σημαντικού ερευνητή στα συστήματα ανθρώπου-μηχανής. Το 1975 ανέπτυξε εκτός της Σοβιετικής Ένωσης, την πρώτη μέθοδο βιοηλεκτρογραφικής απεικόνισης σε κίνηση. Περιλάμβανε τη χρήση ενός ενισχυτή φωτός ώστε να βελτιωθεί η φωτεινότητα και μπορούσε να αναπαραστήσει τα δυναμικά της διαδικασίας εκκένωσης, που είναι αόρατα όταν ένα αντικείμενο είναι εκτεθειμένο για αρκετή ώρα σε ακίνητη φωτογράφηση. Το 1976 ο Poock έκανε το πρώτο βήμα για την ποσοτικοποίηση της ηλεκτρογραφικής φωτογραφίας, εισάγοντας μία τεχνική ανάλυσης εικόνας.
Μία παραδειγματική έρευνα για την ηλεκτρογραφία δημοσιεύτηκε το 1976 και το 1978 και εν μέρει χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Αμύνης των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η έρευνα είχε διάρκεια 6 χρόνια και έγινε από μία πολυτμηματική ομάδα με επικεφαλή τον William Eidson, καθηγητή φυσικής στο πανεπιστήμιο Drexel της Φιλαδέλφειας (Pehek et al., 1976 Eidson et al., 1978). Ενέτεινε σε αξιοσημείωτο βαθμό την ποιότητα της συζήτησης για το όλο θέμα, που μέχρι τότε μόλις που ήταν ζωηρή. Μεταξύ άλλων, η έρευνα εστιάζει στην τυπική αστάθεια του εξοπλισμού που έχει χρησιμοποιηθεί στην πλειοψηφία των ερευνών και στο ευρύ φάσμα των παραμέτρων που πρέπει να ελεγχθούν για την επιτυχή διεξαγωγή της μεθόδου. Παρέχει επίσης προτάσεις για ευνοϊκότερη τεχνολογία εκκενώσεων και συστημάτων καταγραφής, όπως διαφανή ηλεκτρόδια και φιλμ που ενισχύει την εικόνα, ή συστήματα καταγραφής βίντεο που επιτρέπουν την εξ΄αποστάσεως καταγραφή εικόνας χωρίς την παρεμβολή που γίνεται μεταξύ του κυκλώματος που αποτελείται από το δείγμα και τα ηλεκτρόδια και τέλος τη χρήση ανάλυσης εικόνας και ανάλυσης του φάσματος της διαδικασίας εκκένωσης.
Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ηλεκτρογραφία μπορεί να απεικονίσει ηλεκτρικές παραμέτρους ενός δείγματος σε πραγματικό χρόνο, καθιστώντας την ως ένα πιθανό εργαλείο για την χαρτογράφηση των ενεργειακών πεδίων που περιβάλλουν ζώντες οργανισμούς. Ο σημαντικός στόχος της προσεκτικής ανάλυσης όλων των παραμέτρων που μπορούν να επηρεάζουν την βιοηλεκτρογραφική απεικόνιση που είχε αρχίσει η ομάδα του Drexel, και στην οποία έχουν αναφερθεί πολλοί άλλοι στη συνέχεια, συνεχίστηκε από τον Mark de Payrebrune, που εκείνη την εποχή ήταν απόφοιτος ηλεκτρολόγος μηχανικός στο πανεπιστήμιο McGill του Montreal στον Καναδά, και ήταν το αντικείμενο της μεταπτυχιακής του εργασίας (de Payrebrune, 1984). Περαιτέρω έρευνα σχετικά με την βιοηλεκτρογραφία έγινε στη Ρωσία και σε άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, αλλά δεν είναι εύκολα προσβάσιμες για λόγους όπως η δυσκολία της μετάφρασης.
Μία περισσότερο διαισθητική αλλά πολύ επιτυχημένη και σήμερα ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος για την ερμηνεία μίας βιοηλεκτρογραφικής εικόνας με σκοπό την ιατρική διάγνωση, βασίζεται στην κορώνα των ακροδακτύλων σε συσχετισμό τους με τα τελικά σημεία των μεσημβρινών της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής. Αναπτύχθηκε από τον γερμανό φυσίατρο Peter Mandel (Mandel, 1986).
Παρολαυτά, λόγω του άγνωστου πεδίου που αγγίζει το θέμα της φωτογράφησης Kirlian, καθώς και των συσχετισμών που έχουν γίνει με ζητήματα που αφορούν την παραψυχολογία, έχει καταστεί δύσκολο να γίνει μια εξονυχιστική εξέταση του φαινομένου από τους σύγχρονους επιστήμονες. Ενώ η φωτογράφηση Kirlian επιδεικνύεται από διάφορους που ασχολούνται με παραψυχολογικά θέματα ως κάποιου είδους τεκμήριο, η επιστημονική έρευνα στο πεδίο αυτό, μετά από μία σχετικά έντονη δραστηριότητα στη δεκαετία του 1970, έχει σχεδόν λιμνάσει.
Από τη σκοπιά των σκεπτικιστών
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το γεγονός ότι οι φωτογραφίες Kirlian δεν είναι ψεύτικες. Φωτογραφίζουν πράγματι κάτι, το ερώτημα όμως βρίσκεται στο τι ακριβώς φωτογραφίζουν. Η πιο πιθανή εξήγηση, που υιοθετείται ακόμα κι από πολλούς που ασχολούνται με την παραψυχολογία, είναι ότι το φαινόμενο αποτελεί κάποιου είδους 'κορώνα εκκένωσης'. Η κορώνα αυτή είναι υπεύθυνη μεταξύ άλλων για τον συνήθη φωτισμό, ή για τις σπίθες που βγάζουν τα δάκτυλα όταν κάποιος περπατάει επάνω σε ένα μάλλινο χαλί, ή ακόμα για τις φωτιές του St. Elmo. Ο Νίκολα Τέσλα συνήθιζε να παρουσιάζει τις νέες του ανακαλύψεις σε παρουσιάσεις, στις οποίες το σώμα του έλαμπε και έβγαζε σπίθες από τα δάκτυλά του, χρησιμοποιώντας μία παρόμοια τεχνική.
Μία ομάδα από φυσικούς και ψυχολόγους στο πανεπιστήμιο του Drexel αφιέρωσαν κάποια χρόνια για να μελετήσουν το φαινόμενο Kirlian και συμπέραναν πως ο σημαντικότερος καθοριστικός παράγοντας στην εικόνα που προκύπτει σε μια τέτοια φωτογράφηση, είναι η ποσότητα υγρασίας που βρίσκεται στο αντικείμενο ή στο δέρμα του μέλους που φωτογραφίζεται. Είναι εύλογο, ότι διαφόρων ειδών ψυχικές καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν διαφορετικές ποσότητες υγρασίας, για παράδειγμα στα ακροδάκτυλα. Αυτή είναι και η βάση για τη λειτουργία του ανιχνευτή ψεύδους. Από την άλλη μεριά, οι περιπτώσεις που εμφανίζεται το φαινόμενο του 'φύλλου φάντασμα' είναι πολύ σπάνιες η ομάδα του Drexel δεν κατάφερε ποτέ να αναπαράγει το φαινόμενο αυτό, αλλά πρότειναν διάφορες πιθανότητες για την εξήγησή του, που περιλαμβάνουν υπολείμματα που μπορεί να έχουν μείνει στην φωτογραφική πλάκα, την παρουσία συμπτώσεων, ακόμα και την πιθανότητα όλη η ιστορία να είναι μία απάτη σε κάποιες περιπτώσεις.
Εξάλλου, παρόλο που η φωτογράφηση Kirlian δεν είναι πλήρως κατανοητή, δεν υπάρχει απόδειξη ότι οι παραλλαγές στις εικόνες που προκύπτουν από μία τέτοια φωτογράφηση, οφείλονται σε παραψυχικά φαινόμενα. Η ομάδα του Drexel έφτιαξε μια λίστα με 25 παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν μία φωτογράφηση Kirlian, συμπεριλαμβάνοντας τα διαφορετικά χαρακτηριστικά δέρματος, την πρόσφατη φυσική δραστηριότητα, ακόμα και τη νοητική ένταση. Όλα αυτά επιδρούν στην ποσότητα της υγρασίας επάνω στο δέρμα. Όσον αφορά τις ιατρικές εφαρμογές της φωτογράφησης Kirlian, συχνά είναι υπερτιμημένες. Οι διαφορές στις φωτογραφίες έχουν πολλές αιτίες, αλλά είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστούν οι αιτίες αυτές από την απλή μελέτη μιας φωτογραφίας - πολλές παθολογικές αιτίες δημιουργούν ακριβώς τις ίδιες διακυμάνσεις στις εικόνες Kirlian.