διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, συχνά καταλήγουν στο νοσοκομείο Walter Reed στην Ουάσιγκτον, για αποκατάσταση μέσω προσθετικής τεχνητών μερών. Ο δρ. Todd Kuiken, του Ινστιτούτου Αποκατάστασης του Σικάγο, εργάζεται με ασθενείς που του παρέχουν πληροφορίες για τη λειτουργικότητα του βιονικού χεριού που έχει αναπτύξει. Η δουλειά του εστιάζεται στη δημιουργία ενός χεριού που θα ανταποκρίνεται στις σκέψεις του ασθενή.
Νεύρα από το ακρωτηριασμένο βραχίονα προσκολλούνται στον εναπομείναντα μυ, είτε του στέρνο ή στον δικέφαλο. Τα νεύρα που είναι υπεύθυνα για την κάμψη του χεριού ή το κλείσιμο της παλάμης, συνδέονται σε διαφορετικά σημεία.
Ηλεκτρόδια που έχουν τοποθετηθεί στους μυς, λειτουργούν σαν πομποί και όταν ο εγκέφαλος στέλνει ένα ηλεκτρικό σήμα σε αυτούς, το ηλεκτρόδιο ενεργοποιεί <…>
το πρόσθετο βραχίονα ή χέρι, ανάλογα.
Ο Glen Lehman έχασε το δεξί του βραχίονα και χέρι στο πόλεμο στο Iraq. Με το νέο του άκρο, μπορεί να μεταφέρει έναν δίσκο ή να ανοίξει τη πόρτα του ψυγείου του, σχεδόν χωρίς καν το σκεφτεί. Υπάρχει η πιθανότητα ακόμα να μεταφερθούν νεύρα από τα χέρια των ασθενών και των άκρων των δακτύλων, στους δικέφαλους μυς του βραχίονα, ώστε να αποκτήσουν ξανά την αίσθηση της αφής. Συγκεκριμένα ο δρ. Todd Kuiken, αναφέρει ότι οι ασθενείς αποκτούν ευαισθησία στο άγγιγμα και συναίσθηση του αγγίγματος, του ζεστού και το κρύου, καθώς τα φυσιολογικά όρια καυτού και παγωμένου.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η τεχνολογία των προσθετικών άκρων έχει φθάσει πλέον σε ένα επίπεδο που θα είναι εφικτή η πιο διαδεδομένη χρήση τους , δίνοντας πάλι σε ανθρώπους ακρωτηριασμένους μια πιο φυσιολογική ζωή.
Πηγή: Newsbeast