«Η μαγική χρονιά του 2004 είναι η χρονιά που δεν θα ξεχάσω. Βρίσκομαι σε προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς αγώνες- όνειρο κάθε αθλητή: Τους Ολυμπιακούς στη χώρα του. Το άλμα επί κοντώ είναι ένα δύσκολο άθλημα όπου εύκολα τραυματίζεσαι. Σιγά που δεν θα ήμουν τραυματίας την πιο κρίσιμη στιγμή. Χρειαζόταν να κάνω θεραπεία στο υπερβατικό οξυγόνο οπότε είχα σούρτα φέρτα στο νοσοκομείο, όπου μας έδιναν να φοράμε ειδικές ρόμπες και ταμπελάκι με το όνομά μας.
Είναι 1η Απριλίου του 2004 και βρίσκομαι στο νοσοκομείο για τη θεραπεία μου. Στους διαδρόμους ξαφνικά βλέπω ένα πανύψηλο έγχρωμο αγόρι που φορά την ειδική ρόμπα και το ταμπελάκι του γράφει «Κόμματος». Πειραχτήρι εγώ νομίζω πως μου κάνουν πλάκα λόγω Πρωταπριλιάς. Αρχίζω και λέω τερατώδη πράγματα κυρίως σε σχέση με το επίθετό του. «Κόμματος» ο Κόμματος ή ποιανού κόμματος είναι ο «Κόμματος»; Και διάφορα τέτοια νομίζοντας πως το παιδί είναι ξένος και δεν μιλάει ελληνικά. Αφού έχω πει τα ακατανόμαστα σκέφτομαι να πάρω τη μαμά μου τηλέφωνο. Αρχίζουμε το ίδιο παραμύθι. (…) Αμέσως η ενημερωμένη μαμά μου με ενημερώνει πως σοβαρεύει και μου λέει: «Να πας να ζητήσεις συγγνώμη, άσχετη! Είναι ο μπασκετμπολίστας του Άρη, ο Νέστορας Κόμματος! Ντροπή σου!» Με την ουρά κάτω από τα σκέλια ζήτησα συγγνώμη και έδωσα και χαιρετίσματα από τη μαμά! Εκείνος γέλασε και μου είπε ότι το καταδιασκέδασε.»
Πηγή: Έθνος