ΣΧΈΣΗ ΑΠΌ ΑΠΌΣΤΑΣΗ ... ΓΊΝΕΤΑΙ;;;

Ο αναγνώστης Οδυσσέας μοιράζεται μαζί σας......
Πέρασαν ήδη 6 μήνες από την 2 ετών σχέση που είχα και αποφάσισα να διακόψω, λόγω τις απόστασης που με βάραινε … Την αγαπούσα πολύ, την αγαπούσα πάρα πολύ για να την ζω μακριά μου…
Δεν το άντεχα… Τα συναισθήματά μου ήρθαν σε μια μεγάλη μάχη με την λογική μου, η οποία στο τέλος κατάφερε να επικρατήσει… Πίστευα πως με αυτή την απόφασή μου θα σταματούσε αυτός ο πόνος που νοιώθω …Πως είναι τέλεια για μένα…

Μέσα σε αυτούς τους 6 μήνες προσπάθησα μα προχωρήσω … μάταια μεν , γιατί δεν έβρισκα κάτι που να με ενθουσιάσει έστω για αρχή… Εκ πρώτης όψεως ενδιαφέρον υπήρχε αλλά στην επικοινωνία δεν τα βρίσκαμε… Είμαι άνθρωπος που η κοινωνικοποίηση ρέει σε μεγάλο βαθμό στο αίμα μου… Και τώρα χωρίς εκείνη νοιώθω ότι κάτι μου λείπει.. Δεν μετανιώνω για την απόφασή που πήρα να λήξω τη σχέση που είχαμε γιατί κατάλαβα πολλά πράγματα για μένα και εξελίχθηκα σαν άτομο μέσο αυτού .. Αλλά νοιώθω ότι θέλω ξανά να υποπέσω σε κάτι που δεν δεχόμουνα στο παρελθόν ..
Θέλω να είμαι ξανά μαζί της .. Αυτή βεβαίως μετά από τόσο καιρό έχει αντίθετη άποψη, γιατί πέρασε και αυτή πολλά ..
Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα …Το θέμα είναι , μου λείπει εκείνη ? Είναι μια φάση που περνάω λόγω της καθημερινής επικοινωνίας μας, που την έχω στερηθεί ? (Μιλούσαμε τουλάχιστον 4 ώρες την ημέρα στο τηλέφωνο) .Η ζωή μου νοιώθω ότι κυλάει ρολόι όλα είναι μια χαρά , αλλά κάτι λείπει για να ολοκληρωθεί αυτή η τελειότητα που ζω… Λείπει αυτή η απόλυτα προσεγμένη επικοινωνία με κάποιο άτομο, το μυαλό μου και οι σκέψεις μου είναι ένα μπάχαλο.. Συν ότι με βάραινε και το γεγονός ότι δεν θέλω να της προκαλέσω ξανά τις ίδιες ανησυχίες ,γιατί είναι πολύ ευαίσθητος άνθρωπος.. .

Να σκεφτώ τον εαυτό μου (να πιέσω την κατάσταση και αυτή, ώστε να πετύχω αυτό που θέλω.. γιατί ξέρω ότι θα το πετύχω), όπως έκανα τότε και πήρα την απόφαση και το έληξα?
Ή να σκεφτώ εκείνη και να προσπαθήσω να ηρεμήσω αφήνοντάς την χαρούμενη όπως μαθαίνω ότι είναι..? Φοβάμαι Τόλη , ζω στην ανασφάλεια ότι δε θα βρω κάτι ανάλογο… Και αυτό με στοιχειώνει… Νοιώθω ότι ξύπνησε, γιατί είχε την ανάγκη μάλλον , ο συναισθηματικός μου τομέας και δεν έχω την παραμικρή αίσθηση της λογικής…
Ευχαριστώ προκαταβολικά.



Θείος Τόλης,
Αγαπητέ φίλε Οδυσσέα,
Θα σου πω τη γνώμη μου καθαρά και ξάστερα, πρώτον το άτομο που λες ότι βρίσκεσαι τώρα μαζί του αλλά δεν τα βρίσκετε στον τομέα επικοινωνία είναι το μαξιλαράκι ασφαλείας σου , λόγω όλης αυτής της ανασφάλειάς που νοιώθεις προσπαθείς από κάπου να πιαστείς…
Άφησέ το να φύγει το άτομο αυτό γιατί στο κάτω κάτω δε σου χρωστάει και τίποτα, και ίσως ακόμη ακόμη και αν δεν το καταλαβαίνεις εσύ να πληγωθεί.
Πάει αυτό, τώρα, δεν είμαι σε θέση να κρίνω την απόφασή σου για την κοπέλα που χώρισες εάν ήταν σωστή ή λάθος απόφαση εσύ το ξέρεις αυτό καλύτερα, όμως είναι ολοφάνερο ότι υπάρχουν απωθημένα συναισθήματα από πίσω από όλο αυτό και ότι δεν έχει κλείσει τον κύκλο της η όλη υπόθεση. Εάν είχε κάνει τον κύκλο της τα αισθήματά σου θα ήταν ξεκάθαρα και θα ήξερες καλά τι θέλεις.

Βεβαίως και παίζει μεγάλο ρόλο η απόσταση σε μία σχέση αλλά ας κοροϊδευόμαστε εάν θέλεις κάτι πραγματικά απλώς το κάνεις και όλα τα άλλα είναι υπεκφυγές..
Σημασία έχει εσύ να νοιώθεις καλά μέσα σου και να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο, όλα πηγάζουν από μέσα μας και οι σχέσεις μας με τους άλλους και όλα και αυτό είναι φανερό και επηρεάζει όλους και όλα γύρω μας.
Λοιπόν εγώ έχω την γνώμη ότι καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες και θα μείνεις με την απορία μέσα σου,( αν το είχα κάνει αλλιώς ? μήπως εάν? ίσως τότε ? μήπως έσφαλλα τότε και δεν είμαι με το σωστό άνθρωπο τώρα?) Κτλ, κτλ , καταλαβαίνεις τι εννοώ..
Το θέμα τελικά δεν είναι ούτε αυτή ούτε εσύ αλλά.. το θέμα είναι να κάνεις ειρήνη με τον εαυτό σου να δεχτείς τις επιλογές σου όποιες και αν είναι αυτές γιατί είναι δικές σου επιλογές κανείς δε σε πίεσε για να τις λάβεις . Πάρε την απόφασή σου και κάνε το! Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς παρά τον ίδιο το φόβο σου…
Εάν όλο αυτό γίνεται λόγω πραγματικής αγάπης, μη φοβάσαι καθόλου θα το καταλάβεις, εάν πάλι απλώς είναι ένα πείσμα επίσης..

Η αληθινή αγάπη δε σταματά πουθενά ,δεν έχει όρια,και ξέρει να συγχωρεί, ακόμη και τα ίδια μας τα λάθη..
Ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει λάθη είναι αυτός που δεν κάνει τίποτα.
Ταξίδεψε αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή χωρίς δισταγμούς και μεταμέλειες
Ζήσε αυτό που έχεις σήμερα γιατί το παρελθόν πέρασε και το μέλλον..απλώς δεν το ξέρει κανείς.





Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.


Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους•
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά•
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.


Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει•
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.


Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.


Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.


Κ.Π. Καβάφη
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)