Τα μόνα όμως, που ως τώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, έχουν περιέλθει σε γνώση μας, είναι οι …διθύραμβοι για την εξέδρα του Άρη στην Ξάνθη και την άποψη ότι η ομάδα έκανε το… καθήκον της αλλά τελικά δεν τα κατάφερε μέσα στη βρομιά και τη δυσωδία του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Όπως επίσης, δε λείπουν οι αναφορές για το σάπιο σύστημα του ποδοσφαίρου και τον … Ολυμπιακό β΄ και πως ο Άρης είναι κόσμημα στο «υποκοσμικό» ποδόσφαιρο στην Ελλάς, «τη χώρα της πουστιάς».
Βέβαια για το Σπάθα και το περυσινό Άρης-ΠΑΟΚ ή το Δαλούκα κι εκείνο το ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός δεν ακούσαμε τίποτα ακόμα, αλλά αυτό το βάζουμε στην άκρη….
Ντεμαράζ από πέντε νίκες λοιπόν, κατάληψη του γηπέδου και κατάθεση ψυχής από το λαό, αλλά στο βούρκο του Ελληνκού αθλητισμού, βγήκαμε εκτός Ευρώπης στην οποία φέτος δοξάσαμε τα Ελληνικά χρώματα με το κεφάλι …ψηλά, ακολουθώντας το δύσκολο και μοναχικό δρόμο που έχουμε χαράξει.
Α, και οπωσδήποτε, με πίστη και συνεχή αγώνα…
Α, και κάτι άλλο: «Συσπείρωση και πίστη στη Λέσχη Φίλων ΑΡΗ»!
Θυμόμαστε τότε που ο Άρης έπεφτε κατηγορία το 1997, που κάποιοι άλλοι μιλούσαν για αξιοπρέπεια, όταν δηλαδή έλεγαν «δε θέλουμε χάρες, αν πέσουμε ας μείνουμε τουλάχιστον αξιοπρεπείς», τι τους έσουρναν και με το δίκιο τους βέβαια, από το δυναμικό σύνδεσμο.
Από τότε όμως, μέχρι σήμερα, πέρασε πολύς καιρός. Οι παλιοί παράγοντες έγιναν «φαντάσματα του παρελθόντος», ούτε στο γήπεδο δεν τολμούν να πάνε, οι νέοι παράγοντες, τα φυντάνια που ξεπετάχτηκαν μέσα από το σούπερ 3 ανέλαβαν την ομάδα, αυτή ξανάπεσε κατηγορία στα χέρια τους το 2005, αλλά τότε «δεν πέσαμε, μας …ρίξανε και μάλιστα, μας ρίξανε στα χαρτιά»!
Έτσι και τώρα. Αντί ο πραγματικός σούπερ 3 να τους περάσει όλους γενεές 14, αντί να απαιτήσουν να φύγει πρώτος και καλύτερος ο Κόντης με τις καραβιές τους παίκτες που κουβαλάει, μιλάνε και λένε… παπαριές. Ο πραγματικός Σούπερ 3 αντί να ξεμπροστιάζει όλους αυτούς, αντί ν΄ απαιτεί ριζικές αλλαγές, περιορίζεται σε … περισυλλογή και… σκέψη.
Ο πραγματικός σούπερ 3, αυτός που ξεκίνησε με την ιδεολογία του 1988, αυτός που συνέβαλε για παράδειγμα, ώστε ο Μητρούδης να διώξει τον Γκάλη από τον Άρη για να κρατήσει το Γιαννάκη που ήταν μαζί τους, ποιεί τη …νήσσα. Κοινώς, κάνει την πάπια.
Είναι λογικό, αφού το να είσαι εσύ πίσω από τις κουρτίνες και να κινείς τα νήματα, να εγκρίνεις και ν΄ απορρίπτεις, ν΄ ανεβάζεις και να κατεβάζεις διοικήσεις, να διώχνεις και να φέρνεις μεγαλομετόχους, με λίγα λόγια να καθοδηγείς όλες τις καταστάσεις, σε φέρνει σε δύσκολη θέση. Σε ποιον να κάνεις κριτική, δηλαδή;
Τον Κούπερ τον έδιωξες, τους παίκτες τους όρμησες, τώρα να «την πέσεις» στη διοίκηση; Μα, αφού είναι δική σου!
Ακόμα και με τον Κόντη, τον … εφοπλιστή φίλο του Λάμπρου Γράντα, αυτόν που έφερε εκείνους τους απατεώνες τους Άραβες στην ομάδα, ο σούπερ 3 τα έχει βρει και του παρέχει μια περίεργη ασυλία…
Σε ποιους να κάνει κριτική ο Σούπερ 3 με την μπουτίκ, την εφημερίδα, το μπαράκι, το ραδιόφωνο; Μαγαζί είναι ο σούπερ 3 και κοιτάζει τη δουλειά του. Τα μέλη του, τα έσοδά του, πώς να βολευτούν στην ΠΑΕ, στην ΚΑΕ και στο ραδιόφωνο τα δικά του παιδιά.
Κάποιοι μέσα από το σούπερ 3 έχουν συνεταιριστεί μεταξύ τους, όπως και με ανθρώπους γύρω από το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και τη Λέσχη, έχουν ανοίξει μαγαζιά, οπότε τι κριτική ν΄ ασκήσουν και σε ποιον, όταν τα συμφέροντα διαπλέκονται;
Γι΄ αυτό και το «Άρης- θρησκεία- σούπερ 3», το έχει αντικαταστήσει το «Άρης- φαμίλια- μπίζνες-Σούπερ 3»…
http://baladoros.com/nea/9421