Αυτές τις κρίσιμες μέρες για το μέλλον του τόπου μας, ακούω μέσα στις πολλές απόψεις και κάποιες πιο φωτισμένες, που αναφέρουν ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι πρωτίστως οικονομικό όσο πολιτικό. Και έχουν τεράστιο δίκιο!!!
Όλα αυτά τα χρόνια από το 1980 και μετά που η χώρα μας μπήκε στην ενωμένη Ευρώπη (Ε.Ο.Κ. και αργότερα Ε.Ε.), αλήθεια είναι ότι απόλαυσε οφέλη, τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα ήταν ρόδινα. Η Ελλάδα μετείχε σε ένα μωσαϊκό κρατών και οικονομιών, χαώδες και χωρίς κάποια ουσιαστική πολιτική ή οικονομική διάθεση για ένωση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένωση συμφερόντων, αλλά σε αυτό έχει εξελιχθεί από την ίδρυσή της. Η ιδέα θα έπρεπε να είναι κάτι παραπάνω από αυτό και τα κράτη-μέλη (εντός και εκτός Ευρώ) θα κάνουν πολλά χρόνια για να το καταλάβουν, ΑΝ ποτέ το καταλάβουν και το τεράστιο οικοδόμημα δεν καταρρεύσει...
Διαβάστε περισσότερα...
Ας μην το αναλύσουμε περισσότερο αυτό. Αυτό είναι μία ιδεολογία και ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να το αναλύσουμε στο μέλλον, αν και έχουμε πει πολλά σε προηγούμενα άρθρα. Η ουσία είναι ότι το περίφημο "πολιτικό προσωπικό" της χώρας μας εντάχθηκε μέσα σε αυτό το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον, προσαρμόστηκε και αποκόμισε πολιτικά οφέλη, εξουσία και -κυρίως- χρήμα, κακά τα ψέμματα...
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος να το αμφισβητήσει αυτό, αφού κυνικά όλοι παραδεχόμαστε ότι η ρήση "μαζί τα φάγαμε" έχει μια δόση αλήθειας μέσα στην υπερβολή της, αφού έτσι κι αλλιώς το "τα φάγαμε" δεν έχει αμφισβητηθεί από κανέναν. Πραγματικά είναι ιδιαίτερα υποκριτικό να δεχόμαστε το "τα φάγαμε" αλλά όχι το "μαζί" και ταυτόχρονα να δεχόμαστε ότι σε αυτόν τον τόπο υπάρχει Δημοκρατία. Αν δεν δεχόμαστε τη συλλογική ευθύνη μίας πλειοψηφίας που "βολεύονταν", συμμετείχε και ψήφιζε εκείνους που οδήγησαν το καράβι σε ξέρα, τότε ας μην συζητάμε... Αλλά αρκετά με τους προλόγους, ας μπούμε στο "ζουμί".
Όταν συμμετέχεις σε μία ένωση όπως αυτή της Ευρώπης, ιδιαίτερα στον λεγόμενο "σκληρό πυρήνα" και μάλιστα ιστορικά από τα πρώτα 10 κράτη, χρειάζεται να είσαι και πρωτοπόρος στην διαμόρφωση αυτής της ένωσης. Τί έκανε η χώρα μας; Πήρε τα λεφτά σαν φτωχός συγγενής, επωφελήθηκε χωρίς να δίνει λογαρισαμό. Με λογιστικές αλχημίες, έκρυψε επί δεκαετίες τα ελλείμματά της και το χρέος της από τους "κουτόφραγκους" που "χαίρονταν" με τη σειρά τους για την κατανάλωση των προϊόντων τους που τους προσφέραμε...
Η κατάσταση από την δεκαετία του '90 φαίνονταν ότι είχε γίνει ιδιαίτερα επικίνδυνη. Το χρέος και το έλλειμμα, αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων, ότι δεν ήταν διαχειρίσιμο από τότε, απλά υπήρχε η δυνατότητα της αναχρηματοδότησής του με νέα δάνεια. Η εξέλιξη της Ε.Ε. και ιδιαίτερα η είσοδος στο Ευρώ, έδωσε αυτήν τη δυνατότητα. Περιθώριο αναστροφής της κατάστασης, υπήρχε μόνο στην περίπτωση που η Ελληνική Οικονομία άλλαζε δραματικά!
Το ερώτημα είναι ΠΟΙΟΣ θα μπορούσε να το κάνει αυτό; Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πρακτικά αδυνατούσε και ακόμη και σήμερα αδυνατεί να κάνει τη δουλειά αυτή, αφού είναι μία παράταξη που στηρήχθηκε σε ένα υδροκέφαλο Δημόσιο, καθώς και σε συμφέροντα και συντεχνίες που δεν θα αναλύσουμε εδώ, αλλά όλοι μπορούμε να φανταστούμε, αφού, μεταξύ μας, όλοι τα ξέρουμε. Εξάλλου και οι ίδιοι το έχουν παραδεχτεί, κατόπιν εορτής... Έχουν αναγκαστεί να το κάνουν, αφού τώρα τα ψέμματα τελείωσαν και θα κληθούν, αφού δεν το έχουν ακόμη κάνει, κάποια στιγμή να συγκρουστούν με τον ίδιο τους τον εαυτό. Οψόμεθα...
Ποιος ήταν αυτός που είχε τη δυνατότητα πραγματικά να αλλάξει την οικονομία της χώρας ώστε να αναστρέψει την δυσμενή κατάσταση; Ποιος ήταν αυτός που θα μπορούσε να συγκρουστεί με το αμαρτωλό παρελθόν, έχοντας ουσιαστικά "λευκή επιταγή" από ένα λαό που είχε ψιλοκαταλάβει που πάει η κατάσταση;
Η ευκαιρία δόθηκε αμέσως μετά από το πάρτυ του 2004, με τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ιδανικές συνθήκες: Η χώρα με εξαιρετικό κύρος, ο λαός σε ευφορία, μία κυβέρνηση με πρόσφατη εντολή και με ευρεία πλειοψηφία, η αντιπολίτευση με εσωστρέφεια, το "σύστημα" μουδιασμένο, η νέα Κυβέρνηση με επικοινωνιακό και στελεχιακό δυναμικό που φάνταζε "ικανό". Και ταυτόχρονα, ένας λαός που είχε ψηφίσει ανατροπή, πολιτική αλλαγή, νέα διακυβέρνηση, σύγκρουση με το παρελθόν, κάθαρση, επανίδρυση του Κράτους... Αυτά δεν ήταν τα συνθήματα του Καραμανλή ή δεν θυμάμαι καλά;
Ένα από τα συνθήματα της εποχής ήταν ότι για να επανεκκινήσουμε την οικονομία μας, θα έπρεπε να την απογράψουμε. Ναι, να την απογράψουμε, ώστε να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα ώστε να την αλλάξουμε!!! Η απογραφή είναι αμαρτία; Το να είσαι ειλικρινής με τους εταίρους σου είναι αμαρτία; Το να πεις "εντάξει, ό,τι έγινε, έγινε, πάμε τώρα από την αρχή και σωστά" ήταν λάθος; Τί θα γίνονταν; Αυτό που γίνεται τώρα πάντως όχι...
Το λάθος δεν ήταν ότι η Νέα Δημοκρατία έκανε απογραφή. Το λάθος ήταν ότι η Νέα Δημοκρατία έγινε... ΠΑ.ΣΟ.Κ., χωρίς να είναι και ΠΑ.ΣΟ.Κ....
Και αυτό ακριβώς συνεχίζει να κάνει και τώρα!!!
Ήταν τραγική η "νέα διακυβέρνση" του Κώστα Καραμανλή. Αλλά όχι γιατί έκανε απογραφή. Η κυβέρνηση ήταν τραγική γιατί δεν έκανε ΤΙΠΟΤΑ!!! Και το ΤΙΠΟΤΑ το ονόμασε "ήπια προσαρμογή" χαϊδεύοντας και καθησυχάζοντας το σύστημα και πηγαίνοντας τη χώρα άλλο ένα βήμα προς τον γκρεμό.
Τί ομολογούν τώρα κυνικά; Ότι εξυπηρέτησαν χρέη προηγούμενων, χωρίς να χρεώσουν περεταίρω, παρά μόνο κάτι λίγα δις Ευρώ επιπλέον... Φτάνει αυτό; Τί αλλαγές έκαναν; Ελάχιστες χρειάζονταν σε σχέση με αυτές που γίνονται τώρα. Αλλά και οι ίδιες να γίνονταν, η χώρα δεν θα ήταν μπορστά στο ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, ούτε δεν θα έμπαινε σε ένα τούνελ που δεν πρόκειται να βγει ούτε σε 20 χρόνια...
Αντί να πουν την αλήθεια στο λαό που τους ψήφισε, συμβιβάστηκαν. Ο Καραμανλής έκανε αυτό που ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε πριν από 20 χρόνια. Αλλά δεν του βγήκε, γιατί απλά τον είχε προλάβει ο ίδιος ο Ανδρέας, αλλά και οι εποχές που άλλαξαν. Στο τέλος έπεσε. Και φορτώθηκε και τον τίτλο του αποτυχημένου. Η ιστορία τον τιμώρησε με τον ίδιο τρόπο που φοβήθηκε ότι θα τιμωρηθεί αν έλεγε την αλήθεια και είχε το θάρρος να κάνει τις τομές και τις αλλαγές που είχε ανάγκη ο τόπος. Λιγότερες από αυτές που χρειάζονται τώρα...
Αυτό το ξέρει ο λαός κύριε Σαμαρά!!! Αν θέλετε να απεγλωβιστείτε από το παρελθόν πείτε την αλήθεια και αφήστε τα ΠΑΣΟΚικά περί... απογραφής. Γιατί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε ανάγκη να αποκηρύξει την απογραφή. Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει!!! Η ελπίδα δίνεται με αλήθειες και όχι με τάσεις αυτοκτονίας για το μόνο μέτρο στην ορθή κατεύθυνση!!! Το πρόβλημα δεν είναι ότι έγινε η απογραφή, αλλά ότι ΔΕΝ αξιοποιήθηκε κύριοι!!!
Ο Αλογοσκούφης, προσπάθησε να απολογηθεί για το θέμα και να υπερασπιστεί την πολιτική του. Ανώφελο!!! Συμμετείχε, συναίνεσε, άρα... στο χρονοντούλαπο!!! Ας διδάσκει τους φοιτητές του 1000 και 1 τρόπους για να αποφύφγεις τα τραγικά σου λάθη!!!
Αν συνεχίσει η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της, την ελπίδα τελικά θα έρθει να την προσφέρει το ίδιο το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αφού εκ των πραγμάτων αναγκαστεί, όπως προείπαμε να συγκρουστεί με το ίδιο το... ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Ή -ακόμη καλύτερα- την ελπίδα θα τη δώσει μία νέα πολιτική παράταξη, που δεν θα έχει να κάνει σε τίποτα με τα υπάρχοντα σχήματα (μικρά και μεγάλα)!!! Με κανένα από αυτά... Θα πηγάσει από το λαό, που στο τέλος θα κληθεί να πληρώσει, αλλά -επιτέλους- με ελπίδα και με διαφάνεια!!! Πραγματική διαφάνεια!!!
Και τότε Νέα Δημοκρατία, ΠΑ.ΣΟ.Κ. και... λοιποί συγγενείς και γείτονες, θα βρεθούν, οριστικά, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, όπως έλεγε και ο ανούσια λαοπλάνος Ανδρέας...
Με εκτίμηση,
ο Κριτικός
Υ.Γ. 1.: Κύριε Σαμαρά, υπάρχει ακόμη περιθώριο...
Υ.Γ. 2.: "Εθνικόν το αληθές": Διονύσιος Σολωμός. Και δεν θέλω "τα εν οίκω μή εν δήμω", γιατί θα μπούμε στη συζήτηση ποιος είναι ο "οίκος". Ιδιαίτερα όταν ο "οίκος" πληρώνει και δίνει ελπίδα για ένα κοινό βέβαιο μέλλον...
http://logia-starata.blogspot.com/2011/04/o_27.html