p

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Το Reuters έγραψε κάτι σωστό για την καπιταλιστική ανάπτυξη και το γιατί όλοι αγοράζουν χρυσό

Νέα ρεκόρ για χρυσό και ασήμι (που προς το παρόν τα πηγαίνει καλύτερα, αλλά πάντως μακροπρόθεσμα ναι μεν θα τα πάει καλά, αλλά τελικά ο χρυσός θα πάει ακόμα καλύτερα, διότι θα επανέλθει στην επίσημη νομισματική σκηνή).



Πλέον, μάλλον πάμε για μια νέα φάση, με τον κόσμο να αρχίζει να στρέφεται πιο μαζικά στα πολύτιμα μέταλλα, και μακρυά από το υπάρχον νομισματικό σύστημα.

Περισσότερο κυριαρχεί η αβεβαιότητα - άλλωστε, η ανάλυση που του προσφέρουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ [και] σε αυτό το θέμα είναι άθλια.

Από την άλλη βέβαια, υπάρχει βελτίωση - μέχρι και το reuters έγραψε πριν από λίγες μέρες ένα εξαιρετικό άρθρο (σε κάποιο από τα blogs του, όχι στην "πρώτη σελίδα" βέβαια) που εξηγεί πολύ καλά το "βαθύτερο νόημα" της (επι)στροφής προς το χρυσό.

Αυτά που θα δούμε βέβαια, εμείς τα έχουμε αναλύσει εδώ και πολύ καιρό - δυστυχώς δε μπόρεσα να βρω σε πιο ακριβώς ποστ είχα αναφερθεί στο θέμα, οπότε απλά αντιγράφω από το βιβλίο μου τα εξής:

...
«Ο χρυσός είναι χρήμα»
-J.P.Morgan

«Παρότι ο χρυσός και το ασήμι δεν είναι εκ φύσεως χρήμα, το χρήμα είναι εκ φύσεως χρυσός και ασήμι»
-Καρλ Μαρξ....

Εδώ και χιλιάδες χρόνια ο χρυσός χρησιμοποιείται για αποθήκευση πλούτου (αντίθετα, ένα νόμισμα εντελώς fiat , όπως το ευρώ, με ιστορία 1-2 δεκαετιών βαφτίζεται ως «βράχος σταθερότητας»!). Παρότι όπως είδαμε η άρχουσα τάξη εγκατέλειψε τον «κανόνα του χρυσού», και προσπαθεί να μας πείσει πως ο χρυσός είναι ένα ακόμα «εμπόρευμα» όπως πχ το πετρέλαιο, ο χαλκός, τα διαμάντια, κτλ, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: Ο χρυσός είναι χρήμα (έστω και αν χρησιμοποιείται σε κάποιο ποσοστό για άλλες δραστηριότητες, όπως πχ στη βιομηχανία, στην κατασκευή κοσμημάτων, κτλ).
Δεν είναι τυχαίο που οι κεντρικές τράπεζες του κόσμου δεν έχουν στα αποθέματα τους ούτε χαλκό, ούτε πετρέλαιο, ούτε πολύτιμους λίθους - έχουν μόνο νομίσματα και χρυσό.
Επειδή ο χρυσός έχει ως κύριο χαρακτηριστικό του στη σταθερότητα, δεν προτιμάται για επένδυση από τους κεφαλαιοκράτες, μιας και δεν μπορούν να πλουτίσουν.
Προτιμούν επενδύσεις όπως πχ «θα φτιάξω ένα εργοστάσιο», «θα αγοράσω μετοχές μιας εταιρείας που θα πάει καλά», κτλ. Επενδύσεις που αυγατίζουν το κεφάλαιο τους δηλαδή. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, προτιμούνταν και επενδύσεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα (πχ «δομημένα ομόλογα»), καθώς έδιναν μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους από όλες τις άλλες.

Όταν όμως ΔΕΝ υπάρχει ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ότι όντως θα υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη, με εταιρείες να παράγουν, τράπεζες να δίνουν δάνεια ώστε να δημιουργηθούν εταιρείες που θα παράγουν, κτλ, κτλ, κτλ, τότε ο κεφαλαιοκράτης όπως είπαμε και πριν θα προτιμήσει τη σταθερότητα του χρυσού (γιατί αν επενδύσει φοβάται ότι θα έχει ζημιές αντί για κέρδος). Ο χρυσός μετρά την εμπιστοσύνη στο αν θα υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη .

Όταν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη, τότε ο χρυσός βυθίζεται. Αλλιώς, «ανεβαίνει» (η, για να το πούμε και πιο σωστά, τα νομίσματα πέφτουν ενώ ο χρυσός μένει σταθερός).

Αντίθετα, το πετρέλαιο ανεβαίνει όταν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη, διότι όταν υπάρχει ανάπτυξη, τα εργοστάσια δουλεύουν και άρα χρειάζεται πολύ ενέργεια (πετρέλαιο). Επίσης, ανεβαίνει ο χαλκός και οι υπόλοιπες πρώτες ύλες που χρειάζονται τα εργοστάσια. Το ίδιο ισχύει για τις μετοχές και το χρήμα, καθώς από τη στιγμή που υπάρχει ανάπτυξη και «κινείται η αγορά», οι επενδυτές αγοράζουν μετοχές διότι θεωρούν ότι οι επιχειρήσεις θα πουλήσουν τα εμπορεύματα τους (και άρα αν γίνουν μέτοχοι θα έχουν κέρδος), και το χρήμα θα κινείται, άρα το νόμισμα θα ανεβαίνει, χάρη στα έσοδα πχ από τις εξαγωγές, κτλ.
Στη σημερινή συγκυρία, ανάπτυξη θα έχουμε αν και όταν καταφέρουν να μας γυρίσουν σε φεουδαρχικού τύπου ανισότητες (λίγοι φεουδάρχες - πολλοί κολίγοι).Τότε θα επενδύσουν, διότι οι «απαραίτητες αναδιαρθρώσεις» που προωθεί η άρχουσα τάξη εις βάρος των εκμεταλλευόμενων μαζών θα τους δίνουν την ευχέρεια να βγάλουν μεγάλα κέρδη (μέσω της αύξησης της εκμετάλλευσης). Ως τότε, ο χρυσός θα «ανεβαίνει», καθώς είναι το ιδανικό μέσο αποθήκευσης του κεφαλαίου, όταν αυτό δεν επενδύεται.
Ας δούμε τώρα και τι μας λέει ο αρθρογράφος James Saft του Reuters:
Rather than being an anti-currency, gold is really an anti-investment, not because it can’t pay off, but because it is the one asset that not only protects you against the bad actions of others but actually rewards you for them.

If central bankers and politicians bring on massive inflation, gold goes up. If the U.S. threatens to slouch or leap towards default, gold goes up.

The opposite of buying gold perhaps is to buy equities, because you are betting on creating products, jobs and wealth rather than just protecting yourself. On the other hand, a bar of gold has no executives that can loot the company or accountants that can aid in fraud. Really the world in which an investment in gold makes you rich is not a very appealing place.
...
Gold, then, is a profoundly pessimistic and depressing investment. In current circumstances it also, unfortunately, has a heck of an elevator pitch.
Ο James Saft "πέτυχε διάνα" με την ανάλυση του, που ουσιαστικά λέει αυτά που λέμε και εμείς. Ο χρυσός δεν είναι απλά ένα "καταφύγιο" εναντίον του πληθωρισμού του δολαρίου/ευρώ/γιεν, κτλ, αλλά είναι ένα "καταφύγιο" εναντίον της έλλειψης καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Ο καπιταλισμός έχει σήμερα πρόβλημα, διότι οι κεφαλαιοκράτες έχουν συσσωρεύσει αμύθητο πλούτο, που όμως δε ξέρουν πως να τον επενδύσουν με έναν τρόπο που θα είναι αρκετά κερδοφόρος για αυτούς (εξ ου και η επίθεση εναντίον της εργατικής τάξης, ώστε να μειωθεί το "εργατικό κόστος", και έτσι να αυξηθεί επαρκώς το ποσοστό κέρδους τους).
Εξάλλου, ο καπιταλισμόςΔΕΝ λειτουργεί με βάση το πως θα ικανοποιήσει τις ανάγκες των λαών.

Η παραγωγή ελέγχεται από μια χούφτα ανθρώπους, οι οποίοι κινούνται και ενεργούν με βάση τον ατομικό τους πλουτισμό, και αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των πράξεων τους. Αν αρχίσουν να τις λαμβάνουν υπόψη, δε θα είναι πλέον ανταγωνιστικοί άλλωστε, και άρα έχουν κίνητρο να ΜΗΝ λειτουργούν με βάση αυτές.
Αξίζει μάλιστα να πούμε και κάτι ακόμα σχετικά με την ανάλυση του James Saft, ο οποίος ναι μεν κατανοεί απ' ότι φαίνεται πολύ καλά το οικονομικό σκέλος του πράγματος, αλλά μάλλον δεν κατανοεί πλήρως το πολιτικό σκέλος. Δεν μπορεί δηλαδή να κατανοήσει την "παράλογη" και "ακραία" συμπεριφορά, που αντί να ευνοεί την ανάπτυξη, ωθεί τους κεφαλαιοκράτες στο να επενδύουν τα κεφάλαια τους σε χρυσό, και να τα έχουν να λημνάζουν. Αυτή η έλλειψη κατανόησης του, πηγάζει ακριβώς από το ότι ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ότι στον καπιταλισμό ο σκοπός είναι η μέγιστη δυνατή συσσώρευση πλούτου για τους κεφαλαιοκράτες, σε βάρος των εργατών, και όχι η ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας.
Γι' αυτό και οι κεφαλαιοκράτες προτιμούν να χτυπούν τους εργάτες, μέχρι αυτοί να γίνουν αρκετά "ανταγωνιστικοί", φυλάσσοντας τα κεφάλαια τους με τη μορφή χρυσού.

Ας δούμε τα -μάλλον αφελή- λοιπόν σχόλια του James Saft:
In investing, extreme behavior is becoming more mainstream every day.

How else can we interpret the extraordinary moves by the University of Texas’ endowment fund to not only buy nearly $1 billion of gold, equal to about 5 percent of its assets, but to insist on taking physical delivery of the precious metal.

It is really hard to say which is more remarkable; that people are behaving in ways that might have been labeled as paranoid a few years ago or the rise of things that plausibly might make them worried.

Ένα καταπληκτικό σκίτσο, με έναν κεφαλαιοκράτη έξω από το χρηματιστήριο να συμβουλεύει έναν εξαθλιωμένο ζητιάνο να...αγοράσει χρυσό. Το σκίτσο αυτό δείχνει πολύ καλά και τον ταξικό διαχωρισμό της κοινωνίας στον καπιταλισμό, αλλά και το πως αυτοί με τα κεφάλαια όχι απλά δεν επενδύουν σε εποχές σαν τη σημερινή τα κεφάλαια τους ώστε να βρει ο εργάτης δουλειά, αλλά αντίθετα έχουν στο μυαλό τους το να ΜΗΝ τα επενδύσουν ακόμα, και να τα φυλάξουν υπό τη μορφή χρυσού



Ένα τραγούδι που ταιριάζει γάντι στο χρυσό:



http://lalipouli.blogspot.com