στην τρομερά δύσκολη απόφαση να αφήσουν τα παιδιά τους σε κάποια προνοιακή δομή ώστε τουλάχιστον να έχουν τα απολύτως απαραίτητα, όπως σπίτι, τρόφιμα και ρούχα.
Το 2010 κατεγράφη 35% αύξηση των αιτημάτων σε σχέση με το 2009, ενώ το εντυπωσιακό και συνάμα απογοητευτικό είναι πως το 50% των περιπτώσεων που απευθύνθηκαν στους υπεύθυνους των Παιδικών Χωριών SOS σε όλη την Ελλάδα αφορούσε σε γονείς που δεν είχαν κάποιο κοινωνικό πρόβλημα, όπως ψυχικής υγείας ή χρήσης ναρκωτικών, αλλά σε ανθρώπους που η απόφασή τους ήταν απόρροια της οικονομικής κρίσης και μόνο.
Τα Παιδικά Χωριά SOS στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Αλεξανδρούπολη και την Καλαμάτα δέχτηκαν τον τελευταίο χρόνο 1.000 νέα αιτήματα για βοήθεια και φιλοξενία από μητέρες και ζευγάρια που πάνω στην απελπισία τους προτίμησαν να ζήσουν μακριά από τα παιδιά τους παρά να τα έχουν δίπλα τους να κρυώνουν, να πεινάνε και να ταλαιπωρούνται.
Από τις 1.000 νέες περιπτώσεις οι 700 αφορούν σε οικονομικό πρόβλημα ενώ μόνο τα 300 αιτήματα έγιναν δεκτά. Οπως αναφέρει στο «ΘΕΜΑ» ο διευθυντής Κοινωνικής Εργασίας και Ερευνας των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδας κ. Στέργιος Σιφνιός, «δυστυχώς δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε σε όλα τα αιτήματα γιατί δεν διαθέτουμε τις απαραίτητες δομές. Στόχος μας, βέβαια, είναι σε πρώτη φάση να βρούμε τρόπους να υποστηρίξουμε οικονομικά και ψυχολογικά τις μητέρες και τα ζευγάρια και μόνο αν δεν γίνεται αλλιώς να αναλάβουμε αυτά τα παιδιά, με στόχο πάντα το παιδί να επιστρέψει κάποια στιγμή στην οικογένειά του. Είμαστε εναντίον της ιδρυματοποίησης. Οι αιτήσεις που δεχτήκαμε το 2010 ήταν πολύ αυξημένες. Από αυτές το 81% είναι Ελληνες και το 19% οικονομικοί μετανάστες, ενώ οι περισσότερες ανήκουν στην κατηγορία του οικονομικού προβλήματος. Τέτοιες περιπτώσεις, μάλιστα, ήταν απειροελάχιστες στο παρελθόν.
Σίγουρα οι εξελίξεις στην οικονομική κατάσταση της χώρας μας έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτή τη ραγδαία αύξηση». Σήμερα η βοήθεια που παρέχεται στις μητέρες και τα ζευγάρια αφορά στο υλικό κομμάτι, που είναι τα τρόφιμα, στο ενοίκιο της οικογένειας για να μπορεί να έχει στέγη, και στα ρούχα, ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στη συμβουλευτική θεραπεία και αντιμετώπιση για να μπορέσουν να διατηρούν τη σωστή επαφή με τα παιδιά τους, να βρούνε νέα εργασία, να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά τους προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, η κρατική φροντίδα για την παιδική προστασία υποβαθμίζεται διαρκώς.
Τα έσοδα των Χωριών προέρχονται από δωρεές, αλλά με τη δραματική αύξηση των αιτημάτων και μόνο η λειτουργία τους στο μέλλον θα καταστεί προβληματική.
«Φορολογούνται τόσο οι δωρεές, που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα των εσόδων μας, όσο και η ακίνητη περιουσία των Παιδικών Χωριών SOS. Φοβάμαι ότι αυτό στο τέλος θα μας γονατίσει», αναφέρει ο κ. Σιφνιός.