Verkhoyansk, Ρωσία.
Στην παγωμένη Τάιγκα, 3000 μίλια ανατολικά της Μόσχας και βαθιά μέσα στην καρδιά της Σιβηρίας, βρίσκεται το Verkhoyansk, η παλαιότερη πόλη πάνω από τον Αρκτικό κύκλο.
Για περισσότερους από τρεις αιώνες, οι Ρώσοι ζουν εκεί συνεχόμενα, υπομένοντας τους ατελείωτους χειμώνες στις όχθες του ποταμού Yana, ο οποίος είναι τελείως παγωμένος για 9 μήνες το χρόνο. Σήμερα, περίπου 1500 άτομα εξακολουθούν να ζουν εκεί.
Το Verkhoyansk διεκδικεί τον τίτλο της ποιο κρύας πόλης του κόσμου, του αποκαλούμενου κρύου πόλου. Είναι δύσκολο να απορρίψει κανείς αυτόν τον χαρακτηρισμό αν αναλογιστεί ότι από τον Σεπτέμβριο έως τον Μάρτιο, η πόλη δέχεται λιγότερες από 5 ώρες ηλιοφάνειας την ημέρα. (Τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο, δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου φως του ήλιου). Οι θερμοκρασία τον χειμώνα τυπικά κυμαίνεται μεταξύ -15 και -4 βαθμούς φάρεναϊτ. Η χαμηλότερη καταγεγραμμένη θερμοκρασία στην ιστορία καταγράφηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και ήταν -32.
Σήμερα η πόλη προσπαθεί να προσελκύσει τους αποκαλούμενους «extreme τουρίστες» που ελκύονται από το έντονο κρύο. Για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του, το Verkhoyansk ήταν προτιμώμενος τόπος εξορίας, αρχικά χρησιμοποιούμενος από τους τσάρους και στην συνέχεια από τους Σοβιετικούς. Τον 20ο αιώνα, ο πληθυσμός της πόλης έφτασε στο απόγειο του, μετρώντας 2500 κατοίκους.
2. Το βουνό της φωτιάς.
Βουνό Merapi, Ινδονησία.
Ακόμη και στις ποιο ήρεμες περιόδους, το βουνό Merapi στο νησί της Ιάβα, σιγοκαίει. Ο καπνός κυλάει δυσοίωνα από το στόμα του, φτάνοντας 10.000 πόδια ψηλά στον ουρανό. «Το βουνό της φωτιάς», όπως μεταφράζεται το όνομα του στα Ελληνικά, έχει εκραγεί 60 περίπου φορές τους τελευταίους 5 αιώνες με ποιο πρόσφατη την έκρηξη του 2006. Πριν από αυτό, μια έκρηξη του 1994 εξαπέλυσε ένα πυροκλαστικό κύμα καυτών αερίων που χάρισε τον θάνατο σε 60 άτομα. Το 1930, πάνω από 1000 άτομα πέθαναν όταν το Merapi ξέρασε λάβα σε απόσταση 8 τετραγωνικών μιλίων γύρω από την βάση του, με το υψηλό αυτό κόστος να οφείλεται στο ότι ζούσαν πολλά άτομα, πολύ κοντά του.
Παρά την άστατη αυτή ιστορία, περίπου 200.000 χωρικοί ζουν σε απόσταση 4 μιλίων από το ηφαίστειο. Το Merapi όμως είναι ένα μόνο παράδειγμα κατοίκων της Ιάβα που προκαλούν την μοίρα τους μένοντας κοντά σε ενεργά ηφαίστεια. Υπολογίζεται ότι 120 εκατομμύρια των κατοίκων των νησιών αυτών ζουν στους πρόποδες 22 ενεργών ηφαιστείων.
3. Οι τέλειες καταιγίδες της Αϊτής.
Govaives, Αϊτή.
Πρώτα ήρθε η τροπική καταιγίδα Fay, στις 16 Αυγούστου. Μια εβδομάδα μετά, ο τυφώνας Gustav. Ακολούθησαν με γρήγορη διαδοχή οι τυφώνες Hanna και Ike. Σε διάστημα μόλις ενός μήνα, η παράκτια πόλη Gonaives, μια από τις 5 μεγαλύτερες πόλεις της Αϊτής, βρέθηκε να δέχεται το χτύπημα από 4 καταστροφικούς τροπικούς κυκλώνες. Όταν πέρασε και η τελευταία καταιγίδα, η Gonaives είχε κυριολεκτικά χυθεί στην θάλασσα. Μεγάλο μέρος της πόλης ήταν θαμμένο κάτω από λάσπη ή βυθισμένο σε βρώμικο νερό που σε μερικά μέρη έφτανε τα 3.6 μέτρα βάθος. Το τίμημα σε ζωές άγγιξε τα 500 άτομα.
Αλλά οι καταιγίδες του Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 2008 δεν ήταν οι ποιο φονικές για την πόλη στην ιστορία της. Το 2004, η πόλη των 104.000 κατοίκων δέχθηκε το αλύπητο χτύπημα του τυφώνα Jeanne. 3.000 Αϊτινοί πέθαναν όταν η κλίμακας 3 καταιγίδα ισοπέδωσε μεγάλα τμήματα της πόλης.
Τι κάνει την Gonaives τόσο επιρρεπή στην καταστροφή από τυφώνες? Εκτός από την θέση που έχει στον κόλπο του Gonave, ακριβώς απέναντι από την επιρρεπή σε κυκλώνες Καραϊβική, η Gonaives βρίσκεται σε ένα επίπεδο εδάφους ευάλωτο στις πλημμύρες όταν φουσκώνουν τα ποτάμια του νησιού. Επιπλέον, οι Αϊτινοί στηρίζονται στο ξύλο για να κατασκευάζουν άνθρακα, την κύρια πηγή καυσίμων και αυτό έχει οδηγήσει σε μαζική αποψίλωση δασών στις πλαγιές που περιβάλλουν την πόλη.
4. Η Αφρικανική λίμνη του θανάτου.
Λίμνη Kivu, Δημοκρατία του Κονγκό, Ρουάντα.
Η λίμνη Kivu, τοποθετημένη κατά μήκος των συνόρων ανάμεσα στην Δημοκρατία του Κονγκό και την Ρουάντα, είναι μια από τις μεγαλύτερες λίμνες της Αφρικής. Βαθιά κάτω από την επιφάνεια των 2.700 τετραγωνικών μιλίων της λίμνης, βρίσκονται 2.3 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια μεθανίου σε συνδυασμό με 60 κυβικά μίλια διοξειδίου του άνθρακα, παγιδευμένα εξαιτίας της πίεσης του νερού και του εδάφους. Αν αυτά τα αέρια απελευθερωθούν από τα βάθη που βρίσκονται, θα απλωθούν σε ένα σύννεφο θανάτου προκαλώντας τον θάνατο σε πάνω από 2 εκατομμύρια Αφρικανούς που ζουν γύρω από την λίμνη Kivu.
Η παραπάνω απειλητική υπόθεση έλκει την καταγωγή της από ένα ζεύγος γεγονότων που συνέβησαν την δεκαετία του ’80, σε δυο άλλες Αφρικανικές λίμνες με παρόμοια χημική σύσταση. Το 1984, 37 άτομα πέθαναν γύρω από την λίμνη Monoun στο Καμερούν εξαιτίας της έκλυσης αερίων. Τρία χρόνια αργότερα, στην λίμνη Nyos, επίσης στο Καμερούν, 80 κυβικά μέτρα διοξειδίου του άνθρακα απελευθερώθηκαν από το νερό στέλνοντας στον θάνατο 1700 άτομα εξαιτίας των τοξικών αερίων. Αυτά τα περιστατικά προκλήθηκαν προφανώς από ηφαιστειακή δραστηριότητα κάτω από τις λίμνες που πυροδότησε την απελευθέρωση των αερίων. Μια αναφορά από το περιβαλλοντολογικό πρόγραμμα του ΟΗΕ αποκάλεσε τις τρεις παραπάνω λίμνες «Africa’s Killer Lakes” και ανέφερε ότι η λίμνη Kivu είναι αιτία «σοβαρού προβληματισμού».
5. Τα εφήμερα νησιά.
Μαλδίβες.
Οι Μαλδίβες είναι ένα τόσο επικίνδυνο μέρος που ο Muhammed Nasheed, με την ανάληψη της εξουσίας το 2008, έκανε πρώτη του προτεραιότητα ως πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος των Μαλδίβων, την δημιουργία και χρηματοδότηση ενός σχεδίου μετεγκατάστασης ολόκληρου του πληθυσμού.
Οι Μαλδίβες είναι μια συνομοσπονδία από 1190 νησιά και ατόλες στον Ινδικό ωκεανό. Το μεγαλύτερο υψομετρικά σημείο είναι λίγο πάνω από 1.8 μέτρα και κάποια στιγμή στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, είναι πιθανό τα νησιά αυτά να εξαφανιστούν με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Μια αποτίμηση του 2005 από την γεωλογική επιθεώρηση των ΗΠΑ, που διεξήχθη μετά το μεγάλο τσουνάμι του 2004, αποκάλεσε τις Μαλβίδες μια από τις νεότερες ηλικιακά μάζες ξηράς, προσθέτωντας ότι δεν πρόκειται να είναι για πολύ πάνω από το νερό και ότι "θα πρέπει να θεωρηθούν εφήμερα χαρακτηριστικά με βάση τον γεωλογικό χρόνο".
Με βάση το σχέδιο του προέδρου Nasheed, οι άνθρωποι στις Μαλβίδες θα διευκολυνθούν να βρουν τόπο διαμονής κάπου αλλού - η Ινδία και η Σρι Λάνκα είναι πιθανοί τόποι φιλοξενίας προσφύγων - αλλιώς και οι ίδιοι θα γίνουν εφήμεροι. Τα πρόσφατα γεγονότα υποστηρίζουν την απόφαση του να επενδυθούν χρήματα από τον τουρισμό για την μετεγκατάσταση. Το τσουνάμι του 2004, το οποίο συνέβη σε φάση χαμηλής παλίρροιας, σάρωσε το νησί, αφήνοντας το 10% της νησιωτικής χώρας ακατοίκητο. Από τον συνολικό πληθυσμό των 300.000 κατοίκων, το 1/3 έμειναν άστεγοι και πάνω από 80 άτομα σκοτώθηκαν. Το 1987, κατά την διάρκεια των αποκαλούμενων "βασιλικών παλιρροιών", η πρωτεύουσα Male, μια νησιωτική πόλη που καλύπτει έκταση 1 τετραγωνικού μιλίου, πλημύρισε ολοκληρωτικά.
6. Η παγκόσμια πρωτεύουσα των τυφώνων.
Grand Cayman.
Τα νησιά Cayman, μια Βρετανική αποικία που βρίσκεται 150 μίλια νότια της Κούβας, είναι γνωστά ως το γήπεδο των Τροπικών για τις ομάδες της σαμπάνιας και του χαβιαριού, που έρχονται στα νησιά για τις ανέγγιχτες παραλίες της Καραϊβικής, τις καταδύσεις παγκοσμίου κλάσεως και για τους φορολογικούς παραδείσους. Λιγότερο ελκυστική είναι η άλλη φήμη των νησιών ως "παγκόσμια πρωτεύουσα των τυφώνων".
Σύμφωνα με το δικτυακό τόπο παρακολούθησης τυφώνων hurricanecity.com, το Grand Cayman, το μεγαλύτερο από τα τρία νησιά Cayman, χτυπιέται από τουλάχιστον ένα κυκλώνα κάθε 2.16 χρόνια. Από το 1871, 64 καταιγίδες σφυροκόπησαν τους ασβεστολιθικούς σχηματισμούς που κείτονται χαμηλά, συχνά με καταστροφικές συνέπειες.
Το 2004, ο τυφώνας Ivan, μια καταιγίδα κατηγορίας 5 με ταχύτητες ανέμων που προσέγγιζαν τα 150 μίλια την ώρα, προκάλεσε την πτώση 30 εκατοστών βροχής στο Grand Cayman. Ακολούθησε μια φουσκοθαλασσιά 3 μέτρων που βύθισε το ένα τέταρτο του νησιού. Το 70% των κτιρίων καταστράφηκε και οι 40.000 κάτοικοι έμειναν χωρίς ηλεκτρικό και νερό για μέρες.
7. Ο διάδρομος ανεμοστρόβιλων Ι-44.
Oklahoma-Tulsa, Oklahoma.
Πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι ζουν κατά μήκος του διαπολιτειακού διαδρόμου 44 που περνάει ανάμεσα στις πόλεις της Οκλαχόμα και της Tulsa, τις δυο ποιο πολυπληθείς μητροπολιτικές περιοχές της πολιτείας. Κάθε άνοιξη, καθώς ο κρύος ξηρός αέρας από τα Βραχώδη όρη κινείται κατά μήκος των χαμηλών πεδιάδων και ο θερμός υγρός αέρας από τις ακτές του κόλπου του Μεξικού κινείται βόρεια για να το συναντήσει, οι κάτοικοι προετοιμάζονται για την λεγόμενη εποχή των ανεμοστρόβιλων.
Από το 1890, πάνω από 120 ανεμοστρόβιλοι έχουν χτυπήσει την πόλη της Οκλαχόμα και την γύρω περιοχή, με πληθυσμό 700.000 κατοίκων. Στις 3 Μαΐου 1999, ένα ξέσπασμα 70 ανεμοστρόβιλων εκτεινόταν κατά μήκος της Οκλαχόμα, του Κάνσας και του Τέξας. Αρκετές από τις ποιο καταστροφικές καταιγίδες έκαναν το πέρασμα τους από την Οκλαχόμα, καταστρέφοντας 1700 σπίτια και προκαλώντας ζημιές σε άλλα 6500. Ακόμη και με τα σημερινά εξελιγμένα συστήματα πρόγνωσης, 40 άτομα σκοτώθηκαν όταν ένας ανεμοστρόβιλος κατηγορίας F-5 διαπέρασε την Οκλαχόμα. Εκτός από το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, αυτή η φυσική καταστροφή προκάλεσε ζημιές κόστους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Από το 1950, η μεγαλύτερη χρονική περίοδος που διένυσε η περιοχή χωρίς την παρουσία τυφώνων ήταν 5 χρόνια - από το 1992 εως το 1998. (Σαν να προσπάθησε να αναπληρώσει τον χαμένο αυτό χρόνο, στους 11 μήνες που ακολούθησαν την περίοδο ηρεμίας, 11 ανεμοστρόβιλοι χτύπησαν την περιοχή).
Βορειοανατολικά της Οκλαχόμα, βρίσκεται η Tulsa, η οποία βιώνει το δικό της μερίδιο στην καταστροφή από τους ανεμοστρόβιλους. Μεταξύ του 1950 και του 2006, 69 ανεμοστρόβιλοι χτύπησαν την πόλη των 590.000 κατοίκων, αν και κανένας δεν ήταν τόσο φονικός όσο η καταιγίδα στην Οκλαχόμα του 1999. Αλλά εξαιτίας της γεωγραφίας της περιοχής, η Tulsa είναι ιδιαίτερα τρωτή στην βροχή που συνοδεύει τον άγριο καιρό της Οκλαχόμα. Μεγάλες πλημμύρες το 1974, το 1976 και το 1984 προκάλεσαν ζημιές εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων.
8. Η κινούμενη άμμος της Κίνας.
Επαρχία Minquin, Κίνα.
Παγιδευμένη μεταξύ δύο αργά μετακινούμενων ερήμων, η άλλοτε γόνιμη όαση της επαρχίας Minqin στα βορειοδυτικά της επαρχίας Gansu, ζει με δανεικό χρόνο. Το διπλό θανάσιμο πλήγμα μιας δεκαετούς περιόδου ξηρασίας και η αλλαγή κατεύθυνσης των νερών του ποταμού Shiyang, έχουν αφήσει την Minqin να μαραίνεται στην έρημο Tengger η οποία προσεγγίζει από τα νοτιοανατολικά και στην Badain Jaran που προσεγγίζει από τα βορειοδυτικά. Συνολικά, από το 1950, οι έρημοι αυτές έχουν "καταπιεί" πάνω από 100 τετραγωνικά μίλια. Κατά την διάρκεια της ίδιας περιόδου, ο πληθυσμός έχει αυξηθεί από τις 860.000 στα 2 εκατομμύρια.
Μέχρι το 2004, οι έρημοι πλησίαζαν με ρυθμό 10 μέτρων το χρόνο. Με πάνω από 130 μέρες ανέμων και σκόνης κάθε χρόνο, ο ρυθμός αυτός είναι απίθανο να μειωθεί. Αντιμέτωπη με ταχεία ερημοποίηση, η Κινεζική κυβέρνηση έχει ξεκινήσει την μετεγκατάσταση των αγροτών, καθώς η καλλιεργήσιμη γη έχει μειωθεί από τα 360 τετραγωνικά μίλια σε λιγότερα από 60.