Τα σαρκοβόρα φυτά(μερικές φορές καλούνται και εντομοβόρα) είναι φυτά τα οποία απορροφούν θρεπτικά μόρια(αλλά όχι ενέργεια) μέσω της παγίδευσης και της κατανάλωσης ζώων ή πρωτόζωων, και κυρίως εντόμων και αρθρόποδων.
Τα σαρκοβόρα φυτά δείχνουν να προσαρμόζονται σε μέρη όπου το χώμα είναι λεπτό ή φτωχό σε θρεπτικές ουσίες, ειδικά στο άζωτο. Τέτοια μέρη μπορεί να είναι βάλτοι, βράχοι και άλλα.
Η πραγματική σαρκοφαγία πιστεύεται ότι έχει εξελιχθεί στις τελευταίες δέκα σειρές φυτών, και αυτές αντιπροσωπεύονται τώρα σε περισσότερα από δώδεκα γένη, σε πέντε οικογένειες.
Αυτές περιλαμβάνουν περίπου 625 είδη που προσελκύουν και παγιδεύουν τη λεία, παράγουν πεπτικά ένζυμα και απορροφούν τα διαθέσιμα θρεπτικά που προκύπτουν.
Η σύλληψη της λείας γίνεται με το λεγόμενο συλληπτήριο φύλλο. Ουσιαστικά δηλαδή, το κλασικό φύλλο των φυτών έχει μεταμορφωθεί σε συλληπτήριο.
Ο τρόπος με τον οποίο παγιδεύονται τα έντομα ποικίλλει και οφείλεται στη διαφορετική μορφολογία του συλληπτήριου φύλλου του κάθε εντομοβόρου φυτού.
Για παράδειγμα στο φυτό Dionaea το συλληπτήριο φύλλο θυμίζει δαγκάνα, στο Nepenthes μοιάζει με υδρία, στο Utricularia τα φυλλάρια είναι κύστες που επιπλέουν στα νερά των βάλτων.
Ο Κάρολος Δαρβίνος έγραψε την πρώτη διατριβή για τα σαρκοβόρα φυτά το 1875.
