iPod.
Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι εφευρέθηκε το 2001 αλλά στην πραγματικότητα η ιδέα της κατασκευής του γεννήθηκε το 1979.
Δυο φίλοι, ο Kane Kramer και ο James Campbell, είχαν την ιδέα ενός φορητού player σε μέγεθος πακέτου τσιγάρου το οποίο βάφτισαν με το όνομα IXI System και το οποίο θα αποθήκευε μουσική ψηφιακά σε ένα τσίπ ενώ θα διέθετε οθόνη και πλήκτρα πλοήγησης. Δεν σταμάτησαν όμως μόνο στα σχέδια της συσκευής αλλά κατασκεύασαν και δυο πρωτότυπα μοντέλα για τους πιθανούς επενδυτές της ιδέας τους.
Όπως καταλαβαίνετε όμως, η ιδέα τους δεν έτυχε θερμής υποδοχής καθώς είχε ένα μεγάλο μειονέκτημα. Διέθετε μνήμη που επέτρεπε την αποθήκευση μουσικής διάρκειας μόνο τρεισήμισι λεπτών. Εκτός από αυτό, σκεφτείτε ότι ήταν μια εποχή που οι περισσότεροι δεν είχαν υπολογιστή για να μπορούν να φορτώνουν τα τραγούδια τους στην συσκευή. Πώς λοιπόν θα γινόταν αυτό? Ο Kramer πρότεινε την τοποθέτηση τερματικών τα καταστήματα μουσικής τα οποία θα συνδέονταν με έναν κεντρικό server μέσω γραμμής τηλεφώνου και θα επέτρεπαν το κατέβασμα τραγουδιών. Αναλογιστείτε βέβαια ότι η μεταφορά θα γινόταν μέσω μόντεμ εποχής 1979 οπότε εκτός από τον player, ο χρήστης θα έπρεπε να κουβαλάει και ένα αντίσκηνο καθώς και τροφή και νερό για αρκετούς μήνες.
Το αυτοκίνητο.
Πιστεύεται ότι εφευρέθηκε τέλη του 19ου αιώνα ή αρχές του 20ου. Στην πραγματικότητα ένας Γάλλος εφευρέτης, ο Nicolas Joseph Cugnot, κατασκεύασε ένα πριν από την Αμερικανική επανάσταση.
Το 1769, όταν οι περισσότεροι κατηγορούσαν το "κακό μάτι" για τις αρρώστιες και τα δεινά που συναντούσαν, ο Cugnot είχε την ιδέα ενός κάρου χωρίς άλογα. Κατασκεύασε λοιπόν ένα ατμοκίνητο όχημα που μπορούσε να μεταφέρει τέσσερις τόνους βόρος και μπορούσε να κινείται με την εξωφρενική ταχύτητα των δυόμιση μιλίων την ώρα.
Γιατί λοιπόν δεν είχαμε ακουστά για την εφεύρεση του Γάλλου εφευρέτη? Γιατί είχε αρκετά προβλήματα. Καθώς ο Cugnot έκαμνε μια δοκιμαστική βόλτα με την εφεύρεση του το 1771, έχασε τον έλεγχο και ένιωσε πως είναι να έχεις μετωπική σύγκρουση με έναν τοίχο. Επιπλέον, παρά την πρωτοπορία της όλης ιδέας, ήταν βαρύ, αργό και δύσκολο στην οδήγηση. Ο Cugnot ξέμεινε από χρήματα και δεν μπόρεσε να βελτιώσει την εφεύρεση του ενώ η Γαλλική κυβέρνηση, παρα το γεγονός ότι έδειξε ενδιαφέρον για την χρηματοδότηση της συσκευής, είχε άλλες σκοτούρες προσπαθώντας να κρατήσει το κεφάλι της μακριά από την λεμιτόμο.
Θερμικές ακτίνες.
Το 2007, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων εμφανίστηκε η είδηση ότι ο Αμερικάνικος στρατός είχε στην κατοχή του ένα ακατανίκητο όπλο στον πόλεμο για τον έλεγχο του πλήθους με το όνομα Active Denial System.
Ο σκοπός του όπλου αυτού είναι να εκπέμπει μια αόρατη ακτίνα η οποία θερμαίνει το δέρμα των ανθρώπων στους 50 βαθμούς Κελσίου. Αν και το νούμερο φαίνεται μικρό, θυμηθείτε ότι σκοπός του είναι να προκαλεί δυσφορία και όχι να κονιορτοποιεί το πλήθος, όπως γινόταν στην ταινία "Πόλεμος των κόσμων".
Η πρώτη εμφάνιση της ιδέας για ένα όπλο που εκπέμπει θερμότητα, όπως όλοι γνωρίζουμε, ανήκει στον Αρχιμήδη και στα γνωστά κάτοπτρα με τα οποία έκαψε τα πλοία του εχθρού. Πολλοί, γηγενείς και μη, θα σπεύσουν να τονίσουν ότι αρκετοί επιστήμονες συμπεριλαμβανομένων των περίφημων τηλεοπτικών mythbusters, αμφισβητούν αυτό το γεγονός και το κατατάσσουν στους μύθους. Αρκετοί όμως εξίσου ευφυείς άνθρωποι διαφωνούν.
Ο Έλληνας μηχανικός Ιωάννης Σάκκας, διεξήγαγε πειράματα το 1973 προκειμένου να αποδείξει ότι η εφεύρεση του Αρχιμήδη ήταν πιθανή. Αντί λοιπόν να χρησιμοποιήσει έναν γιγάντιο καθρέπτη όπως οι υπόλοιποι που προσπάθησαν να επαναλάβουν τον άθλο του Αρχιμήδη, χρησιμοποίησε 50 χάλκινους καθρέπτες στο μέγεθος ανθρώπου και οι οποίοι όταν εστίασαν σε μια ξύλινη βάρκα κατάφεραν να την πυρπολήσουν σε μικρό χρονικό διάστημα.
Ο υπολογιστής.
Πιστεύεται ότι εφευρέθηκε κάπου κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Στην πραγματικότητα εμφανίστηκε το 1833.
Ο Charles Babbage πρότεινε την ιδέα της κατασκευής ενός μηχανικού υπολογιστή για πολυωνυμικές συναρτήσεις και πέτυχε την χρηματοδότηση του από την Βρετανική κυβέρνηση. 10 χρόνια αργότερα ο Babbage δεν τελείωσε την κατασκευή λόγω του δύστροπου χαρακτήρα του που δεν επέτρεπε τις συνεργασίες αλλά και γιατί είδη είχε συλλάβει μια μεγαλύτερη ιδέα. Την κατασκευή μιας μηχανής που θα προγραμματίζεται να κάνει κάθε είδους μαθηματικούς υπολογισμούς και την οποία ονόμασε Αναλυτική γεννήτρια. Ωστόσο, όταν πήγε να ζητήσει επιπλέον χρηματοδότηση, η αίτηση του απορρίφθηκε.
Η τελευταία γνωστή έκδοση της γεννήτριας του, διάβαζε δεδομένα από διάτρητες κάρτες και είχε μνήμη ικανή να αποθηκεύει 1000 αριθμούς με 50 δεκαδικά ψηφία ο καθένας (κάτι που μεταφράζεται σε 20.7 Kb). Ο Babbage πέθανε το 1878 αφήνοντας πίσω του μόνο ένα μισοτελειωμένο μοντέλο της συσκευής.
Υποβρύχια.
Η ιδέα των υποβρυχίων δεν γεννήθηκε τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο αλλά το 1580 από έναν Άγγλο ταβερνιάρη, τον William Bourne, ο οποίος σχεδίασε ένα τρόπο με τον οποίο τα πλοία θα μπορούσαν να αυξομειώνουν το βύθισμα τους.
Το 1623, κατασκευάστηκε το πρώτο υποβρύχιο από τον Ολλανδό Cornelius Drebbel, το οποίο κινούνταν με την δύναμη 12 κωπηλατών και μπορούσε να βυθιστεί σε βάθος 15 μέτρων.
30 χρόνια αργότερα κατασκευάστηκε το πρώτο πολεμικό υποβρύχιο από το Βελγικό κράτος ενώ ακολούθησε η Αμερική που προσπάθησε να χρησιμοποιήσει υποβρύχια στην επανάσταση κατά των Άγγλων. Το 1776, ο Ezra Lee πιλοτάρει το Turtle, ένα υποβρύχιο κατασκευασμένο από τον 16χρονο απόφοιτο του Yale David Bushnell. Το όπλο του Turtle ήταν ένα τρυπάνι για να ανοίγει τρύπες στα εχθρικά πλοία και να βάζει βόμβες στις τρύπες.
Video Games.
Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι τα βιντεο-παιχνίδια εμφανίστηκαν πρώτη φορά το 1972 αλλά στην πράξη εμφανίστηκαν το 1948 όταν ο Thomas Goldsmith Jr., καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο Furman, πατεντάρισε την ιδέα του με το αποτυχημένο όνομα "Ψυχαγωγική συσκευή ακτίνων καθοδικού σωλήνα".
Η συσκευή αυτή ήταν βασισμένη επάνω σε παλιές οθόνες στρατιωτικών ραντάρ οι οποίες προέβαλαν μόνο φωτεινές κουκκίδες αλλά ο Goldsmith βρήκε ένα τρόπο να προσθέσει την εικόνα ενός υποτιθέμενου εξωγήινου ο οποίος θα βαλλόταν με βλήματα από τον χρήστη. Επειδή όμως η συσκευή ήταν αρκετά ακριβή, κατασκευάστηκαν μόνο λίγα πρωτότυπα και δεν κατάφερε να βγει στο εμπόριο.
Το δεύτερο παιχνίδι εμφανίστηκε τρία χρόνια αργότερα όταν η Βρετανική εταιρία ηλεκτρονικών Ferranti κατασκεύασε το NIMROD, έναν υπολογιστή σχεδιασμένο να παίζει μόνο ένα παιχνίδι με το όνομα NIM. Μπορείτε να επισκεφτείτε την σελίδα NIM online και να πάρετε μια γεύση από το παιχνίδι.
Αυτόματες πόρτες.
Υποτίθεται ότι εφευρέθηκαν από δυο Τεξανούς, τον Dee Horton και τον Lew Hewitt, το 1954. Σήμερα, η εταιρία που ίδρυσαν, η Horton Automatics, είναι η μεγαλύτερη εταιρία αυτοματοποιημένων εισόδων στον κόσμο.
Στην πραγματικότητα, η ιδέα της πόρτας που ανοίγει αυτόματα ανήκει στον Ήρων από την Αλεξάνδρεια (10 μ.Χ. – 70 μ.Χ.) στον οποίο ανήκουν πολλές εφευρέσεις με πιο γνωστή την αιολόσφαιρα ή ατμοστρόβιλο. Η εφεύρεση του Ήρωνα χρησιμοποιήθηκε σε ναούς και παράλληλα ενσωμάτωσε μια συσκευή που παρήγαγε τον ήχο της τρομπέτας κάθε φορά που άνοιγαν οι πόρτες.
Το φλογοβόλο.
Πιστεύεται ότι εφευρέθηκε το 1901 από τον Γερμανό Richard Fiedler για λογαριασμό του Γερμανικού στρατού αλλά μια έκδοση του όπλου που μπορούσε να εκτοξεύει συνεχόμενη στήλη φωτιάς εμφανίστηκε κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Το πρώτο φλογοβόλο όμως εφευρέθηκε γύρω στο 672 μ.χ από τους Έλληνες στο Βυζάντιο και το μείγμα που χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την πυρπόληση πλοίων είναι γνωστό με το όνομα "υγρό πυρ". Αρχικά εκτοξεύονταν από τα πλοία μέσω μιας χειροκίνητης αντλίας αλλά αργότερα κατασκευάστηκε μια πιο φορητή έκδοση.
Μπαταρίες.
Πιστεύεται ότι εφευρέθηκε το 1800 από τον Ιταλό Alessandro Volta. Στην πραγματικότητα η μπαταρία εφευρέθηκε γύρω στο 200 π.χ.
Το 1938, ο Γερμανός αρχαιολόγος Wilhelm Konig ανακάλυψε έναν αριθμό από πήλινα δοχεία που έγιναν γνωστά ώς οι "μπαταρίες της Βαγδάτης".
Τα δοχεία ήταν κλεισμένα με ασφαλτικό πώμα διαμέσου του οποίου εισερχόταν μια μεταλλική ράβδος. Η ράβδος περιβαλλόταν από έναν χάλκινο κύλινδρο και αναλύσεις έδειξαν ότι μέσα στο δοχείο υπήρχε όξινο διάλυμα παρόμοιο με το ξύδι. Όταν κατασκευάστηκαν αντίγραφα των δοχείων με έκπληξη ανακάλυψαν ότι παρήγαγαν από 0.8 εως 2 volt ηλεκτρικού ρεύματος.
Μέχρι σήμερα η ακριβής χρήση των αρχαίων μπαταριών δεν είναι γνωστή μιας και δεν βρέθηκαν συσκευές που θα τις χρησιμοποιούσαν.
Αυτόματοι πωλητές.
Πιστεύεται ότι εφευρέθηκαν το 1880 και λανσαρίστηκαν από την εταιρεία Thomas Adams Gum στον υπόγειο της Νέας Υόρκης προκειμένου να παρέχουν τσίχλες και σνακ στους επιβάτες. Ωστόσο εφευρέθηκαν τον 1ο αιώνα μ.χ από τον... μαντέψτε.. Ήρωνα από την Αλεξάνδρεια.
Ο σκοπός της συσκευής του Ήρωνα ήταν να παρέχει αγιασμένο νερό στους ναούς της Αιγύπτου. Η λειτουργία της ήταν ακριβώς η ίδια με τους σημερινούς αυτόματους πωλητές. Έπεφτε το κέρμα και η συσκευή έδινε αγιασμένο νερό.
Ο δονητής.
Πιστεύεται ότι ανακαλύφθηκε το 1966 από τον Ted Marche, ο οποίος έστησε μια επιχείρηση εκατομμυρίων βασισμένη στην εφεύρεση του αυτή. Μέχρι το 1976, η Marche Manufacturing είχε πουλήσει περίπου 5 εκατομμύρια δονητές.
Στην πραγματικότητα όμως, ο πρώτος δονητής χρονολογείται το 28.000 π.χ. Το 2005, μια ομάδα αρχαιολόγων ανακάλυψε 13 θραύσματα από αποξηραμένη λάσπη σε μια περιοχή στη Γερμανία. Όταν συναρμολόγησαν τα κομμάτια ανακάλυψαν ότι δεν επρόκειτο για κάποιον αρχαίο υπολογιστή ή μια μπαταρία από την Μεσοποταμία αλλά για έναν τεράστιο δονητή. Ο δονητής μήκους 20 εκατοστών και διαμέτρου 3 εκατοστών χρονολογείται από την εποχή των παγετώνων. Ο καθηγητής Nicholas Conard, μέλος της ομάδας που εξέτασε το εύρημα, δήλωσε "Επιπλέον της χρήσης του ως συμβολικής αναπαράστασης του αντρικού γεννητικού οργάνου, είναι εξαιρετικά λείο...".
http://www.planitikos.com/2011/05/blog-post_8017.html