Σύμφωνα με τις επιστημονικές μελέτες, όταν σχηματίστηκε η Σελήνη, απείχε 22.530 χλμ από τον πλανήτη μας. Σήμερα, έχει φύγει 450.000 χλμ μακριά.
Πριν από ένα δισεκατομμύριο χρόνια η Σελήνη ήταν πολύ πιο κοντά στη Γη από ό,τι σήμερα. Ο μήνας διαρκούσε μόλις 20 ημέρες, μία μέρα μόνο 18 ώρες και οι άνθρωποι μάλλον εύχονταν να είχαν 24 ώρες στη διάθεσή τους...
Από τότε όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει στον ουρανό και το φεγγάρι φεύγει μακριά μας. Κάθε χρόνο, απομακρύνεται από τη Γη τέσσερα εκατοστά. Σύμφωνα με τις επιστημονικές μελέτες, όταν σχηματίστηκε η Σελήνη, απείχε 22.530 χλμ από τον πλανήτη μας. Σήμερα, έχει φύγει 450.000 χλμ μακριά.
Ταυτόχρονα, η ταχύτητα της περιστροφής της Γης μειώνεται σταθερά. Οι ημέρες μας γίνονται ολοένα και μεγαλύτερες. Κάποια στιγμή, μία ημέρα πάνω στη Γη θα διαρκεί έναν μήνα. Μην περιμένετε να το δείτε βέβαια αυτό όσο ζείτε, ούτε καν τα δισέγγονά σας. Θα περάσουν μερικά δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα. Τότε, ο μήνας θα διαρκεί 40 ημέρες, αφού το φεγγάρι θα εξακολουθήσει να απομακρύνεται. Κι αν ο δορυφόρος μας είναι κατοικημένος, οι άποικοι θα βλέπουν συνεχώς μόνο μία πλευρά της Γης, όπως ακριβώς εμείς βλέπουμε μόνο μία πλευρά του φεγγαριού - όχι τη σκοτεινή, γιατί δεν υπάρχει.
Ημέρα 960 ωρών!. Μία ημέρα λοιπόν, οι μακρινοί σας απόγονοι, δεν θα έχουν δικαίωμα να παραπονιούνται: Αν έχουν γλιτώσει στο μεταξύ από τον υπερθερμαινόμενο Ήλιο και άλλες κοσμικές, φυσικές και ανθρώπινες καταστροφές, θα έχουν στη διάθεσή τους τουλάχιστον 960 ώρες κάθε ημέρα.
Όσο για τις νύχτες, ο μισός πλανήτης θα απολαμβάνει την Πανσέληνο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Χρόνος τροχιάς - περιστροφής.
Για να πούμε και του στραβού το δίκιο βέβαια, το φεγγάρι δεν θέλει να φύγει μακριά από τη Γη, αυτή το αναγκάζει.
Τα τελευταία τεσσεράμισι δισεκατομμύρια χρόνια, η βαρύτητα του πλανήτη μας μειώνει συνεχώς την ταχύτητα της περιστροφής του και το σπρώχνει μακριά της. Ως αποτέλεσμα, το φεγγάρι χρειάζεται 29.5 ημέρες να πραγματοποιήσει μία ολόκληρη περιστροφή γύρω από τον άξονά του. Το ίδιο ακριβώς διάστημα χρειάζεται για να γυρίσει γύρω από τη Γη.
Μύθος η σκοτεινή πλευρά.
Επειδή ο χρόνος της τροχιάς και της περιστροφής είναι ο ίδιος, ο δορυφόρος δείχνει πάντα την ίδια πλευρά στη γη. Κι εμείς την βλέπουμε, γιατί το φως του Ήλιου αντανακλάται πάνω του.
Αυτό σημαίνει ότι πάνω στη Σελήνη, ο Ήλιος ανατέλλει κάθε τέσσερις εβδομάδες. Αλλά και ότι η περίφημη «σκοτεινή πλευρά» του φεγγαριού θα είναι μύθος για τους μελλοντικούς αποίκους. Αυτοί θα βλέπουν ένα ηλιόλουστο φεγγάρι σε όλες του τις πλευρές, κάθε φορά που μπαίνει ανάμεσα στον Ήλιο και τη Γη. Τότε δηλαδή που έχουμε τη νέα Σελήνη, η οποία δεν στέλνει το φως του Ήλιου προς την πλευρά μας.
Η Σελήνη ασκεί τεράστια επιρροή στη Γη και τη ζωή πάνω σ' αυτήν, λένε οι ερευνητές στο «Space. com».
Το φεγγάρι είναι αυτό που σταθεροποιεί την περιστροφή της Γης και προλαβαίνει καταστροφικές κινήσεις των πόλων, οι οποίες θα προκαλούσαν δραστικές αλλαγές στο κλίμα αφανίζοντας κάθε ίχνος ζωής.
Πηγή ζωής οι παλίρροιες.
Εκεί που γίνεται ορατή η επιρροή της Σελήνης είναι στην κίνηση των υδάτων στην επιφάνεια της Γης.
Οι βιολόγοι υποθέτουν ότι οι παλίρροιες, οι οποίες προκαλούνται κυρίως από τη Σελήνη, θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για την πηγή από όπου δημιουργήθηκε η πρώιμη μορφή ζωής στον πλανήτη. Από εκεί θα ξεκίνησε, λένε, η εξέλιξη της ζωής. Οι θαλάσσιοι οργανισμοί θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις περιοχές όπου παρατηρούνται παλίρροιες, ως τόπο «πειραμάτων» και προσαρμογής, εξερευνώντας τις πιθανότητες να επεκταθούν στην ξηρά. Για αυτόν τον σκοπό, ανέπτυξαν πνεύμονες. Ίσως χρησιμοποίησαν το φεγγάρι και τη βαρύτητα ως οδηγό προς την εξέλιξη της δημιουργίας.
Την ημέρα που γεννήθηκε το φεγγάρι...
Υπήρχαν και κάποια χρόνια που η Γη ήταν χωρίς φεγγάρι. Αυτό κράτησε λίγο, τα πρώτα 100 εκατομμύρια χρόνια της παρουσίας της Γης στο Σύμπαν. Ας μεταφερθούμε πίσω στον χρόνο να δούμε πώς δημιουργήθηκε ο δορυφόρος μας, σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία. Η Γη σχηματίζεται από τα κατάλοιπα της δημιουργίας των αστέρων, από σκόνη, που γίνονται πέτρες κι έπειτα βράχια, τα οποία συγκρούονται και μεγαλώνουν σε μέγεθος. Παρόμοιες σκηνές εκτυλίσσονται στο υπόλοιπο ηλιακό σύστημα. Οι συγκρούσεις είναι συχνές και επικρατεί το χάος.
Ένας τεράστιος βράχος στο μέγεθος του .ρη κατευθύνεται προς τη Γη. Η τρομερή σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Το ξένο σώμα προσγειώνεται λίγο μακριά από το κέντρο του πλανήτη. Κομμάτια από τον βράχο και τη Γη εκτοξεύονται στο Διάστημα. Σχηματίζουν ένα δαχτυλίδι, παγιδεύονται από τη βαρύτητα της Γης και περιστρέφονται γύρω από τον πλανήτη. Την ίδια ημέρα, ενώνονται και αρχίζουν να σχηματίζουν το φεγγάρι. Τη σημερινή του μορφή την αποκτά τα επόμενα 100 χρόνια.
http://www.planitikos.com/2011/05/blog-post_7514.html