την εκστρατεία του.
Παραθέτω αποσπάσματα από σύγχρονους συγγραφείς του 20ου αιώνα που περιγράφουν γλαφυρά την ιστορία αλλά και κάποια στοιχεία πολυετούς έρευνας μου πάνω σε αυτή την τουλάχιστον παράξενη υπόθεση.
Ποιος βοήθησε λοιπόν τον Μ.Αλέξανδρο;
Οι συνειρμοί με το μορφότυπο των σημερινών ΑΤΙΑ είναι αναπόφευκτοι.
“O Frank Edwards, ένα φημισμένος ερευνητής ΑΤΙΑ, αναφερόμενος σε μια πηγή που δυστυχώς δεν αποκαλύπτει, γράφει: «Έξυπνα όντα από το διάστημα μπορεί ήδη να μας παρακολουθούν από ψηλά». Μας ενθουσιάζει αναφέροντας ότι:
«O Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν ο πρώτος που τους είδε ούτε ήταν ο πρώτος που ενοχλήθηκε από αυτούς. Μας αναφέρει για δύο περίεργα σκάφη που εφόρμησαν επανειλημμένα στον στρατό του μέχρι που οι πολεμικοί του ελέφαντες, οι άνδρες του, και τα άλογα του πανικοβλήθηκαν σε τέτοιο βαθμό που αρνήθηκαν να διασχίσουν τον ποταμό στον οποίο συνέβηκε το γεγονός (σημείωση: πιθανόν ποταμός Jaxartes) Σε τι έμοιαζαν αυτά τα πράγματα; O ιστορικός του τα περιγράφει ως μεγάλες λαμπερές ασπίδες, που εκτόξευαν φωτιά γύρω από τις παρυφές… πράγματα που ήρθαν από τον ουρανό και γύρισαν στον ουρανό» (119)
Αυτό τον αξιοπρόσεχτο περιστατικό κατά τα φαινόμενα παραλληλίστηκε και από μια εξίσου φανταστική επίσκεψη κατά την διάρκεια της Πολιορκίας της Τύρου από τον Αλέξανδρο το 332 π.Χ. Αναφέροντας τον Giovanni Gustavo Droysens Storia di Alessandro il G rande, ο πολυμαθής ιταλός Alberto Fenoglio, γράφει στο CLYPEUS Anno 111, No 2, μια αναπάντεχη αποκάλυψη που μεταφράζουμε παρακάτω:
Η ΣΥΝΑΙΧΕΙΑ ΕΔΩ