Στα δύο χρόνια που ζει στη μονάδα ασθενών με άνοια, ο γάτος -γιατί περί ζώου πρόκειται- έχει κάνει είκοσι πέντε τέτοιες επισκέψεις, με αποτέλεσμα να τον αποκαλούν «γάτο του θανάτου». «Δεν εμφανίζεται πάντοτε πρώτος στο προσκέφαλο των ετοιμοθάνατων. Ομως καταφέρνει πάντα να κάνει την εμφάνισή του και πάντα τις δύο τελευταίες ώρες» λέει η Τζόαν Τίνο, καθηγήτρια πανεπιστημίου, η οποία παρακολουθεί ασθενείς στη συγκεκριμένη μονάδα. «Δεν πιστεύω ότι ο γάτος είναι μέντιουμ. Ισως να υπάρχει κάποια βιοχημική εξήγηση» προσθέτει.
Τα ζώα χρησιμοποιούνται συχνά για να κάνουν συντροφιά στους ηλικιωμένους στα γηροκομεία, όμως το ταλέντο του Οσκαρ είναι ξεχωριστό, αν και όχι αναπάντεχο. «Οι γάτες κάνουν τέτοια πράγματα» αναφέρει από την πλευρά του ο Τόμας Γκρέιβς, ειδικός στα αιλουροειδή και επικεφαλής του τμήματος μικρών ζώων στο Κτηνιατρικό Κολέγιο του Πανεπιστημίου του Ιλινόις. Ο Γκρέιβς σημειώνει πως δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι οι γάτες διαισθάνονται το θάνατο, αλλά δεν το αποκλείει. «Αυτά τα πράγματα είναι δύσκολο να μελετηθούν. Πιστεύω ότι οι γάτες και οι σκύλοι μπορούν να αισθανθούν πράγματα που εμείς δεν τα αντιλαμβανόμαστε» επισημαίνει.
Ενδεικτικό είναι ότι μια μέρα ο Οσκαρ πήγε στο δωμάτιο 313 της κλινικής και κουλουριάστηκε στο κρεβάτι μιας ασθενούς. Το προσωπικό επικοινώνησε με τους συγγενείς της γυναίκας και ετοιμάστηκε για την αγρύπνια. Οταν ο εγγονός της ρώτησε γιατί ήταν εκεί ο Οσκαρ, η μητέρα του απάντησε: «Για να βοηθήσει τη γιαγιά να πάει στον ουρανό». Η ηλικιωμένη γυναίκα πέθανε μισή ώρα αργότερα.
http://www.planitikos.com/2011/05/video_30.html