Μια «Λαίδη» που εύκολα η ζωή της, τα πάθη της και οι έρωτές της θα μπορούσαν να γίνουν επιτυχημένη σειρά για την τηλεόραση ή κινηματογραφική ταινία. Η Αντζελα Δημητρίου μιλάει στην «Espresso της Κυριακής» πρώτη φορά για όλους και για όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στη ζωή της.
- Υστερα από 33 χρόνια διαδρομής είστε ικανοποιημένη από τη σπορά και τη συγκομιδή σας;
Αισθάνομαι ότι έχω πετύχει γιατί έκανα χρυσούς, πλατινένιους δίσκους, καταξιώθηκα στον κόσμο και προσέφερα μεγάλες επιτυχίες. Ναι, είμαι ευχαριστημένη.
- Δεν υπάρχουν στιγμές για τις οποίες έχετε μετανιώσει;
Ολοι κάνουμε λάθη στη ζωή μας τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο και όλοι έχουμε μετανιώσει για κάποια πράγματα τα οποία έχουμε προκαλέσει. Μέσα από τα λάθη μας λοιπόν ή μαθαίνουμε ή ξανακάνουμε το ίδιο λάθος για να ξαναμάθουμε καλύτερα.
- Ποιο είναι για εσάς το καλό τραγούδι;
Το καλό τραγούδι είναι αυτό που αντέχει στον χρόνο. Δεν είναι το τραγούδι το οποίο ακούς για έξι μήνες και κατόπιν το ξεχνάς. Τα τραγούδια μου, για παράδειγμα, «Ποια θυσία», «Φωτιά στα σαββατόβραδα», «Μαργαρίτες», «Ουρανέ» και αλλά πολλά είναι τραγούδια που άγγιξαν τις ψυχές των ανθρώπων.
- Σουξέ που θα τραγουδηθούν από τον Εβρο έως την Κρήτη σπάνια βγαίνουν πια. Γιατί;
Τα τραγούδια πλέον γράφονται για να ακούγονται για έναν χρόνο. Τι φταίει; Βιάζονται να γράψουν ένα σουξέ χωρίς να τους ενδιαφέρει η πορεία του, σε αντίθεση με τους παλιούς καλλιτέχνες που τους ενδιέφερε περισσότερο το αύριο και όχι το σήμερα. Εχουμε πλέον αναλώσιμα τραγούδια. Από την άλλη ευτυχώς η νεοολαία ακούει μέσα από το ραδιόφωνο και αναγνωρίζει μεγάλους ερμηνευτές και τα τραγούδια τους, όπως τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Μανώλη Αγγελόπουλο, τη Βίκυ Μοσχολιού, την Τζένη Βάνου, την Πόλυ Πάνου κ.ά.
- Εχει αλλάξει το τοπίο της διασκέδασης σε σχέση με το παρελθόν;
Εχει αλλάξει εδώ και καιρό. Παλιά τα νυχτερινά μαγαζιά δούλευαν επτά ημέρες την εβδομάδα. Τώρα και ειδικά οι μεγάλοι χώροι ανοίγουν δύο φορές την εβδομάδα και πρέπει απαραίτητα τουλάχιστον τη μία να τους γεμίσουν με σχολές, λύκεια, σωματεία και συλλόγους, για να μη φαίνονται άδεια. Αρα, και τα υπέρογκα ποσά που ζητάνε οι καλλιτέχνες δεν πρέπει να τα παίρνουν.
- Θέλετε να μου πείτε τι αναπολείτε από το παρελθόν;
Τη γαρδένια και την καμέλια που μοσχομύριζε τόσο ωραία η πίστα. Αναπολώ το πρώτο και το δεύτερο πρόγραμμα, που ευτυχώς εγώ το κρατάω μέχρι σήμερα, γιατί το έχουν καταργήσει και αυτό. Ετσι έμαθα από τους δάσκαλους και αυτό ακολουθώ.
- Ποιους είχατε για δασκάλους;
Τον Στράτο Διονυσίου, την Πόλυ Πάνου, τον Πάνο Γαβαλά και αυτοί με έμαθαν να φέρομαι σωστά, να βοηθάω όπου και όποιον μπορώ και να μην έχω το τουπέ που έχουν σήμερα δυστυχώς οι νέοι καλλιτέχνες.
ΠΗΓΗ: ESPRESSO TΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ