Πιστωτικές κάρτες, επιτόκια, λογαριασμοί και χρέη συνήθως συνιστούν εφιάλτη για τους περισσότερους ανθρώπους. Για πολλούς νέους ενήλικες όμως, υποστηρίζει νέα επιστημονική μελέτη, όχι μόνο δεν είναι πρόβλημα αλλά τους ενισχύουν την αυτοπεποίθηση, κάνοντάς τους να αισθάνονται περισσότερο ανεξάρτητοι.
«Τα χρέη μπορεί να λειτουργήσουν θετικά για τους νέους ανθρώπους - μπορούν να τους βοηθήσουν να επιτύχουν στόχους που δεν θα πετύχαιναν διαφορετικά, όπως η πανεπιστημιακή μόρφωση. Φτάνει να μην ξεπερνάνε τα όρια και να υπάρχει η προοπτική της εξυπηρέτησής τους», είπε η καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο πολιτειακό πανεπιστήμιο του Οχάιο, Ρέιτσελ Ντιούερ. Διαπιστώθηκε ότι άτομα από 18 έως 27 χρόνων με χρέη στις τράπεζες από πιστωτικές κάρτες και φοιτητικά δάνεια έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από τους υπολοίπους συνομηλίκους τους.
Επιπλέον με αυτό τον τρόπο, οι νέοι από τις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις αισθάνονται ότι έχουν μεγαλύτερο έλεγχο της ζωής τους. Σε αντίθεση με τους νεότερους, η ηλικιακή ομάδα των 28-34 χρόνων εμφανίζει τα πρώτα σημάδια άγχους από τα χρέη, ανακάλυψαν οι επιστήμονες. Η έρευνα διεξήχθη σε 3.079 άτομα, εξετάζοντας στοιχεία για δύο είδη χρεών: δάνεια που ελήφθησαν για την πληρωμή των διδάκτρων του πανεπιστημίου και λογαριασμούς από πιστωτικές κάρτες.
«Πιστεύαμε ότι το δάνειο για το πανεπιστήμιο θα λειτουργούσε θετικά επειδή θεωρείται επένδυση για το μέλλον και τα χρέη από πιστωτικές αρνητικά. Αλλά παραδόξως διαπιστώσαμε ότι και τα δύο είδη χρεών είχαν θετικά αποτελέσματα στους νέους. Αυξάνουν την αυτοπεποίθησή τους και το αίσθημα της αυτονομίας» σχολίασε η κυρία Ντιούερ.
Ωστόσο, παραδέχθηκε ότι η έρευνα αποκαλύπτει ορισμένες ανησυχητικές τάσεις για το πώς οι νέοι αντιμετωπίζουν τα χρέη τους. «Τα χρέη μπορεί να λειτουργούν θετικά για τους νέους αλλά συνοδεύονται από σημαντικούς κινδύνους. Οι νέοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το χρέος θετικά και όχι ως πιθανό πρόβλημα στη ζωή τους» διευκρίνισε.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Social Science Research, ο βαθμός που τα χρέη επηρέαζαν τους νέους ανθρώπους εξαρτάτο από τις οικονομικές τους δυνατότητες. Για παράδειγμα, διαπιστώθηκε ότι όσοι βρίσκονταν στο τελευταίο 25% του συνολικού οικογενειακού εισοδήματος, έπαιρναν τη μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη διατήρηση του χρέους τους. Αντίθετα, νέοι που ανήκαν στις μεσαίες και ανώτερες κοινωνικο - οικονομικές τάξεις δεν επηρεάζονταν από τα χρέη τους. «Τα χρέη δεν επηρεάζουν θετικά τους νέους με μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια και περισσότερες επιλογές στη διάθεσή τους» κατέληξε η κυρία Ντιούερ.
tovima