Συγκεκριμένα ο Alejo Martinez-Sansigre του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ και ο Steve Rawlings της Οξφόρδης, σύγκριναν θεωρητικά μοντέλα περιστρεφόμενων μαύρων οπών με παρατηρήσεις στα ραδιοφωνικά, οπτικά και ακτίνες Χ μήκη κύματος, που έγιναν χρησιμοποιώντας μια ποικιλία παρατηρητηρίων και διαπίστωσαν ότι οι θεωρίες μπορούν να εξηγήσουν πολύ καλά τον πληθυσμό των υπερβαρέων μαύρων οπών με πίδακες.
Μια καλλιτεχνική εικόνα μιας υπερβαρέας μαύρης τρύπας με τους εντυπωσιακούς πίδακες της στο κέντρο του γαλαξία PKS 0521-36
Χρησιμοποιώντας δε ραδιοφωνικές παρατηρήσεις, οι δύο αστρονόμοι ήταν σε θέση να πάρουν ένα δείγμα του πληθυσμού των μαύρων οπών, και να μελετήσουν την εξάπλωση της ισχύος των πιδάκων. Εκτιμώντας εν συνεχεία το πως αυτές αποκτούν το υλικό τους, με τη διαδικασία της προσαύξησης, οι δύο επιστήμονες θα μπορούσαν να συμπεράνουν το πόσο γρήγορα περιστρέφονται αυτά τα αντικείμενα.
Οι παρατηρήσεις τους δίνουν επίσης πληροφορίες για το πώς έχουν εξελιχθεί τα σπιν σε αυτές τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Στο παρελθόν, όταν το Σύμπαν είχε το μισό από το σημερινό μέγεθος του, σχεδόν όλοι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες είχαν πολύ χαμηλά σπιν (ιδιοπεριστροφή), ενώ σήμερα ένα μικρό μέρος από αυτές έχουν πολύ υψηλά σπιν. Έτσι, κατά μέσο όρο, αυτές περιστρέφονται πιο γρήγορα από ποτέ.
Τα συμπεράσματα έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας.
www.physics4u.gr