Η δίαιτα της πριγκίπισσας ή αλλιώς η δίαιτα του Dr. Dukan είναι ένα διατροφικό πρόγραμμα, που υπόσχεται μεγάλη απώλεια κιλών σε σύντομο χρονικό διάστημα, αποκλείοντας για μεγάλο χρονικό διάστημα ομάδες τροφών, ενώ επιτρέπει σε απεριόριστες ποσότητες κάποιες άλλες.
Η δίαιτα χωρίζεται σε 4 φάσεις και ανήκει σε αυτές που αποκαλούνται πρωτεϊνικές, μιας και δεν επιτρέπει τους υδατάνθρακες πριν την απώλεια των κιλών που επιθυμούμε.
Το πρώτο στάδιο της δίαιτας είναι η «επίθεση». Στη διάρκεια αυτού του σταδίου, πρέπει να καταναλώνονται μόνο πρωτεΐνες. Επιτρέπονται δηλαδή μόνο, το άπαχο βοδινό κρέας, το μοσχάρι, το κουνέλι, το κοτόπουλο και η γαλοπούλα (χωρίς πέτσα), το συκώτι του κοτόπουλου, όλα τα ψάρια, τα οστρακοειδή, τα αυγά (μέχρι δύο κρόκους/ημέρα, αλλά απεριόριστα ασπράδια), τα γαλακτοκομικά προϊόντα (χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά), οι γλυκαντικές ουσίες (με εξαίρεση όσες έχουν βάση την φρουκτόζη), το ξύδι, η μουστάρδα, τα μπαχαρικά, τα βότανα, το σκόρδο, το κρεμμύδι, ο χυμός λεμονιού (μόνο ως μπαχαρικό), η κέτσαπ χωρίς ζάχαρη (με μέτρο), οι τσίχλες χωρίς ζάχαρη, η μουστάρδα χωρίς ζάχαρη και το τυρί Cottage για χρονικό διάστημα που κυμαίνεται από 1-10 ημέρες και αναλόγως με τα κιλά που πρέπει να χαθούν. Αυτού του είδους η σύντομη, πρωτεϊνούχα διατροφή απαλλάσσει –σύμφωνα με τον Dr. Dukan– τους ιστούς από το περιττό νερό τους και μειώνει το αίσθημα της πείνας, ενώ συγχρόνως διατηρεί τον μυϊκό τόνο και την λάμψη του δέρματος.
Σε δεύτερο στάδιο, οι μέρες της απόλυτης πρωτεϊνοφαγίας εναλλάσσονται με ημέρες κατά τις οποίες καταναλώνονται οι πρωτεΐνες μαζί με απεριόριστες ποσότητες λαχανικών. Σε αυτό το στάδιο, το σωματικό βάρος μειώνεται κατά 1kg περίπου την εβδομάδα, με το άτομο που ακολουθεί τη δίαιτα να νιώθει υγιές και ευτυχισμένο. Επιπλέον, επειδή δεν τίθεται περιορισμός στις ποσότητες, ικανοποιείται εύκολα το αίσθημα της πληρότητας.
Μόλις επιτευχθεί το επιθυμητό βάρος, οι τροφικές επιλογές αυξάνονται, καθώς το άτομο εισέρχεται στο τρίτο στάδιο, την «σταθεροποίηση». Σε αυτό το στάδιο εισάγονται προοδευτικά στο διαιτολόγιο φρούτα, ψωμί, τυρί και άλλοι υδατάνθρακες. Σε αυτήν τη φάση, επιτρέπονται δύο πλούσια, χωρίς περιορισμούς γεύματα την εβδομάδα, τα οποία περιλαμβάνουν τα πάντα. Πρόκειται για κανονική σύσταση, η οποία αποτελεί σημαντικό τμήμα της θεωρίας του Dr. Dukan ότι το φαγητό πρέπει να είναι απόλαυση, για να διατηρούμαστε αδύνατοι. Είναι προφανές, ότι στο στάδιο αυτό δεν υπάρχει μεταβολή στο σωματικό βάρος επειδή, σχεδιάστηκε ως το ενδιάμεσο μεταξύ της δίαιτας και της επιστροφής στο κανονικό φαγητό και ως στόχο έχει να βρει ο οργανισμός μια νέα ισορροπία με το νέο του μέγεθος.
Όταν «σταθεροποιηθούν» όλα τα χαμένα κιλά, αρχίζει το τελευταίο στάδιο της δίαιτας η «συντήρηση» το οποίο πλέον αποτελεί τρόπο ζωής. Κατ’ αυτήν, μπορεί κανείς να τρώει και να πίνει ό,τι θέλει, αρκεί μία μέρα την εβδομάδα, κατά προτίμηση Πέμπτη, να καταναλώνονται μόνο πρωτεΐνες (1ο στάδιο).
Είναι αλήθεια πως η συγκεκριμένη δίαιτα, όπως και όλες οι πρωτεϊνικές, επιφέρουν γρήγορη και μεγάλη απώλεια βάρους. Το αποτέλεσμα είναι θεαματικό, όμως μετά το τέλος του προγράμματος το πιθανότερο είναι πως τα χαμένα κιλά ή και περισσότερα θα επιστρέψουν.
Αυτό συμβαίνει, διότι από τα κιλά που χάθηκαν, περίπου το 60% είναι νερό, το 25% λίπος, το 10% μυϊκή μάζα και το 5% γλυκογόνο. Το γλυκογόνο και οι πρωτεΐνες είναι βασικά συστατικά, που επανέρχονται σχετικά γρήγορα, ενώ η υδατική ισορροπία επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα, λίγο μετά το 3ο στάδιο. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος, και ειδικότερα στο 1ο στάδιο, ο βασικός μεταβολικός ρυθμός μειώνεται, για λόγους εξοικονόμησης ενέργειας, αφού απουσιάζει το βασικό καύσιμο του οργανισμού (οι υδατάνθρακες), ενώ παράλληλα προκαλείται έντονη αφυδάτωση. Βασικές συνέπειες των παραπάνω είναι η ατονία και η κούραση.
Η υπερκατανάλωση ζωικών τροφών σημαίνει αυτομάτως και υπερκατανάλωση κορεσμένων λιπαρών οξέων. Πρόσφατες έρευνες σε υγιή πληθυσμό, έδειξαν ότι η κατανάλωση ενός μόνο γεύματος πλούσιου σε κορεσμένα λιπαρά οξέα μπορεί να προκαλέσει οξεία και αυτόματη αύξηση των τριγλυκεριδίων, του οξειδωτικού στρες και φλεγμονωδών παραγόντων, κάτι το οποίο οδηγεί σε ενδοθηλιακή δυσλειτουργία και αύξηση της συστολικής αρτηριακής πίεσης. Η μεταγευματική υπερλιπαιμία προδιαθέτει την υψηλή συγκέντρωση τριγλικεριδίων και κατάλοιπων των λιποπρωτεϊνών, προκαλώντας έτσι οξειδωτικό στρες και φλεγμονή, ενώ ταυτόχρονα επιδρά στην μεταγευματική υπεργλυκαιμία. Είναι γνωστό πως, αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά της υπερτριγλυκεριδαιμίας, επηρεάζουν την ινσουλινοαντίσταση και αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης μεταβολικού συνδρόμου.
Τέλος, έρευνες έδειξαν πως η μακροχρόνια διατροφή υψηλής πρωτεϊνικής πρόσληψης είναι ικανή να προκαλέσει νεφρική βλάβη ακόμη και σε άτομα με φυσιολογική νεφρική λειτουργία, επιβάρυνση της καρδιακής λειτουργίας, επίμονη δυσκοιλιότητα, αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου, ενώ δε λείπουν και οι μελέτες που συνδέουν την υπογονιμότητα, με την αυξημένη απέκκριση προϊόντων του καταβολισμού των πρωτεϊνών.
Κατά την καύση των λιπών, απουσία υδατανθράκων προς παραγωγή ενέργειας, παράγονται κετόνες. Όταν τα επίπεδά τους αυξηθούν στο αίμα, τότε προκαλείται μια κατάσταση που ονομάζεται κέτωση. Η κέτωση συμβάλλει στον περιορισμό της όρεξης με μη φυσιολογικό τρόπο, ενώ συνοδεύεται από εκνευρισμό, απώλεια μνήμης και αδυναμία συγκέντρωσης.
Έχουν λοιπόν επισημανθεί πολλές φορές απ’ τους ειδικούς οι κίνδυνοι για την υγεία που συντρέχουν τις δίαιτες αυτές. Κίνδυνοι που σχετίζονται με τις εγκεφαλικές λειτουργίες, όπως ετεροχρονισμένες αντιδράσεις, αλλά ακόμη και με την ψυχική υγεία, όπως μειωμένη αυτοπεποίθηση, αυξημένο άγχος και έντονη συσχέτιση με διατροφικές διαταραχές. Μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας, υποστηρίζει ότι οι χρόνιες δίαιτες προκαλούν κατάθλιψη και χρόνιο στρες. Παρ’ όλα αυτά, η βιομηχανία του αδυνατίσματος συνεχίζει να προβάλλει και να υποστηρίζει τα παράλογα διατροφικά αυτά σχήματα, με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Σε μια κοινωνία με εμμονή στο σωματικό βάρος και την εξωτερική εμφάνιση, είναι πολύ εύκολο ένας άνθρωπος που έχει αρνητική εικόνα για τον εαυτό του να ενισχύσει τα αισθήματα μειονεξίας, που πολύ εύκολα θα τον οδηγήσουν σε μιμητικές συμπεριφορές.
Κάποιες από τις πιθανές αιτίες που γεννούν την ανάγκη του μιμητισμού, αφορούν στις βαθύτερες πεποιθήσεις του ατόμου. Η ανωριμότητα, η ανασφάλεια, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η επιθυμία για άμεση διάκριση, η άγνοια του αντικειμένου και η διαφήμιση, είναι παράγοντες που ενισχύουν την υιοθέτηση τέτοιων διατροφικών συμπεριφορών ικανών να να μας κάνουν δυστυχισμένους και αρρώστους.
Πηγή: mednutrition.gr