Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ πραγματοποίησαν τη μελέτη τους σε ομάδα ποντικιών, τα οποία ξυπνούσαν μεν σε τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά τα άφηναν να κοιμούνται όσο είναι φυσιολογικό για τα ζώα.
Η μελέτη έγινε με τη βοήθεια μιας τεχνικής που λέγεται οπτογενετική και στην οποία τροποποιούνται γενετικά ορισμένα κύτταρα, ώστε να αποκτούν την ιδιότητα να επηρεάζονται από το φως.
Η γενετική τροποποίηση έγινε σε κύτταρα του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο-κλειδί ανάμεσα στην κατάσταση του ύπνου και την κατάσταση του ξυπνήματος.
Την ώρα που κοιμόντουσαν τα ζώα, οι ερευνητές έστελναν κύματα φωτός σε αυτά τα κύτταρα, με αποτέλεσμα να διαταράσσουν τον ύπνο τους, δίχως όμως να επηρεάζουν την συνολική διάρκεια ή την έντασή του.
Όταν τα ζώα ξυπνούσαν, οι ερευνητές τα έβαζαν σε ένα κλουβί με δύο αντικείμενα – ένα που ήξεραν καλά και ένα άγνωστο.
Τα ποντίκια εκ φύσεως περνούν περισσότερη ώρα επεξεργαζόμενα αντικείμενα που δεν γνωρίζουν – και όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, τα ζώα που δεν είχαν κοιμηθεί απερίσπαστα, επεξεργάζονταν και το γνωστό και το άγνωστο αντικείμενο σαν να τα έβλεπαν για πρώτη φορά στη ζωή τους.
Η συμπεριφορά αυτή υποδηλώνει ότι ο ανήσυχος ύπνος που έκαναν, επηρέασε τη μνήμη τους και δυσκόλεψε την ικανότητά τους να αναγνωρίζουν οικεία αντικείμενα.
Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» (PNAS), το εύρημά τους εξηγεί γιατί ο ύπνος είναι μία από τις πρώτες λειτουργίες που πλήττονται από νοσήματα που επηρεάζουν τη μνήμη, όπως η νόσος του Άλτσχαϊμερ.
Όπως δήωσε ο δρ Νιλ Στάνλευ, πρώην πρόεδρος της Βρετανικής Εταιρείας Ύπνου, ο εγκέφαλός μας χρησιμοποιεί τον βαθύ ύπνο για να επεξεργαστεί τα δεδομένα της ημέρας και να αποθηκεύσει όσα φρονεί πως είναι χρήσιμα και πρέπει να διατηρηθούν.
«Οτιδήποτε συνεπώς ταράξει τον ύπνο μας, επιδρά σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό αρνητικά στη διαδικασία αυτά – και μοιραία διαταράσσει την μνήμη», πρόσθεσε.
Πηγή: tanea.gr