Συντάγματος, το οποίο επιτάσσει οι κάθε είδους περιορισμοί, που επιβάλλονται στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα από το νομοθέτη, όπως στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει να είναι πρόσφοροι, αναγκαίοι και αναλογικοί με την αναμενόμενη ωφέλεια.
Η καθιέρωση στο νόμο του στοιχείου της εθνικής εμβέλειας ως μοναδικού κριτηρίου για τον καθορισμό ελαχίστου ορίου χρηματικής ικανοποιήσεως, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το είδος και η βαρύτητα της προσβολής, κρίθηκε ότι αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας. Τούτο διότι η βλάβη που προκαλείται με την υποχρέωση καταβολής των κατώτατων, πλην υπέρογκων, χρηματικών ποσών, στις περιπτώσεις ελαφρών προσβολών, ακόμη και με τη χωρική ευρύτητα, που επάγεται η διάδοση αυτών, λόγω της εθνικής εμβέλειας είτε του τηλεοπτικού σήματος είτε της κυκλοφορίας της εφημερίδας, είναι δυσανάλογα επαχθέστερη της ωφέλειας από το σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου, που προσβλήθηκε.
Με την προοδευτική αυτή απόφασή του ο Άρειος Πάγος αποδυνάμωσε δια παντός τον τυποκτόνο νόμο, που φίμωνε ή τιμωρούσε την ελεύθερη, αδέσμευτη και αποκαλυπτική δημοσιογραφία, σε πνεύμα σύμπνοιας με παρόμοιες αποφάσεις των διεθνών και ευρωπαϊκών δικαστηρίων, τα οποία προασπίζουν την ελευθερία της έκφρασης έναντι αντιδημοκρατικών κρατικών περιορισμών.
Για την απόφαση αυτή σταθμό, ο έγκριτος νομικός, Μιχάλης Δημητρακόπουλος σχολίασε χαρακτηριστικά πως "Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την ομόφωνη απόφασή της κατάργησε τον τυποκτόνο νόμο. Η απόφαση αυτή θωράκισε την ελευθεροτυπία στη χώρα μας και κατοχύρωσε την ελεύθερη διακίνηση των πληροφοριών, των ειδήσεων, των ιδεών.
Αισθάνομαι ηθικά δικαιωμένος γιατί μετά από έναν πολύ δύσκολο νομικό αγώνα, που διήρκησε 7 χρόνια, η νομική μου άποψη ότι ο νόμος αυτός είναι αντισυνταγματικός δικαιώθηκε με την ετυμηγορία του Αρείου Πάγου".