Η ουσία SRT-1720 προστατεύει τα πειραματόζωα από τις συνήθεις ασθένειες της παχυσαρκίας μειώνοντας την ποσότητα λίπους στο ήπαρ και αυξάνοντας παράλληλα την ευαισθησία τους στην ινσουλίνη.
Με τον τρόπο αυτό, σε συνδυασμό με άλλες θετικές επιπτώσεις για την υγεία, η ουσία επέτρεψε στα ποντίκια να ζήσουν κατά μέσο όρο 44% περισσότερο χρόνο σε σχέση με όσα δεν είχαν πάρει την SRT-1720.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεροντολόγο Ραφαέλ ντε Κάμπο του Εργαστηρίου Πειραματικής Γεροντολογίας του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Γήρανσης, ήδη κάνουν κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους με φάρμακα συγγενικά με το SRT-1720.
Η ουσία έχει αναπτυχθεί από τη μικρή αμερικανική φαρμακευτική εταιρεία Sirtris, την οποία έχει δημιουργήσει ο βιολόγος της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ Ντέιβιντ Σινκλέρ, μαζί με τον Κάμπο.
Η σχετική μελέτη -σύμφωνα με τους Times της Νέας Υόρκης, παρουσιάζεται στο περιοδικό «Scientific Reports».
«Η έρευνα δείχνει για πρώτη φορά τη δυνατότητα σχεδιασμού νέου τύπου μορίων που είναι ασφαλή και αποτελεσματικά στην επιμήκυνση της διάρκειας ζωής και στην καταπολέμηση στα θηλαστικά ποικίλων ασθενειών σχετικών με τη γήρανση» δήλωσε ο Δρ Κάμπο.
Η νέα μελέτη έρχεται να αποκαταστήσει την SRT-1720 ως μια πολλά υποσχόμενη ουσία, καθώς μια προηγούμενη έρευνα είχε αμφισβητήσει την αντιγηραντική χρησιμότητά της.
Ορισμένοι επιστήμονες, από την άλλη, επισημαίνουν μια αρνητική πλευρά: το γεγονός ότι ένα τέτοιο φάρμακο ουσιαστικά καθιστά «υγιεινό» το να είναι κανείς παχύσαρκος...
Όμως οι ερευνητές, όπως επεσήμαναν, αποσκοπούν σε κάτι διαφορετικό: στο να απομακρύνουν την πιθανότητα ασθενειών στην τρίτη ηλικία, προκειμένου να καταστήσουν εφικτή την επιμήκυνση της ζωής.
Η SRT-1720 έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να μιμείται τις ιδιότητες της ρεσβερατρόλης, ενός συστατικού που περιέχεται στο κόκκινο κρασί και ενεργοποιεί στον οργανισμό μια σειρά από προστατευτικές πρωτεϊνες, τις αποκαλούμενες σιρτουΐνες.
Είναι αυτές οι συγκεκριμένες πρωτεΐνες, στις οποίες οφείλεται η κατά περίπου 30% παράταση της διάρκειας ζωής των πειραματόζωων. Επειδή απαιτούνται πολύ μεγάλες δόσεις ρεσβερατρόλης για να επιφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, δημιουργήθηκε η ουσία SRT-1720 που ενεργοποιεί τις ίδιες προστατευτικές πρωτεϊνες με πολύ μικρότερες δόσεις. Τα πειράματα του Κάμπο, που διήρκεσαν τρία χρόνια, έδειξαν ότι η χορήγηση της ουσίας δεν είχε τοξικές παρενέργειες στα πειραματόζωα.
Προς το παρόν πάντως, η εταιρία Sirtis κάνει κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους με μια άλλη ουσία που μιμείται την ρεσβερατρόλη, την SRT-2104, που δείχνει ακόμη πιο υποσχόμενη και κατάλληλη για κατανάλωση από τους ανθρώπους.
Άλλοι όμως επιστήμονες, όπως ο Δρ Ρίτσαρντ Μίλερ του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, εξέφρασε επιφυλάξεις, επειδή τα πειράματα έγιναν με παχύσαρκα και όχι με ποντίκια κανονικού βάρους, τονίζοντας ότι η έρευνα θα είχε δυνητικά ακόμα μεγαλύτερη σημασία για τους ανθρώπους, αν είχε αποδειχτεί ότι η ουσία SRT παρέτεινε τη ζωή σε φυσιολογικού πάχους θηλαστικά.
Σε κάθε περίπτωση, η νέα μελέτη αναζωπύρωσε τη διαμάχη στην επιστημονική κοινότητα κατά πόσο η ρεσβερατρόλη και οι πρωτεΐνες σιρτουΐνες πρέπει να αποτελούν το κατ' εξοχήν πεδίο της αντιγηραντικής έρευνας ή μήπως οι ερευνητές θα πρέπει να στραφούν σε άλλες ουσίες.
Newsroom ΔΟΛ
