Το κλίμα στο Συμβούλιο είναι βαρύ και οι επικεφαλής των άλλων θεσμών δεν μπορούν να κρύψουν τον εκνευρισμό τους. “Οι άνθρωποι που αφιέρωσαν χρόνια στην βελτίωση των συνθηκών ζωής των Ελλήνων μέσω της Ε.Ε., βλέπουν τις προσπάθειές τους να εξανεμίζονται”, αναφέρει ανώτερη κοινοτική πηγή.
“Η κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος της χώρας βρίσκεται μπροστά στο να επιλέξει να εφαρμόσει σοβαρά και καθολικά το πρόγραμμα ή να αντιμετωπίσει τις συνέπειες”, σχολιάζει.
Νωρίτερα ο κ. Τρισέ από τη Φρανκφούρτη ξεκαθάριζε ότι “οι στόχοι της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι απόλυτοι” και ο εκπρόσωπος του επιτρόπου Ρεν δεν έκρυβε πως η Κομισιόν αναμένει και άλλα εκτός από αυτά που ανακοίνωσε το υπουργείο οικονομικών.
Στις Βρυξέλλες, μάλιστα, σχολιάζουν ότι ο Γερμανός υπουργός οικονομικών Βόλφγκαγκ Σόιμπλε “δεν χρησιμοποίησε τη φράση περί παραμονής στο ευρώ διόλου τυχαία και δεν αποτέλεσε σχήμα καθ' υπερβολή”. “Η συμμετοχή στο ενιαίο νόμισμα είναι αμετάκλητη” κατά τον εκπρόσωπο της Κομισιόν με βάση την παρούσα συνθήκη. Όμως, δεν είναι αμετάκλητη η συμμετοχή στην Ε.Ε. και ακόμη χειρότερα δεν είναι αμετάκλητη η μορφή αυτή της συνθήκης της Λισσαβόνας.
Ήδη, η επίσημη Γερμανία επιθυμεί μια ριζική αναθεώρηση για να περιλάβει το σχέδιό της για την οικονομική διακυβέρνηση. Το πλάνο αυτό ο κ. Σόιμπλε το προπαγανδίζει θεσμικά και αναμένει θεσμικές αντιδράσεις από τα κράτη μέλη. Ο συνοδοιπόρος της καγκελαρίας, Ολλανδός πρωθυπουργός κ. Ρούτε υπερθεματίζει στην γερμανική πρόταση για “υπουργό οικονομικών του ευρώ”, απαιτώντας να του δοθούν εξουσίες "ζωής και θανάτου" επί των κρατών μελών. Όσο και αν πάρει η διαπραγμάτευση για την αναθεώρηση και την επικύρωση της επόμενης συνθήκης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατεύθυνση θα είναι επί το αυστηρότερο.
Συνεπώς, είναι παράλογο να θεωρήσει κανείς ότι οι εταίροι και το ΔΝΤ θα συνεχίσουν να ανέχονται μία χώρα που όχι μόνο ζει πάνω από τις δυνατότητές της αλλά αρνείται και να αλλάξει, “για να μη θυσιαστεί η εκλογική πελατεία μιας κομματικής ελίτ”, όπως ακούστηκε πρόσφατα, σε σεμινάριο για την ελληνική κρίση.
Ουδείς εκ των εταίρων κατανοεί το χρόνο και τη συνδιαλλαγή για τα ταξί, τα φαρμακεία, τους μηχανικούς και τα άλλα κλειστά επαγγέλματα. Ουδείς εκ των εταίρων κατανοεί τι εμποδίζει το υπουργείο οικονομικών να έχει την απαραίτητη τεκμηρίωση για τα μέτρα του 2011 και του 2012 στην ώρα του και προπαντός, κανείς δεν κατάλαβε “πότε εκχωρήθηκε στην Ελλάδα το δικαίωμα να κρίνει εξ ιδίων το πότε πρέπει να χαλαρώσει την προσπάθεια, πότε είναι καλές οι τιμές στην αγορά για τις αποκρατικοποιήσεις και πότε θα δεήσει η δημόσια διοίκηση να συναινέσει στις εντολές της πολιτικής ηγεσίας”.
Με αυτά τα δεδομένα και καθώς η απειλή της στάσης πληρωμών δεν φαίνεται να φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα, με τον πιο επίσημο τρόπο οι εταίροι επισείουν την απειλή ότι θα δείξουν την πόρτα της εξόδου. Αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν και πίσω από τις κλειστές πόρτες των θεσμικών συναντήσεων αρχής γενομένης από το Εurogroup της Πολωνίας. Μετά τον κ. Ζανία και ο κ. Βενιζέλος θα έχει την ευκαιρία να γευτεί τις διαθέσεις των εταίρων. Από εκείνο το σημείο, όμως, και μετά οι δικαιολογίες θα έχουν εκλείψει.
real
