«Χωρίς θεσμούς επιτήρησης, η εντεινόμενη πίεση για απόκτηση γης θα μπορούσε να υπονομεύσει το επίπεδο ζωής και την ποσότητα των τροφίμων σε ορισμένες από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου», αναφέρει ο μη κερδοσκοπικός ερευνητικός οργανισμός, που εδρεύει στο Λονδίνο.
Η βιομάζα αντιστοιχεί στο 77% της ανανεώσιμης ενέργειας παγκοσμίως, με ποσοστό 87% επί της συνολικής ποσότητας να αποτελείται από δέντρα και ξυλώδη φυτά.
Σε μια περίοδο που οι κυβερνήσεις επιχειρούν να απεξαρτηθούν από τα ορυκτά καύσιμα, στρέφουν το ενδιαφέρον τους ολοένα και περισσότερο στη βιομάζα, καθώς οι νέες τεχνολογίες καθιστούν τη μετατροπή της σε υγρά καύσιμα και ηλεκτρική ενέργεια οικονομικά βιώσιμη.
Στη Βρετανία μόνο, τα σχέδια επέκτασης της χρήσης βιομάζας θα αυξήσουν τη ζήτηση σε 60 εκατομμύρια τόνους ετησίως έναντι ενός εκατομμυρίου σήμερα, ενώ η χρήση ξυλείας από εγχώρια δάση που βρίσκονται πλησίον ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων έχει ήδη επιτραπεί σε Γερμανία, Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες.
Παρόλα αυτά, η αναζήτηση φθηνής γης, ευνοϊκού κλίματος και ανταγωνιστικού μεταφορικού κόστους στρέφει το βλέμμα των επενδυτών στην Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία.
Ο κίνδυνος απόσπασης μεγάλων εκτάσεων καλλιεργήσιμης γης από μεγάλες αγροτικές κοινότητες που βάσιζαν σε αυτές την επιβίωσή τους επί σειρά γενεών, χωρίς ωστόσο να κατέχουν επίσημους τίτλους ιδιοκτησίας, φαντάζει πλέον ορατός.
Μάλιστα, οι καλλιέργειες βιομάζας ίσως αναπτυχθούν εις βάρος των καλλιεργειών καρπών, γεγονός που θα υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο το επίπεδο ζωής των μικροκαλλιεργητών στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
ΠΗΓΗ: econews.gr
