Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, κύριοι. Οι άντρες φαντασιωνόμαστε -όταν καταφέρουμε και κλείσουμε ένα ραντεβού με....
μια γυναίκα για φαγητό, συναυλία, ποτό, ότι κάτσει τέλος πάντων- ότι έχουμε αποκτήσει ήδη και το πάνω χέρι. Μιλάμε πάντα για εκείνες τις περιπτώσεις όπου το υπό δημιουργία ζευγάρι δεν γνωρίζετε καλά μεταξύ του, όπως συμβαίνει δηλαδή εννιά στις δέκα περιπτώσεις. Ο άντρας λοιπόν, πάντα σκέφτεται πώς θα εντυπωσιάσει, αλλά στην ουσία δεν είναι οργανωμένος. Πριν από το πρώτο ραντεβού σκέφτεται μόνο ένα πράγμα: με ποιο τρόπο θα ρίξει τη γυναίκα στο κρεβάτι. Αυτό είναι που του θολώνει τον εγκέφαλο. Και δεν λειτουργεί βάση σωστού προγράμματος. Το κάτω κεφάλι, πάντα μπερδεύει το πάνω σε έναν άντρα.
Το δεύτερο είναι ότι οι περισσότερο από εμάς αγνοούμε ότι η γυναίκα δεν ξεκινάει σεξουαλικά. Ξεκινάει ερωτικά. Θέλει παραμύθι, θέλει να αισθάνεται ότι θαυμάζει με κάποιο τρόπο τον άντρα, δεν θέλει στρες και συν τοις άλλοις έχει καταφθάσει στο ραντεβού με σενάριο οργανωμένο, καλύτερο και από αυτά του Κόπολα ή του Χίτσκοκ. Η γυναίκα θα έχει μιλήσει 20 φορές με τις κολλητές της, θα έχει πάρει συμβουλές, θα έχει ανταλλάξει γνώμες. Έχει κάνει δοκιμές στα εσώρουχα και έχει αλλάξει πέντε-έξι φορές – αν και οι γυναίκες φτιάχνονται και μόνες τους με τα εσώρουχά τους. Φυσικά έχει αλλάξει φόρεμα άλλες τέσσερις-πέντε φορές, το ίδιο και παπούτσια, τσάντα και μαλλιά. Την ώρα που έκανε όλα αυτά, εσύ ήσουν στον κόσμο σου. Η γυναίκα θα προσπαθήσει να μαζέψει πληροφορίες για τι σόι φρούτο είσαι, αν είσαι σκέτος γαμίκουλας, τύπου κομάντο χτυπάω και φεύγω ή πιο συμμαζεμένος τύπος.
Είναι άνισος ο αγώνας ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες στο φλερτ. Εσύ μπορεί να είσαι πολεμιστής και να ιδρώνεις τη φανέλα, αλλά η γυναίκα σκέφτεται, οργανώνει, δραματικοποιεί. Οι γυναίκες είναι οι στρατηγοί της καθημερινότητας. Και δεν μπορείς να τις καταλάβεις εύκολα. Το ίδιο αστείο που μπορεί να την κάνει να ξεκαρδιστεί, μπορεί σε λάθος περίπτωση να την κάνει να ξενερώσει με το χειρότερο τρόπο. Μυστήριο τρένο. Η γυναίκα θέλει το σεξ όσο και ο άντρας, όμως θέλει κάτι περισσότερο πριν από αυτό. Αν και την εποχή που ζούμε τις βλέπω να σαλτάρουν στους άντρες σαν λεοπαρδάλεις. Νηστικές. Όμως η κανονική γυναίκα θέλει το “παραμύθι” – μαλάκες είναι οι Ιταλοί που με τόσα χρόνια κουλτούρας στο καμάκι τους κάνουν όλα τα χατίρια αλλά και τα πιο απίθανα κομπλιμέντα του πλανήτη; Μπάζο βλέπουνε, την Αντζελίνα Τζολί λένε ότι τους θυμίζει. Και πάντα μιλάνε για το στόμα, για τα μάτια, για τα φρύδια, για το βλέμμα. Ποτέ για βυζιά και κώλους. Στην αρχή…
Θα έλεγα ότι σε αυτό το ραντεβού ο άντρας πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και να στήσει τη δική του παγίδα. Τι να κάνει δηλαδή; Πρώτον, να ΒΓΑΛΕΙ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ. Μας έχουν βαρεθεί ρε μάγκες οι γυναίκες να τους παρουσιαζόμαστε κάτι ανάμεσα σε Σβαρτζενέιγκερ, Ιντιάνα Τζόουνς και Ντόναλντ Τραμπ. Έχουν βαρεθεί να ακούν την κάθε μαλακία από εμάς, χωρίς την ύπαρξη του οποίου ο πλανήτης θα ήταν φτωχότερος. Οι άντρες μιλάμε στα ραντεβού και μιλάμε πολύ, μέσα στην αγωνία μας να τις ψήσουμε, να τις κάνουμε να μας θαυμάσουν, έστω και υποδόρια. Λάθος όμως. Κανονικά δεν μιλάς, κάνεις ερωτήσεις, δείχνεις ενδιαφέρον για τις απαντήσεις. Τι θέλει, ποια είναι, από πού έρχεται, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να πάει εκεί που θες εσύ. Είναι ωραίο να την κοιτάς γλυκά και εκείνη να μιλάει. Αυτά τα Ιμαλάια, τις ζούγκλες, τις εγχειρίσεις και η κεφαλιά που έριξες στον αφεντικό πέρυσι, άστα για καμιά άλλη φορά.
Το δεύτερο, είναι ότι πρέπει να κινηθείς ως ευγενής άντρας. Δεν κάνεις καραγκιοζιλίκια τύπου, ανοίγω και την πόρτα του συνοδηγού, αλλά κοντοστέκεσαι για να περάσει πρώτη σε ένα εστιατόριο, την πας μέχρι την τουαλέτα αν είσαι σε κανένα μπουζούκι, ρωτάς τι σόι κρασί θέλει να πιει και αφήνεις αυτή να διαλέξει σε ποιο σινεμά θα πάτε το βράδυ. Εννοείται ότι θα επιλέξει το “Eat Pray Love” και όχι τους “Αναλώσιμους” με τους Σταλόνε, Στέιθαμ, Γουίλις και Ρουρκ. Φάτο στη μάπα, κράτα το στόμα σου κλειστό και άσε αυτή να κάνει πρώτη κριτική – και εσύ απλά ψιλοσυμφώνησε. Πες ότι ήταν λίγο αργό και τέρμα. Πολλοί άντρες έχουν ξεχάσει την ευγένεια με τις γυναίκες και συμπεριφέρονται λες και είναι με τον κολλητό τους. Μόνο καμία στην πλάτη δεν της χώνουν αν πει κάτι καλό.
Τρίτον, στο πρώτο ραντεβού δεν δείχνεις σεξουαλική λιγούρα. Εννοείται, βέβαια, ότι ούτε σε αυτόν τον τομέα κοκορεύεσαι για όσες έχει πάει και για το ότι ξεκίνησε η σεξουαλική ζωή στα 13 και μισό. Το αφήνεις να πάει μόνο του. Αν εσύ κάνεις τα προηγούμενα θα πιει και αυτή λίγο παραπάνω κρασί. Θα έρθει στο κέφι. Και αν θες να κάνεις την πρόταση να πάτε σπίτι σου, την κάνεις λάου-λάου. Πούστικα που λένε. Έτσι στο φλου αρτιστίκ. Το λες κι αν δεν κάτσει τη συνοδεύεις σπίτι, αν δεν προσπαθήσεις άλλη μια φορά περνώντας από ένα μπαρ για ένα τελευταίο ποτό. Αν γράψεις στο πρώτο ραντεβού, απέναντι σε έναν επιστήμονα του είδους όπως είναι η γυναίκα, το μέλλον είναι δικό σου. Κάποια βέβαια από αυτά τα στοιχεία που έχεις επιδείξει στην αρχή, είναι καλά να τα κρατήσεις και στο μέλλον. Πολλοί άντρες έχουμε την ανόητη άποψη ότι οι γυναίκες είναι χαζές και τις παραμυθιάζουμε. Λάθος, η γυναίκα ως επιστήμονας των συναισθημάτων, μόνο αν εκείνη θέλει παραμυθιάζεται. Εμείς είμαστε τα τούβλα στο συναισθηματικό τομέα.
Από τον Πέτρο Κωστόπουλο
μια γυναίκα για φαγητό, συναυλία, ποτό, ότι κάτσει τέλος πάντων- ότι έχουμε αποκτήσει ήδη και το πάνω χέρι. Μιλάμε πάντα για εκείνες τις περιπτώσεις όπου το υπό δημιουργία ζευγάρι δεν γνωρίζετε καλά μεταξύ του, όπως συμβαίνει δηλαδή εννιά στις δέκα περιπτώσεις. Ο άντρας λοιπόν, πάντα σκέφτεται πώς θα εντυπωσιάσει, αλλά στην ουσία δεν είναι οργανωμένος. Πριν από το πρώτο ραντεβού σκέφτεται μόνο ένα πράγμα: με ποιο τρόπο θα ρίξει τη γυναίκα στο κρεβάτι. Αυτό είναι που του θολώνει τον εγκέφαλο. Και δεν λειτουργεί βάση σωστού προγράμματος. Το κάτω κεφάλι, πάντα μπερδεύει το πάνω σε έναν άντρα.
Το δεύτερο είναι ότι οι περισσότερο από εμάς αγνοούμε ότι η γυναίκα δεν ξεκινάει σεξουαλικά. Ξεκινάει ερωτικά. Θέλει παραμύθι, θέλει να αισθάνεται ότι θαυμάζει με κάποιο τρόπο τον άντρα, δεν θέλει στρες και συν τοις άλλοις έχει καταφθάσει στο ραντεβού με σενάριο οργανωμένο, καλύτερο και από αυτά του Κόπολα ή του Χίτσκοκ. Η γυναίκα θα έχει μιλήσει 20 φορές με τις κολλητές της, θα έχει πάρει συμβουλές, θα έχει ανταλλάξει γνώμες. Έχει κάνει δοκιμές στα εσώρουχα και έχει αλλάξει πέντε-έξι φορές – αν και οι γυναίκες φτιάχνονται και μόνες τους με τα εσώρουχά τους. Φυσικά έχει αλλάξει φόρεμα άλλες τέσσερις-πέντε φορές, το ίδιο και παπούτσια, τσάντα και μαλλιά. Την ώρα που έκανε όλα αυτά, εσύ ήσουν στον κόσμο σου. Η γυναίκα θα προσπαθήσει να μαζέψει πληροφορίες για τι σόι φρούτο είσαι, αν είσαι σκέτος γαμίκουλας, τύπου κομάντο χτυπάω και φεύγω ή πιο συμμαζεμένος τύπος.
Είναι άνισος ο αγώνας ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες στο φλερτ. Εσύ μπορεί να είσαι πολεμιστής και να ιδρώνεις τη φανέλα, αλλά η γυναίκα σκέφτεται, οργανώνει, δραματικοποιεί. Οι γυναίκες είναι οι στρατηγοί της καθημερινότητας. Και δεν μπορείς να τις καταλάβεις εύκολα. Το ίδιο αστείο που μπορεί να την κάνει να ξεκαρδιστεί, μπορεί σε λάθος περίπτωση να την κάνει να ξενερώσει με το χειρότερο τρόπο. Μυστήριο τρένο. Η γυναίκα θέλει το σεξ όσο και ο άντρας, όμως θέλει κάτι περισσότερο πριν από αυτό. Αν και την εποχή που ζούμε τις βλέπω να σαλτάρουν στους άντρες σαν λεοπαρδάλεις. Νηστικές. Όμως η κανονική γυναίκα θέλει το “παραμύθι” – μαλάκες είναι οι Ιταλοί που με τόσα χρόνια κουλτούρας στο καμάκι τους κάνουν όλα τα χατίρια αλλά και τα πιο απίθανα κομπλιμέντα του πλανήτη; Μπάζο βλέπουνε, την Αντζελίνα Τζολί λένε ότι τους θυμίζει. Και πάντα μιλάνε για το στόμα, για τα μάτια, για τα φρύδια, για το βλέμμα. Ποτέ για βυζιά και κώλους. Στην αρχή…
Θα έλεγα ότι σε αυτό το ραντεβού ο άντρας πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και να στήσει τη δική του παγίδα. Τι να κάνει δηλαδή; Πρώτον, να ΒΓΑΛΕΙ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ. Μας έχουν βαρεθεί ρε μάγκες οι γυναίκες να τους παρουσιαζόμαστε κάτι ανάμεσα σε Σβαρτζενέιγκερ, Ιντιάνα Τζόουνς και Ντόναλντ Τραμπ. Έχουν βαρεθεί να ακούν την κάθε μαλακία από εμάς, χωρίς την ύπαρξη του οποίου ο πλανήτης θα ήταν φτωχότερος. Οι άντρες μιλάμε στα ραντεβού και μιλάμε πολύ, μέσα στην αγωνία μας να τις ψήσουμε, να τις κάνουμε να μας θαυμάσουν, έστω και υποδόρια. Λάθος όμως. Κανονικά δεν μιλάς, κάνεις ερωτήσεις, δείχνεις ενδιαφέρον για τις απαντήσεις. Τι θέλει, ποια είναι, από πού έρχεται, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να πάει εκεί που θες εσύ. Είναι ωραίο να την κοιτάς γλυκά και εκείνη να μιλάει. Αυτά τα Ιμαλάια, τις ζούγκλες, τις εγχειρίσεις και η κεφαλιά που έριξες στον αφεντικό πέρυσι, άστα για καμιά άλλη φορά.
Το δεύτερο, είναι ότι πρέπει να κινηθείς ως ευγενής άντρας. Δεν κάνεις καραγκιοζιλίκια τύπου, ανοίγω και την πόρτα του συνοδηγού, αλλά κοντοστέκεσαι για να περάσει πρώτη σε ένα εστιατόριο, την πας μέχρι την τουαλέτα αν είσαι σε κανένα μπουζούκι, ρωτάς τι σόι κρασί θέλει να πιει και αφήνεις αυτή να διαλέξει σε ποιο σινεμά θα πάτε το βράδυ. Εννοείται ότι θα επιλέξει το “Eat Pray Love” και όχι τους “Αναλώσιμους” με τους Σταλόνε, Στέιθαμ, Γουίλις και Ρουρκ. Φάτο στη μάπα, κράτα το στόμα σου κλειστό και άσε αυτή να κάνει πρώτη κριτική – και εσύ απλά ψιλοσυμφώνησε. Πες ότι ήταν λίγο αργό και τέρμα. Πολλοί άντρες έχουν ξεχάσει την ευγένεια με τις γυναίκες και συμπεριφέρονται λες και είναι με τον κολλητό τους. Μόνο καμία στην πλάτη δεν της χώνουν αν πει κάτι καλό.
Τρίτον, στο πρώτο ραντεβού δεν δείχνεις σεξουαλική λιγούρα. Εννοείται, βέβαια, ότι ούτε σε αυτόν τον τομέα κοκορεύεσαι για όσες έχει πάει και για το ότι ξεκίνησε η σεξουαλική ζωή στα 13 και μισό. Το αφήνεις να πάει μόνο του. Αν εσύ κάνεις τα προηγούμενα θα πιει και αυτή λίγο παραπάνω κρασί. Θα έρθει στο κέφι. Και αν θες να κάνεις την πρόταση να πάτε σπίτι σου, την κάνεις λάου-λάου. Πούστικα που λένε. Έτσι στο φλου αρτιστίκ. Το λες κι αν δεν κάτσει τη συνοδεύεις σπίτι, αν δεν προσπαθήσεις άλλη μια φορά περνώντας από ένα μπαρ για ένα τελευταίο ποτό. Αν γράψεις στο πρώτο ραντεβού, απέναντι σε έναν επιστήμονα του είδους όπως είναι η γυναίκα, το μέλλον είναι δικό σου. Κάποια βέβαια από αυτά τα στοιχεία που έχεις επιδείξει στην αρχή, είναι καλά να τα κρατήσεις και στο μέλλον. Πολλοί άντρες έχουμε την ανόητη άποψη ότι οι γυναίκες είναι χαζές και τις παραμυθιάζουμε. Λάθος, η γυναίκα ως επιστήμονας των συναισθημάτων, μόνο αν εκείνη θέλει παραμυθιάζεται. Εμείς είμαστε τα τούβλα στο συναισθηματικό τομέα.
Από τον Πέτρο Κωστόπουλο