Όταν ήμουν μικρός, δεν μπορούσα να πιστέψω πως υπάρχουν άνθρωποι με ψυχή και νοημοσύνη όπως εγώ. Έβλεπα γύρω μου τους άλλους να μου μιλάνε να γελάνε να κάνουν τη ζωή τους, και σκεφτόμουν: «εγώ δεν είμαι αυτός, είμαι κάποιος άλλος. Πως μπορεί εγώ και αυτός να βρισκόμαστε στο ίδιο μέρος και να νιώθουμε τα ίδια πράγματα; Και όταν αυτός θα φύγει γιατί εγώ δεν θα μπορώ να δω τι θα κάνει εκεί που είναι;» Η ερώτηση αυτή με βασάνιζε για καιρό μέχρι που διαπίστωσα πως είμαι και εγώ ένας μέσα στους πολλούς που έζησαν, ζουν και θα ζουν μετά από εμένα. Είμαι κάτι το διαφορετικό, γιατί μπορώ να είμαι πάντα εκεί που είναι και το σώμα μου. Ακόμα. Μετά όμως τι συμβαίνει; Που πάμε; Και γιατί δεν είμαστε εδώ; Ή μήπως είμαστε; Πολλοί πιστεύουν πως υπάρχουν κατηγορίες και υποκατηγορίες ανθρώπων που ακολουθούν κάποιο δρόμο μετά το θάνατο. Αρχικά όμως, ας χωρίσουμε αυτές τις κατηγορίες σε δυο. Αυτούς που πεθαίνουν έχοντας εκπληρώσει κάθε στόχο για τον οποίο ήρθαν σε αυτή τη ζωή, και σε αυτούς που έφυγαν μη έχοντας εκπληρώσει αυτόν τους το στόχο. Ή αλλιώς έχουν φύγει «άδικα». Από την κατηγορία αυτών που έχουν φύγει άδικα, υπάρχουν δύο μεγάλες υποκατηγορίες. Αυτούς που πέθαναν βίαια και τους υπόλοιπους που απλά όσο ζούσαν βαριόντουσαν να πραγματοποιήσουν το στόχο τους, ή λόγω κακών συνθηκών δεν το έκαναν.
Όταν λοιπόν μια ψυχή ανήκει σε αυτές τις δυο μεγάλες υποκατηγορίες έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Ειδικά στην κατηγορία του βίαια θανάτου, διότι μένουν προσκολλημένοι στην Γη και συγκεκριμένα στην ύλη. Την κατηγορία λοιπόν των βίαιων θανάτων σας την παρουσιάζω παρακάτω με ιστορικές αναδρομές στο πρόσκαιρο και στο μακρινό παρελθόν…
Αυτή εδώ είναι η φωτογραφία μιας ομάδας αεροπόρων την εποχή του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Είναι η ομάδα του Captain Victor Goddard. Η φωτογραφία τραβήχτηκε μετά την τελευταία αποστολή της ομάδας. Στην φωτογραφία εμφανίζεται ένα πρόσωπο ενός αεροπόρου, ο οποίος είχε σκοτωθεί μερικές μέρες πριν όταν πέρασε μέσα από τον έλικα ενός αεροπλάνου(χωρίς να το προσέξει προφανώς). Όπως φαίνεται δεν ήθελε να χάσει την φωτογραφία με την υπόλοιπη μοίρα του…
Νοέμβριος 1995. Μεγάλη φωτιά έπιασε το δημαρχείο του Wem, από άγνωστους μέχρι σήμερα λόγους, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Tony O'Rahilly ένας φωτογράφος που κλήθηκε την ώρα της φωτιάς για ρεπορτάζ τοπικής εφημερίδας, πήρε την ακόλουθη φωτογραφία. Ακόμα και σήμερα είναι πεπεισμένος ότι την ώρα που τράβηξε την φωτογραφία το κοριτσάκι που βλέπετε δεν είναι εκεί. Η συγκεκριμένη κοπέλα αναγνωρίστηκε ύστερα από την αστυνομία ως η υπαίτια για μία φωτιά που είχε ξεκινήσει η ίδια η κοπέλα το 1977 στο ίδιο κτήριο και στην οποία είχε αποτεφρωθεί εντελώς…
Μοιάζει τόσο πολύ με μία φυσιολογική οικογενειακή φωτογραφία… και όμως, ποιος είναι ο κύριος που παρακολουθεί στο βάθος;
Άλλη μια τυπική φωτογραφία, λίγο πιο παλιά. Τον 19 αιώνα μια οικογένεια τράβηξε την αναμνηστική της φωτογραφία μόλις δυο μήνες μετά το θάνατο του νέου μέλους της οικογένειας. Ένα κοριτσάκι που πέθανε στα 6 του χρόνια δεν θα ήθελε να αφήσει τόσο γρήγορα την οικογένεια που θα το μεγάλωνε, χωρίς να αφήσει έτσι, κάτι αναμνηστικό για να το θυμούνται….
Μιλώντας για κοριτσάκια, αυτό εδώ γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου 1975 και για να είμαστε πιο ακριβείς, η συγκεκριμένη ημερομηνία πέφτει ημέρα Π-Α-Ρ-Α-Σ-Κ-ΕΥ-Η. Το συγκεκριμένο κοριτσάκι έπαθε μυνιγκίτιδα και χάρη στην γρήγορη αναγνώριση της αρρώστιας και στην αγωγή κατάφερε να επιζήσει. Η φωτογραφία που τραβήχτηκε το 1979, 9 μήνες μετά το περιστατικό με την αρρώστια και αφού μεσολάβησαν δυο μέρες από ένα άλλο περιστατικό που συνέβη ξανά στην ίδια κοπέλα και της αφαίρεσε αυτή τη φορά τη ζωή. Μπορείτε να δείτε το «πρόσωπο» που είναι δίπλα στην Tracy; Αυτό το «πρόσωπο» δείχνει να την κρατάει από το χέρι. Μερικοί υποστήριξαν πως είναι ανάκλαση από το τζάμι. 23 χρόνια τώρα οι γονείς της πιστεύουν πως το «πρόσωπο» που εμφανίζεται πίσω από την Tracy ήταν ο φύλακας άγγελός της…
Η παραπάνω φωτογραφία δείχνει ένα μικρό κοριτσάκι. Την ημέρα που τραβήχτηκε η φωτογραφία, στις 5 Μαΐου του 2001 με την καινούρια ψηφιακή κάμερα της οικογένειας, δεν υπήρχε ΚΑΝΕΙΣ άλλος στο σπίτι εκτός από τη μαμά και το κοριτσάκι. Και όμως, κάποιος είναι εκεί στη φωτογραφία και παρακολουθεί αυτές τις δυο…
Όπως και με όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις, έτσι και αυτή η κοπέλα όταν έβγαλε την φωτογραφία πίστευε πως ήταν αυτή και το αγόρι της μόνο και φυσικά πως… κανείς δεν τους παρακολουθούσε. Πόσο λάθος έκανε!
Μια οικογένεια με τρία μέλη, τον μπαμπά (ο εικονιζόμενος) τη μαμά (αυτή που έβγαλε τη φωτογραφία) και το νεογέννητο κοριτσάκι τους (αυτό που κρατάει στην αγκαλιά του ο μπαμπάς). Μα…το κοριτσάκι στο βάθος ποιο είναι; Από αναφορές σχετικά που έγιναν στην αστυνομία, το συγκεκριμένο κοριτσάκι που φαίνεται πίσω από το τραπέζι, είχε πεθάνει στο σπίτι αυτό, βίαια, πριν από πάρα πάρα πολλά χρόνια…
Η κατηγορίες σύμφωνα με όσα έχουμε καταλάβει από παρατηρήσεις μέχρι σήμερα των φαντασμάτων που βλέπουμε και έχουν πεθάνει βίαια είναι οι εξής:
Παρασιτική Οντότητα.
Αυτό το όνομα είναι αρκετά καινούριο και ίσως και στους πιο πολλούς που ασχολούνται με το θέμα το οποίο αναπτύσουμε να μην την γνωρίζουν. Τα παράσιτα αν κοιτάξει κανείς στο λεξικό θα βρει πως είναι οτιδήποτε που τρέφεται από άλλες μορφές ζωής, π.χ. ένα τσιμπούρι. Στη φαντασμολογία όμως αν και δεν απέχει και πολύ από την πραγματική έννοια, είναι τύπος φαντάσματος. Γενικά αυτοί που έχουν προσβληθεί από παρασιτική οντότητα περνάνε κάποια τραυματική εμπειρία ή κάποιο άγχος, στρες. Αυτοί οι άνθρωποι επηρεάζονται περισσότερο από τους άλλους διότι μπορούμε να πούμε πως είναι πιο αρνητικοί. Οι παρασιτικές οντότητες προσκολλούνται σε αυτούς κατά το σαββατοκύριακο ή γενικά στις μέρες που είναι πιο ήρεμοι και άρα πιο προσβάσιμοι. Ο συγκεκριμένος τύπος φαντάσματος για να βγει χρησιμοποιείται η μέθοδος που ονομάζουν οι κοινοί άνθρωποι «εξορκισμός»
Poltergeist
Τα Poltergeist είναι οι βασιλιάδες των παρασιτικών οντοτήτων. Λειτουργούν πιο πολύ όπως αναφέρθηκε παραπάνω αλλά στο έπακρο. Αξιοποιούν και αποροφούν τις πηγές ενέργειας μέσα από το σπίτι.. Για αυτό επηρρεάζουν τις υλεκτρικές εγκαταστάσεις και τις ηλεκτρικές συσκευές και… δυστυχώς τους λογαριασμούς του ρεύματος. Έχουν την κακιά συνήθεια να προσπαθούν να κάνουν όσο το δυνατόν πιο πολύ φαντασία. Αυτό άλλωστε σημαίνει και το όνομά τους. Βαράνε πόρτες περπατάνε, γρυλίζουν και κάνουν ότι άλλη φασαρία φανταστείτε για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Όταν ξεκινάνε τα περπατήματα είναι όταν ξεκινά η δραστηριότητά τους ή όταν πάει να τελειώσει. Αυτό είναι αποτέλεσμα έντονου ηλεκτρομαγνητικού πεδίου που εμφανίζεται και εξαφανίζεται ακαριαία.
Αυτά και πολλά άλλα γεγονότα συνέβησαν, συμβαίνουν και θα συμβαίνουν έως ότου κατανοήσουμε πλήρως ότι… δεν είμαστε μόνοι. Υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που θα πρέπει να κατανοήσουμε. Και ίσως, ποιος ξέρει; Μπορεί πάνω στη Γη που ζουμε να μην υπάρχει μόνο ένας κόσμος. Πίσω από τα όμορφα λουλούδια και τα τεράστια δάση, Ίσως πίσω από τα ανθρώπινα μάτια, τα μάτια της υλης ποιος ξέρει τι βρίσκεται. Ίσως ένας άλλος κόσμος. Ίσως ένας καλύτερος κόσμος. Μπορεί όμως να βρίσκεται και ένας εφιαλτικός κόσμος. Ποιος ξέρει…
Poltergeist
"Δεν υπάρχει τίποτα το υπερφυσικό σε κανένα επίπεδο. Ότι σήμερα θεωρούμε υπερφυσικό, μετά την κατανόηση του θα εμφανιστεί εντελώς φυσιολογικό."
Τζ. Ραίν
Στον κόσμο της παραψυχολογίας, υπάρχει μια βασική διάκριση ανάμεσα στο φαινόμενο των φαντασμάτων και αυτό των πνευμάτων. Η διαφορά βρίσκεται στην δυνατότητα οπτικής αντιλήψεις του φαινομένου. Έτσι τα μεν φαντάσματα μπορούν να γίνουν ορατά από τον παρατηρητή, ενώ αντίθετα τα πνεύματα γίνονται αντιληπτά μόνο μέσου ενός διαμέσου (medium) ή μέσα από ήχους ή μετακινήσεις αντικειμένων. Ένα λοιπόν από τα ποιο συχνά παρατηρούμενο φαινόμενο επαφής με πνεύμα αποτελούν οι περιπτώσεις γνωστές και ως poltergeist, φαινόμενο που ο ιδρυτής της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών του Λονδίνου Myers, παρατήρησε πως αποτελεί ξεχωριστό από τις περιπτώσεις στοιχειώσεων.
Ο όρος poltergeist σχηματίζεται από τις λέξεις 'poltern' που σημαίνει 'χτυπώ' και 'geist' που σημαίνει 'πνεύμα'. Με αυτό τον όρο περιγράφονται όλα εκείνα τα περιστατικά όπου μια αόρατη μορφή προκαλεί αναταραχή σε ένα χώρο μέσα από ήχους (όπως ξύσιμο τοίχων, μετακινήσεις αόρατων επίπλων κα.), μετακινήσεις αντικειμένων αλλά και με επιθέσεις σε ανθρώπους ή ζώα. Κρίνοντας από τον ίδιο τον όρο που δόθηκε στον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό χώρο, η στάση των ανθρώπων ήταν μάλλον εχθρική αφού νοούνται τα πνεύματα αυτά ως κακόβουλα και επικίνδυνα για την ανθρώπινη σωματική υγεία.
Αντίθετα με την αντίληψη αυτή μοιάζει να είναι ο συνηθέστερος όρος που έχει επικρατήσει στον Ελλαδικό χώρο ('θορυβοποιό πνεύμα') που σαφώς περιορίζετε σε αόρατη πυγή ήχων και γιατί όχι και μετακινήσεις αντικειμένων που σπάνια όμως έρχονται σε άμεση επαφή με τον ίδιο τον παρατηρητή. Υπάρχει εδώ λοιπόν μια σημαντική διαφορά μέσα από την χρήση διαφορετικών όρων; Μια λαογραφική μελέτη στην Ελληνική παράδοση ίσως θα μπορούσε να ρίξει περισσότερο φως.
Το φαινόμενο poltergeist σίγουρα δεν αποτελεί ένα σύγχρονο παραδοξολογικό φαινόμενο, αντίθετα φαίνεται να έχει περιγραφές του από την αρχαιότητα ακόμη, αν και η πλειονότητα των αναφορών ξεκινά των 16ο αιώνα. Ιδιαίτερη όμως προσοχή μοιάζει να ξεκινά από τον 18ο αιώνα όπου η ερμηνεία των φαινομένων συνοδευόταν πάντα από την εύκολη λύση σκανδαλιάρικων παραμελημένων πνευμάτων, μαγείας ή και δαιμονοπληξίας. Έρευνα των παραψυχολόγων Gauld και Cornell (στα τέλη του 1970) έδειξε πως 9% των περιπτώσεων αποδίδονταν σε παρουσία δαιμόνων, 7% σε μάγισσες και μόνο 2% σε πνεύματα νεκρών.
Η ίδια έρευνα (μια καταγραφή και συστηματική ανάλυση 1800 περιπτώσεων ανά τον κόσμο) έδειξε και την παρουσία κάποιον βασικών χαρακτηριστικών: 64% των περιπτώσεων poltergeist αφορά μετακινήσεις μικρών αντικειμένων, 58% των περιπτώσεων είχαν έντονη δραστηριότητα στις νυχτερινές ώρες, 48% ακούγονταν χτύποι στο χώρο, 36% αφορούσε την μετακίνηση μεγάλων αντικειμένων, 24% των περιπτώσεων διαρκούσε πάνω από ένα έτος και 12% ανοιγόκλειναν πόρτες και παράθυρα. Πέρα από τις παρατηρήσεις αυτές, αξίζει να συμπληρώσουμε πως υπάρχουν και συχνά περιστατικά με βροχές από πέτρες, ουρλιαχτά, αηδιαστικές μυρωδιές, παρενοχλήσεις σε τηλεφωνικές ή άλλες ηλεκτρικές συσκευές και φώτα, και πιο σπάνια εμφανίσεις οπτασιών ή ακόμη και επίθεση (βίαιη ή σεξουαλική) απέναντι σε ανθρώπους και ζώα.
Αν και το φαινόμενο των poltergeist είναι το πιο συχνά παρατηρήσημο, δεν μοιάζει να έχει πάντα μια παραφυσική πυγή. Ήδη στις αρχές του 20ου αιώνα, διατυπώθηκε η θεωρία του 'μικρού άτακτου κοριτσιού' από τον παραψυχολόγο Πόντμορ, ο οποίος θεωρούσε πως το φαινόμενο συχνά έβρισκε την εξήγηση του στις φάρσες και στα έξυπνα τεχνάσματα παιδιών με ευέξαπτη φαντασία (παραπέμπουμε εδώ τον αναγνώστη να μελετήσει την γνωστή απάτη των μικρών αδελφών Wright το 1917 με τις φωτογραφίες νεραϊδών). Το να θεωρήσουμε όμως το φαινόμενο ως προϊόν απάτης σίγουρα δεν μπορεί να εξηγήσει όλα τα περιστατικά!
Σύμφωνα λοιπόν με τον ψυχολόγο Γκόλντ, από τις 500 περιπτώσεις poltergeist που ερεύνησε ο ίδιος, το 8% θεωρήθηκαν ως απάτη ενώ μονάχα το 1% αποδόθηκε σε φυσικά αίτια. Εξαίροντας λοιπόν τις ερμηνείες ορισμένων παραψυχολόγων και πνευματιστών σχετικά με την εκδηλωτική δύναμη των πνευμάτων, οι περισσότεροι ερευνητές έχουν επικεντρωθεί πλέον στην ψυχολογική ερμηνεία του φαινομένου.
Ήταν το 1930 όταν ο ψυχολόγος Fodor πρότεινε την θεωρία της συσχέτισης των poltergeist με την ανθρώπινη προσωπικότητα. Με βάση την θεωρία αυτή, ένα άτομο γίνεται προσωρινά ικανό να εκδηλώσει φαινόμενα ψυχοκίνησης δίχως το ίδιο να έχει συνειδητή επίγνωση ή έλεγχο πάνω τους. Το άταχτο πνεύμα που εκδηλώνεται, ερμηνεύετε ως ένα 'δέμα προβαλλόμενων καταστολών'. Ο Fodor παρατήρησε πως κάποιος απόκρυφος φόβος, σεξουαλικές απογοητεύσεις ή ενοχή που βρίσκεται στο προσωπικό ασυνείδητο του ατόμου μπορεί να παράγει έντονες εξωτερικεύσεις ακόμη και με την μορφή ψυχοκίνησης.
Η παρουσίαση της θεωρίας έγινε επιτυχημένα όταν ο ίδιος είχε ασχοληθεί το 1938 με το περιστατικό γνωστό ως 'Thorton Heath poltergeist' κατά το οποίο μια γυναίκα, εκδήλωνε τις απωθήσεις τις μέσα από βιαία ξεσπάσματα τύπου poltergeist με την μορφή επιθέσεων βρικόλακα!
Σε παρόμοιο περιστατικό στο οποίο ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου μελέτησε προσωπικά, το 'πνεύμα' βρήκε την γαλήνη του μονάχα όταν ο έφηβος εκδήλωσε ελεύθερα το φυσικό του ταλέντο για την ζωγραφική που πιο πριν είχε περιοριστεί από το περιβάλλον του σημαντικά. Η εκδήλωση των ενορμίσεων του διαμέσου της τέχνης μοιάζει να σταμάτησε κάθε ψυχοκινητική εκδήλωση. Μονάχα μετά από χρόνια τα φαινόμενα φαίνετε να επανήλθαν ηπιότερα, όταν το άτομο βρισκόταν υπό κατάσταση άγχους το οποίο όμως δεν δέχονταν να το αποδεχτεί συνειδητά!
Τριάντα χρόνια μετά τον Fodor, μελέτη του Roll (μέλος του Ιδρύματος Ψυχικών Ερευνών της βόρειας Καρολίνας) ενίσχυσε τον ανθρώπινο ψυχολογικό παράγοντα. Μελετώντας λοιπόν 116 περιπτώσεις παρατήρησε την παρουσία συγκεκριμένων μοτίβων από το φαινόμενο που ο ίδιος αποκαλεί 'αυτογενή περιοδική επανάληψη ψυχοκινητικών φαινομένων'. Αθέλητη λοιπόν έκφραση θυμού και εχθρικότητας δια μέσου ψυχοκινητικών εκδηλώσεων που συνήθως διαρκούσαν από μερικές ώρες έως και μήνες, ήταν ένα σύνηθες παρατηρούμενο φαινόμενο που συνόδευε παιδιά ή εφήβους που δεν μπορούσαν διαφορετικά να εκδηλωθούν ελεύθερα.
Ως μια πράξη 'μεγάφωνο' θεωρείται το φαινόμενο poltergeist και από τον ψυχίατρο Έρενβαλτ ο οποίος θεωρεί την εκδήλωση ψυχοκίνησης υπό αυτή την μορφή, ως έχει κάποια αξία υποκατάστασης για το άτομο που συχνά είναι καταπιεσμένο από το περιβάλλον του, έχει καταλογιστεί σαν παρανοϊκό ή παραγνωρίζεται η προσωπική του αξία. Συμπληρώνει μάλιστα πως οι εκδηλώσεις poltergeist πρέπει να εκτιμηθούν σαν ασυνείδητες τακτικές που αποβλέπουν να καλυτερέψουν μια ανθρώπινη κατάσταση ή ακόμη σαν προσπάθειες αυτοθεραπείας.
Πιθανή ίσως επιβεβαίωση να δίνεται και από την έρευνα του Γκόλντ όπου μόνο το 24% των 500 περιπτώσεων που είχε μελετήσει, κράτησαν πάνω από ένα χρόνο. Το ξαφνικό ξεκίνημα και σταμάτημα των δραστηριοτήτων αυτών δίνει την υπόνοια πως τα φαινόμενα, όπως και τα συμπτώματα του πυρετού, δεν αντιπροσωπεύουν την ασθένεια την ίδια, αλλά την θεραπεία της.
Μπροστά όμως σε αυτή την προσπάθεια ψυχολογοποίησης του παραδόξου, πολλά είναι τα ερωτήματα των ερευνητών: Ποια λοιπόν μπορεί να είναι αυτά τα χαρακτηριστικά των ατόμων που εκδηλώνουν poltergeist; Με βάση ποιους μηχανισμούς μπορεί να εκδηλωθούν; Είναι δυνατόν να υπάρχει ψυχοκινητική ικανότητα στον άνθρωπο; Και εν τέλει, μπορούν όλα τα φαινόμενα poltergeist να ερμηνευθούν με αυτό τον τρόπο;
Φαίνεται πως τα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς είναι κοινά σε όλα τα άτομα γύρω στα οποία επικεντρώνεται το φαινόμενο poltergeist. Έτσι πιστεύεται πως άτομα με άλυτες συναισθηματικές εντάσεις είναι περισσότερο ικανά για την πρόκληση του φαινομένου. Συχνά στην προσωπικότητα των ατόμων αυτών υπάρχουν αγχοτικές αντιδράσεις, μετατραυματικές υστερίες, φοβίες, μανιακή συμπεριφορά, ιδεοληψίες, επιδράσεις αποσύνδεσης και σχιζοφρενική συμπτωματολογία. Συχνά πάλι οι έφηβοι που προκαλούν poltergeist έχουν μια γενικότερη αδυναμία στο να εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους (και ιδιαίτερα αυτά της οργής) και τις απογοητεύσεις τους.
Η σχέση της επιθετικότητας με την ψυχοκίνηση (και φυσικά με το φαινόμενο που μελετάμε) φαίνεται να αποδεικνύεται και πειραματικά αφού κατά την διάρκεια ψυχοκινητικών πειραμάτων, οι συμμετέχοντες παρουσιάζουν εγκεφαλικά κύματα ρυθμού Θ (4-7 c/sec), ρυθμούς που επίσης παρουσιάζουμε όταν είμαστε θυμωμένοι. Φαίνεται τέλος πως για την δημιουργία των φαινομένων είναι απαραίτητη και η χρήση των ανώτερων κέντρων του εγκεφάλου γιατί τα περιστατικά poltergeist δεν πραγματοποιούνται όταν το άτομο/πυγή κοιμάται (αντίθετη με την θεώρηση αυτή βρίσκεται ο συγγραφέας αφού στο περιστατικό με το οποίο ο ίδιος είχε την ευκαιρία να μελετήσει, υπήρξε τουλάχιστον μια εκδήλωση ψυχοκινητικότητας εν ώρα ύπνου).
Ο ακριβής τρόπος με τον οποίο όμως γίνεται η εκδήλωση ψυχοκινητικότητας (ως εκδήλωση άλυτων ψυχικών συγκρούσεων) μοιάζει ακόμη άγνωστος. Είναι πιθανό όμως η όλη διαδικασία να ακολουθεί την γνωστή έκφραση συμπτωμάτων όπως αυτή περιγράφεται στην ψυχαναλυτική σχολή. Η διαμόρφωση ψυχονευρωτικών συμπτωμάτων λοιπόν αποτελεί την έκφραση ψυχικών συγκρούσεων ανάμεσα στις δυνάμεις που τείνουν να γίνουν συνειδητές και στους μηχανισμούς που τείνουν να προστατεύσουν το Εγώ. Έτσι, ποικίλες αναμνήσεις και συναισθήματα που εξαιτίας της απώθησης καταλήγουν στο χώρο του ασυνειδήτου, τείνουν να γυρίζουν στο φως της συνείδησης.
Εμπόδιο στην πορεία βρίσκεται η παρουσία των μηχανισμών άμυνας του Εγώ που τείνουν να τροποποιήσουν την μορφή των απωθημένων στοιχείων. Φυσικά στην πορεία εξέλιξης του ατόμου, η οποιαδήποτε εσωτερική σύγκρουση δεν γεννά ψυχοπαθολογική συμπεριφορά παρά μπορεί να ενεργοποιεί και μηχανισμούς άμυνας που να σχηματίζουν και αυτοί λίγο περισσότερο το οικοδόμημα που λέγετε προσωπικότητα. Η προσπάθεια όμως των μηχανισμών αυτών έχουν βασικό σκοπό την προστασία του Εγώ διαμέσου την μετατροπή του αρχικού ασυνείδητου μηνύματος. Αν η μετατροπή αυτή δεν πραγματοποιηθεί σε βαθμό μεγάλο τότε το άτομο βιώνει άγχος, κυριαρχείτε από εφιάλτες ή εκδηλώνει ψυχοπαθολογικά συμπτώματα.
Παρόμοια λοιπόν με την ψυχανάλυση, έτσι και στις περιπτώσεις poltergeist μπορούμε να αναγνωρίσουμε ένα πιθανό μηχανισμό εξωτερίκευσης μιας τέτοιας σύγκρουσης ανάμεσα σε αυτό που θέλει το άτομο και σε αυτό που επιθυμεί το σύνολο. Η ψυχοκινητικότητα αυτή λοιπόν μοιάζει σαν ένας τρόπος εξωτερίκευσης, εκδραμάτισης και προβολής κάποιων ασυνείδητων περιεχομένων, συγκρούσεων αλλά και προτύπων συμπεριφοράς που για ποικίλους λόγους δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν. Παράλληλα η εκδήλωση αυτή (όπως άλλωστε συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις ψυχοπαθολογίας) μπορεί να κρύβει και ένα δευτερεύον κέρδος, αυτό της πρόκλησης προσοχής των άλλων.
Ενδιαφέρον έχει επίσης να τονίσουμε την σχέση του συμπτώματος με την ψυχική ταλαιπωρία. Σε ψυχοπαθολογικές λοιπόν περιπτώσεις, το άτομο συχνά βιώνει το σύμπτωμα δυστονικά προς τον εαυτό του, του προκαλεί λοιπόν στεναχώρια, θλίψη και προβλήματα στην καθημερινή του ζωή. Αυτό οφείλεται στην τιμωριτική στάση του Υπέρ-Εγώ που έρχεται να καταδικάσει την εκδήλωση των ασυνείδητων στοιχείων. Συμβαίνει κάτι ανάλογο στις περιπτώσεις poltergeist; Μπορούμε να δούμε τις ψυχοκινητικές εκδηλώσεις ως δυστονικές ή απλά ως ένα μηχανισμό άμυνας του Εγώ με εκφραστικά προς το περιβάλλον χαρακτήρα; Αυτό είναι ένα σημαντικό ερώτημα που αξίζει να προβληματίσει τους ερευνητές.
Επίσης ερώτημα όμως τίθεται και στο κατά πόσο ο άνθρωπος είναι δυνατόν να εκδηλώσει ψυχοκινητικά φαινόμενα καθώς επίσης να εκφράσει τον ψυχισμό του μέσα από ένα τέτοιο παράδοξο φαινόμενο. Φυσικά ως απάντηση στο δεύτερο σκέλος του ερωτήματος βρίσκονται όλα εκείνα τα περιστατικά ερευνητών που έχουν προαναφερθεί και που φαίνεται πως μέσα από ψυχοθεραπεία μπόρεσαν να προσφέρουν μια διαφορετική δίοδο εκδήλωσης ψυχικής ενέργειας. Συμπλήρωμα ίσως εδώ αξίζει να γίνει από την μελέτη των περιστατικών στιγματισμού. Ένα φαινόμενο ιδιαίτερα γνωστό στην Ρωμαιοκαθολική εκκλησία όπου στο σώμα πιστών εμφανίζονται (και συχνά για μεγάλο διάστημα) μώλωπες ή και αιμορραγίες σε σημεία παρόμοια με αυτά που η παράδοση θέλει να έχει πληγωθεί ο Χριστός.
Ο θρησκευτικός ζήλος των ατόμων αυτών εύκολα μπορεί να ερμηνεύσει το ψυχοσωματο-μετατροπικό αυτό φαινόμενο. Έρευνα μάλιστα του γιατρού Ράτνοφ (1969) σε 60 περιστατικά που προκαλούσαν μώλωπες στο σώμα τους δίχως να υπάρχει κάποια εξωτερική πυγή, έδειξε καθαρά τον σημαντικό ρόλο της ψυχολογίας. Υστερικές προσωπικότητες που ζούσαν συχνά σε μια ιδιαίτερα αγχοτική ζωή, με τάσεις αυτοτραυματισμού και μαζοχιστικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας, είχαν την ικανότητα να προκαλούν μώλωπες ακόμη και αιμορραγίες στο σώμα τους!
Αναφορικά τώρα για την δυνατότητα εκδήλωσης ψυχοκινητικότητας, αξίζει ίσως να αναφερθούμε στην προσπάθεια 8 ερευνητών στο Τορόντο το 1972 όπου κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα δικό τους πνεύμα, τον Φιλίπ. Ο Φιλίπ ένα πνεύμα καθαρά φανταστικό, εκδηλώθηκε μέσα από ανυψώσεις επίπλων και άλλες δραστηριότητες που αποδείκνυαν την επίδραση του νου πάνω στην ύλη. Μια παρόμοια πετυχημένη προσπάθεια είχε γίνει δυο χρόνια πριν, από τον ψυχολόγο Μπάτσελορ ο οποίος στην δική του ομάδα παρήγαγε αρχικά τεχνικά παραφυσικά φαινόμενα ενώ έπειτα τα μέλη της ομάδας κατάφεραν να εκδηλώσουν ανυψώσεις αντικειμένων από μόνοι τους.
Έτσι έρευνες σαν και τις παραπάνω έκαναν επιστήμονες, σαν τον ψυχολόγο Μπέλοφ να θεωρήσουν πως υπό ορισμένες συνθήκες που παραμένουν ακόμη ασαφείς, μια ιδέα ή μια πρόθεση που μορφοποιείται στο μυαλό μπορεί αυτόματα να υποχρεώσει ένα υλικό σύστημα να δράσει κατά τέτοιο τρόπο που να εκφράσει αυτή την ιδέα ή την πρόθεση. Η ικανότητα λοιπόν του ατόμου να επιβάλλεται στο περιβάλλον του δημιουργώντας δραστηριότητες παρόμοιες μ'αυτές ενός άτακτου πνεύματος, φαίνεται πως έχει αποδειχθεί επανειλημμένα. Μπορούν όμως όλα τα περιστατικά να κατανοηθούν με βάση την ψυχολογία;
Η ψυχολογική στάση απέναντι στο φαινόμενα έχει δεχθεί σημαντικές αμφισβητήσεις. Οι παραψυχολόγοι Gauld και Cornell, εναντιώνονται στην θεωρία της ψυχολογικού παράγοντα βασισμένοι στην κριτική που γίνεται συνεχώς στα ψυχολογικά τεστ (τα οποία και χρησιμοποιήθηκαν και στις μελέτες των ερευνητών/οπαδών της θεωρίας του ψυχολογικού παράγοντα). Από την άλλη πλευρά, ο ψυχίατρος Stevenson προτείνει μια ενδιάμεση λύση υπενθυμίζοντας την αρχική πίστη σε επαφή με πνεύματα. Παρατηρεί μάλιστα πως σε περιπτώσεις ψυχολογικού παράγοντα, τα φαινόμενα είναι συνήθως βίαια και φαινομενικά δίχως σκοπό. Αντίθετα αυτά που πιθανόν να πηγάζουν από την λειτουργία ενός πνεύματος, έχουν συνήθως μια επικοινωνιακή ευφυή δομή καθώς και σκοπιμότητα στις μετακινήσεις αντικειμένων.
Η στάση του συγγραφέα πάντως είναι περισσότερο κοντά στην θεωρία του ψυχολογικού παράγοντα και αυτό διότι η ύπαρξη πνευμάτων αποτελεί ένα μεγάλο ξεχωριστό, ασαφές ακόμη, κεφάλαιο της παραψυχολογίας που όμως έχει σοβαρές φιλοσοφικές προεκτάσεις. Ανεξάρτητα πάντως με την ερμηνεία που δίνεται από τον εκάστοτε ερευνητή, οι αποδείξεις της θεωρίας τους ψυχολογικού παράγοντα είναι πολύ ισχυροί για να διαγραφούν. Σημαντική λοιπόν είναι η διάκριση ενός φαινομένου poltergeist με ψυχολογικό παράγοντα, να γίνεται από οποιαδήποτε άλλη πιθανή πυγή, όταν και εφόσον διακρίνονται δυο βασικά στοιχεία:
Ι) τα φαινόμενα θα πρέπει να επικεντρώνονται πάντα γύρω από ένα άτομο και πάντα υπό την παρουσία του.
ΙΙ) το άτομο αυτό θα πρέπει να αξιολογηθεί ψυχοδιαγνωστικά έτσι ώστε να μπορεί να τοποθετηθεί εντός των ψυχολογικών κριτηρίων και χαρακτηριστικών που προαναφέρθηκαν.
Δαίμονες, φαντάσματα και αιθερικά πλάσματα: Μέρος 1ο, τα φαντάσματα
Οι διηγήσεις σχετικά με τα φαντάσματα έχουν γίνει πλέον της μόδας, οι ιστορίες με δαίμονες έχουν απασχολήσει πολλές από τις ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου , ενώ οι νεράιδες και τα στοιχειά αναφέρονται σε σχεδόν κάθε παραμύθι . Αλήθεια , τι είναι όλα αυτά τα όντα , υπάρχουν , είναι δημιούργημα της φαντασίας μας ή προϊόν της αυθυποβολής ή μήπως τελικά δεν είμαστε μόνοι μας ;
Μέρος Α: Τα Φαντάσματα
Όλοι μας έχουμε ακούσει ή τουλάχιστο διαβάσει ιστορίες φαντασμάτων, στις οποίες τα όντα αυτά περιφέρονται στον κόσμο μας με σκοπό να τρομάξουν τους ανθρώπους , ή να εκπληρώσουν κάποια χαμένη υποχρέωση. Δίνοντας ένα πιο πλήρη ορισμό για την έννοια φάντασμα(ή στις ορεινές περιοχές της Ηπείρου στοιχειό) μπορούμε να πούμε πως είναι μια οντότητα η οποία βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα στον δικό μας φυσικό κόσμο και στον πνευματικό – αιθερικό. Η οντότητα αυτή δεν έχει υλική υπόσταση αλλά υπάρχει με τη μορφή ενσυνείδητης και νοήμων πνευματικής ενέργειας.
Η όψη των φαντασμάτων:
Αν και τα φαντάσματα είναι κατά κύριο λόγο πνευματική ενέργεια , λέγεται ότι μπορούν να αποκτήσουν τη μορφή του «εκτοπλάσματος»(μια ‘ρευστή’ κατάσταση ανάμεσα στην πνευματική ενέργεια και την ύλη). Το εκτόπλασμα αυτό , σαν ρευστό μπορεί να πάρει οποιαδήποτε μορφή θέλει , ενώ επειδή έχει και την υπόσταση ενέργειας φωτοβολεί και είναι ημιπερατό από το φως(εδώ ,ίσως, οφείλεται και η «διαφάνεια» που παρουσιάζει η όψη των πνευμάτων). Κύρια μορφή των φαντασμάτων είναι η μορφή του σώματος του θανόντα (δηλαδή, το φάντασμα παρουσιάζεται ακριβώς όπως ήταν το σώμα τη στιγμή του θανάτου). Επιπλέον , άλλες μορφές που έχουν παρατηρηθεί είναι ακανόνιστη φωτεινή ομίχλη , μπάλες φωτός , σφαιρικοί σχηματισμοί (orbs), σχηματισμοί που μοιάζουν με κορδέλες και φωτεινές σκιές
Απλή εμφάνιση ακανόνιστου σύννεφου εκτοπλάσματος Εμφάνιση φαντάσματος με τη μορφή μπάλας φωτός
Εμφάνιση φαντάσματος με τη σφαιρικού σχηματισμού Εμφάνιση φαντάσματος με τη μορφή χορδής
Εμφάνιση φαντάσματος με τη σφαιρικού σχηματισμού
Λόγος ύπαρξης των φαντασμάτων:
Η μελέτη των θρησκειών έχει να μας δώσει διάφορους λόγους για τους οποίους η πνευματική ενέργεια ενός απολεσθέντα έχει μείνει στον δικό μας κόσμο. Μια πρώτη άποψη θέλει τα φαντάσματα να υπάρχουν στον κόσμο μας επειδή θέλουν να φέρουν εις πέρας διάφορες εκκρεμότητες ή αδικίες που προκλήθηκαν από το θάνατό τους . Για παράδειγμα μια στυγνή δολοφονία κάποιου ίσως του δίνει την υποχρέωση να μείνει στον κόσμο μας μέχρι να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη . Άλλες θρησκείες θέλουν αυτούς στους οποίους δεν έχουν αποδοθεί οι κατάλληλες νεκρικές τιμές να εγκλωβίζονται στον κόσμο αυτό (τέτοιο παράδειγμα μπορούμε να αντλήσουμε ακόμα και από τα έργα του Ομήρου καθώς και από την τραγωδία της «Ιφιγένειας εν τάβροις» , όπου νεκρός που δεν θάβεται με τις απαραίτητες νεκρικές χοές γίνεται στοιχειό και επικοινωνεί με τους ζωντανούς στον ύπνο και στο ξύπνιο τους. Τέλος άλλες θρησκείες θεωρούν τη βασίλειο της γης σαν τιμωρία για τις ψυχές , και όσες εκλωβίζονται στον κόσμο μας δεν είναι παρά ψυχές, τιμωρημένες για προηγούμενες αμαρτίες
Τρόποι με τους οποίους τα φαντάσματα επικοινωνούν μαζί μας:
Τα πνεύματα αυτά έχουν διάφορους τρόπους με τους οποίους κάνουν αισθητή την παρουσία τους στους «θνητούς». Ο πρώτος και πιο συνηθισμένος τρόπος είναι η οπτική εμφάνιση ενός φαντάσματος είτε μέσα στον περιβάλλοντα χώρο , είτε μέσα από ένα καθρέφτη ,είτε μέσα από την μετακίνηση αντικειμένων (κυρίως στενά συνδεδεμένων με τα αυτά , όπως κάποια φωτογραφία , κομπολόγια , εργαλεία δουλειάς κτλ). Επιπλέον , έχουν εμφανισθεί και περιπτώσεις όπου τα πνεύματα κάνουν γνωστή την παρουσία τους μέσα από το ανοιγόκλεισμα ηλεκτρικών συσκευών ( πολλοί θεωρούν ότι τα φαντάσματα ως μορφές πνευματικής ενέργειας μπορούν να μετατραπούν σε ηλεκτρική / μαγνητική ). Επιπλέον έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις εμφάνισης φαντασμάτων μαζί με τη χαρακτηριστική μυρωδιά από θειάφι (Χημικό στοιχείο θείο – S ), ή και ακόμη και μαζί με άλλες μυρωδιές που συνδεόταν με το νεκρό (Για παράδειγμα , κάποιος στη Σμύρνη εργαζόταν ως παραγωγός αρωμάτων με βάση το λεμόνι. Πολλές φορές , η οικογένειά του , που βρίσκεται στα Γιάννενα έβρισκε τη φωτογραφία του ριγμένη ενώ στο δωμάτιο ήταν διάχυτη μια έντονη μυρωδιά λεμονιού). Επιπλέον, τα φαντάσματα κάνουν γνωστή την παρουσία τους προκαλώντας μικρά τσιμπήματα στο σώμα μας ,ή ψύχρα στο πίσω μέρος του αυχένα ( πράγμα που οδηγεί στο να σηκωθούν οι τρίχες στον κορμό) ,ή προκαλώντας τέλος ένα κρύο ρεύμα αέρα στο δωμάτιο. Τέλος, τα φαντάσματα επικοινωνούν μαζί μας και ακουστικά : φωνές από το υπερπέραν , κλάματα , ουρλιαχτά καθώς και περίεργοι κοφτοί επαναλαμβανόμενοι ήχοι (tap / rap) είναι τα κυριότερα ακουστικά μηνύματα που χρησιμοποιούν. Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν στον ξύπνιο μας ή ακόμα και στον ύπνο μας ( τα περισσότερα φαντάσματα προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί μας στον ύπνο μας γιατί τότε δεν τα φοβόμαστε και μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους καλύτερα)
Φαντάσματα και φυσική:
Υπάρχουν πολλοί , οι οποίοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα φαντάσματα με βάση τη φυσική , με αρκετά ενδιαφέρουσες θεωρίες . Πρώτα πρώτα , πιστεύουν ότι τα φαντάσματα δεν αποτελούνται από πνευματική ενέργεια αλλά από ηλεκτρομαγνητική ενέργεια και ότι έχουν κάποια συγκεκριμένη συχνότητα. Η εμφάνισή τους μπορεί να καταγραφεί από συσκευές που μπορούν και μετράνε αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Έπειτα, υποστηρίζεται ότι τα φαντάσματα σπάνια εμφανίζονται σε αστικά κέντρα διότι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία επηρεάζει τη συχνότητά τους , γι αυτό και καταφεύγουν στα δάση , όπου τα δέντρα τους εξασφαλίζουν κάλυψη από τέτοιες αλλοιώσεις . Τέλος , η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι τα φαντάσματα μπορούν και ανυψώνουν αντικείμενα και ανοιγοκλείνουν ηλεκτρικές συσκευές μετατρέποντας την ενέργεια από την οποία αποτελούνται σε μηχανική ή ηλεκτρομαγνητική αντίστοιχα
Στοίχειωμα:
Τα φαντάσματα πολλές φορές μένουν σε συγκεκριμένα μέρη τα οποία και στοιχειώνουν. Το στοίχειωμα ενός φαντάσματος μπορεί να γίνει για πολλούς λόγους:
Θέλουν να μεταφέρουν κάποια μηνύματα πριν φύγουν για τον άλλο κόσμο. Άλλοτε θέλουν να δώσουν στοιχεία σχετικά με τις συνθήκες θανάτου τους (αυτοκτονία , δολοφονία κτλ.). Επιπλέον , υπάρχει η άποψη ότι άτομα τα οποία έμεναν μόνα τους μακριά από τα αστικά κέντρα στοίχειωσαν τα σπίτια τους γιατί δεν κατάλαβαν ότι πέθαναν! Ακόμα , πολλά φαντάσματα διαλέγουν συνειδητά να μείνουν στο πλάνο της γης γιατί θέλουν να μείνουν κοντά στις αγαπημένες τους παρουσίες (γυναίκα , παιδιά κτλ.). Έχουν αναφερθεί ,βασικά, τρία είδη στοιχειώματος : Στο πρώτο είδος αναφέρονται σποραδικές εμφανίσεις του πνεύματος (κίνηση / αιώρηση αντικειμένων , φωνές από το πουθενά ). Στο δεύτερο είδος υπάγονται οι περιπτώσεις όπου έχει γίνει μια επικοινωνία μεταξύ του ζωντανού και του πνεύματος (έχουν αναφερθεί περιπτώσεις αμφίδρομης και μη, επικοινωνίας). Τέλος, στο τρίτο είδος κατατάσσονται μαρτυρίες όπου μπροστά στα μάτια μας ξετυλίγεται , με τη μορφή οράματος , μια ολόκληρη ιστορία , στην οποία ο «δέκτης» δεν έχει καμία δυνατότητα αλληλεπίδρασης ( ‘είναι σαν το playback μιας ιστορίας στον τρισδιάστατο χώρο’ έχει δηλώσει η Ellie Crystal , διάσημο μέντιουμ). Πιστεύεται ότι οι ιστορίες αυτές έχουν σημαδέψει το πνεύμα είτε από χαρά ,π.χ. γάμος , είτε από λύπη και φόβο ,π.χ. βιασμοί και δολοφονίες.
Poltergeists: Τα poltergeists θεωρούνται ότι είναι γενικά κακόβουλα πνεύματα , με τελικό σκοπό την τρομοκράτηση των ζωντανών .
«Καλά φαντάσματα» και «κακά φαντάσματα» :
Ας μη ξεχνάμε ότι τα φαντάσματα θεωρούνται ως «κατάλοιπα» της ύπαρξης ενός ανθρώπου και «κληρονομούν» από αυτόν το ήθος τους. Έτσι, όπως υπάρχουν και καλοί και κακοί άνθρωποι , υπάρχουν και «καλά» και «κακά» φαντάσματα (δεν πρέπει να συγχέουμε τα «κακά» φαντάσματα με τους δαίμονες). Τα «καλά φαντάσματα» θα προσπαθήσουν να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους , έτσι ώστε να τους βοηθήσουν και φέρονται ότι λένε μόνο αλήθεια. Τα «κακά φαντάσματα» θα προσπαθήσουν να ικανοποιήσουν το δικό τους συμφέρον (όποιο και αν είναι αυτό) χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό , αφού πρώτα κερδίσουν την εμπιστοσύνη αυτού που θέλουν να εκμεταλλευτούν
(Σημείωση : Στην παραπάνω παράγραφο ίσως έγινε ενοχλητική η χρήση των εισαγωγικών. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στο παραπάνω κείμενο κάνω μια ,ίσως, άστοχη και απρόσκοπτη γενίκευση χαρακτηρίζοντας μια ύπαρξη κακή ή καλή , μιας και οι όροι καλός και κακός μπορεί να πάρουν διάφορες έννοιες . Επιπλέον το περιεχόμενο των λέξεων είναι υποκειμενικό . Πάντως , ελπίζω , να έγινα κατανοητός ως προς τα νοήματα που θέλω να περάσω.
Τελετές επίκλησης και πίνακες ouija (ουίγια)
Πολλά μέντιουμ υποστηρίζουν ότι μπορούν να καλέσουν ένα πνεύμα / φάντασμα μέσα από μια ειδική τελετή (seance) . Μια ομάδα ατόμων με αρχηγό το μέντιουμ συναθροίζονται σε κύκλο , συγκεντρώνονται ώστε να μπορέσουν να διοχετεύσουν μια αρκετή μεγάλη ποσότητα πνευματικής ενέργειας και καλούν το πνεύμα , το οποίο μπορεί να επικοινωνήσει μαζί τους ακουστικά ή μέσω του πίνακα ouija ( το όνομα προέρχεται από την ένωση των λέξεων "Oui" και "Ja" (οι δύο λέξεις σημαίνουν ναι στα Γαλλικά και στα Γερμανικά αντίστοιχα . Ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι από την Hasbro Toys Inc. αλλά στην πορεία χρησιμοποιήθηκε σαν όργανο επικοινωνίας με τον άλλο κόσμο. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ξύλινος πίνακας που περιέχει όλα τα γράμματα του αλφαβήτου καθώς και τους αριθμούς του δεκαδικού συστήματος και μια ξύλινη γραφίδα /δείκτη. Το πνεύμα επικοινωνεί, κουνώντας τη γραφίδα μέσα από τα χέρια του αρχηγού / μέντιουμ στο κατάλληλο γράμμα. Έτσι , γράμμα γράμμα σχηματίζονται οι λέξεις που θέλει να πει το πνεύμα). Οι τελετές αυτές , λέγεται , ότι φέρνουν σε επαφή με τους θνητούς κατώτερα πνεύματα ή και πολλές φορές δαιμόνια , τα οποία μπορεί να στοιχειώσουν το μέρος της σύσκεψης . Τέλος , τα μέντιουμ συστήνουν σε όλους τους επίδοξους νεκρομάντες να μη ζητήσουν από τα πνεύματα να κάνουν ορατή την παρουσία τους στο χώρο, γιατί έτσι τους επιτρέπουν να έρθουν στο δικό μας κόσμο και να μπορέσουν να δράσουν και εκεί . Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε στο site http://www.mageia.cjb.net/
Πιθανές συναντήσεις με πνεύματα
Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι πολύ πιθανό , ο καθένας μας να συναντήσει ένα πνεύμα . Οι πιθανότητες συνάντησης μεγαλώνουν σε περίπτωση που περπατάμε σε έρημους δρόμους ή κυρίως σε σταυροδρόμια. Επιπλέον , λέγεται ότι το σφύριγμα εκνευρίζει τα πνεύματα και πολλές φορές προσπαθούν να κάνουν αυτόν που σφυρίζει , να σταματήσει. Ακόμα, λέγεται ότι οι συζητήσεις για φαντάσματα προκαλούν πολύ το ενδιαφέρον τους , γιατί θέλουν πολύ να μάθουν τι πιστεύουν οι ζωντανοί γι αυτά. Τέλος, πολλοί υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι που κοροϊδεύουν τα φαντάσματα ή δεν δέχονται την ύπαρξή τους είναι πολύ να συναντηθούν με αυτά
Μερικες συμβουλές που δίνουν τα μέντιουμ σε περίπτωση συνάντησης με πνεύμα
Αν ακούσετε μια φωνή να σας φωνάζει όταν είστε σε κάποιο σκοτεινό δρόμο ή σε σταυροδρόμι , μη γυρίσετε αλλά πείτε στη φωνή να έρθει μπροστά σας να σας μιλήσει(ακόμα και αν η φωνή ταιριάζει με κάποιο φιλικό πρόσωπο. Αν μιλάτε με κάποιον άγνωστο και διαπιστώσετε ότι είναι φάντασμα(πχ εμφανίζεται σε κάθε στροφή του δρόμου λέγοντας σας την ίδια φράση ή δεν έχει σκιά ή δεν αντικατοπτρίζεται σε γυαλιστερή επιφάνεια - όπως λχ. καθρέπτης , νερά στο δρόμο κτλ) μη του γυρίσετε την πλάτη , αλλά σιγά και σταθερά απομακρυνθείτε από αυτόν κάνοντας γερά βήματα. Όταν βρεθείτε σε μεγάλη απόσταση μπορείτε να φύγετε. Επιπλέον σε μια συζήτηση με πνεύμα ΠΟΤΕ μην κάνετε ερωτήσεις σχετικά με το Θεό, την άλλη πλευρά , το θάνατο και οτιδήποτε μεταφυσικό. Τέλος , αν νιώθετε να απειλήστε , τότε μπορείτε να κάνετε το σταυρό σας ή και να απαγγείλετε το ‘Πατερ ημων’ (φυσικά μόνο αν είστε χριστιανοί , αλλιώς ανατρέξτε στα θρησκευτικά κείμενα της θρησκείας σας)
Επίλογος
Η ύπαρξη των φαντασμάτων είναι ένα μεγάλο μυστήριο που βασάνισε την ανθρωπότητα από το 2000πΧ (η πρώτη γραπτή αναφορά για φάντασμα προέρχεται από την ιστορία ‘Έπος του Gilgamesh’ - Τhe Epic Of Gilgamesh). Πολλοί πιστεύουν ότι είναι αποκύημα της φαντασίας του ανθρώπου , ενώ άλλοι πιστεύουν ότι υπάρχουν πραγματικά. Όπως και να έχει ,όμως, δεν παύουν να είναι πηγή αινιγμάτων για τoν καθένα μας...
Πηγή: http://www.metafysiko.gr
Αν σας άρεσε το θέμα κάντε ένα "Like" και κοινοποιήστε το στους Φίλους σας...!
