Ενώ το στρατιωτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων βιώνει καθημερινά την βίαιη φτωχοποίηση και εξαθλίωση του , η φυσική του ηγεσία εφησυχάζει απολαμβάνοντας τα προνόμια των βαθμών της. Η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία δεν ανησυχεί για τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί για το προσωπικό γιατί απλά δεν πλήττεται....
Το επόμενο διάστημα με τις υλοποιημένες (37%) αλλά και τις εξαγγελθείσες (6,5% από 1ης Ιουλίου 2012+ 12,5 από 1ης Ιανουαρίου 2013) μειώσεις , με την κατάργηση των οδοιπορικών εξόδων (για το νέο έτος δεν έχουν προβλεφθεί πιστώσεις στους προϋπολογισμούς των Επιτελείων), με την πλήρη ισοπέδωση να έρχεται με την κατάργηση των μισθολογικών προαγωγών , μόνο οι υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί θα αμείβονται με πάνω από 1000€.
Η κατάσταση δυστυχώς όμως είναι ζοφερή και για τους ε.α. Η κατάσταση των μετοχικών ταμείων είναι τραγική. Το μέρισμα, σε όλα τα ταμεία , μειώνεται στο μισό. Ήδη το ΜΤΣ προχωρεί σε επιπλέον μείωση 25% και δεν υπάρχουν πιστώσεις για μερίσματα για τα επόμενα 3-4 χρόνια. Το ΜΤΝ, κάποτε το καλύτερο από τα υπόλοιπα, έχει μειώσει το μέρισμα κατά 47% (το 2013 πιθανόν να προχωρήσει και σε νέα μείωση) και το ΕΚΟΕΜΝ κατά 39%. Το ΜΤΑ έχει μειώσει το ΕΚΟΕΜΑ κατά 47% και πιθανόν να προχωρήσει σε νέα μείωση κατά 20-25% το 2013. Διαπιστώνουμε λοιπόν πως τα μετοχικά ταμεία προχωρούν συνεχώς σε μειώσεις με αποτέλεσμα σε λίγο διάστημα να δίνουν μέρισμα και ΕΚΟΕΜΣ που και τα δύο δεν θα υπερβαίνουν τα 300€.
Η ηγεσία μας όμως εκτός από τα ευχολόγια τι κάνει; Δεν ανησυχεί; Δεν σκέπτεται τρόπους να απαγκιστρώσει το προσωπικό της που πλήττεται σε αυτό το άγνωστο πεδίο μάχης; και αν ναι γιατί δεν τους λέει;
Το σύνολο του λαού μας βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις , όλοι καθημερινά βάζουν νέα όρια , περιορίζουν και επανακαθορίζουν τις ανάγκες τους .Γιατί δυστυχώς ενώ οι μισθοί μειώνονται αλλά όλα τα άλλα (Τρόφιμα-φροντιστήρια-δάνεια κτλ) παραμένουν σταθερά . Ο μάγος που θα μείωνε τις τιμές και τους μισθούς ταυτόχρονα , απουσιάζει. Η θεωρία της εσωτερικής υποτίμησης απέτυχε στη πράξη.
Έτσι αλλάζουν χώρους , αλλάζουν τόπους , επιστρέφουν στα χωριά τους , προσπαθούν να περιορίσουν τα έξοδα τους , προσπαθούν να επιβιώσουν , γιατί αυτοί που ευθύνονται για το ζοφερό παρόν τους , σχεδιάζουν και το μέλλον τους πειραματιζόμενοι με τις ζωές τους.
Έχει όμως ο στρατιωτικός αυτή την δυνατότητα επιλογής, μπορεί να αλλάξει τόπο κατοικίας , να γυρίσει στον τόπο του και να περιορίσει τα έξοδα του ή να κάνει δεύτερη δουλεία ; Όχι. Πόσο όμως προβλήθηκε αυτό; Ποίας προστασίας έτυχε; Πως εξαιρούνται άλλες τάξεις μισθωτών ; Πώς απέφυγαν τις επιπλέον μειώσεις, για να ″αποφευχθεί μία κοινωνική έκρηξη″ , οι εφοριακοί, οι τελώνες κόκ;
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει για να προβληθούν οι ιδιαιτερότητες του στρατιωτικού επαγγέλματος και ποίοι αρμόζει να το κάνουν; Μήπως για να μας προσέξει η φυσική μας ηγεσία και να θέσει μετ επιτάσεως τα θέματα μας ...πρέπει να εισβάλουμε διαδηλώνοντας στο πεντάγωνο;
Η φυσική στρατιωτική ηγεσία μας και οι προεκτάσεις της ... οι δύο ΥΦΕΘΑ , είναι καιρός να αγωνισθούν για το προσωπικό τους, για να μην συνδέσουν την εποχή διοίκηση τους με την χειρότερη ήττα σε περίοδο ειρήνης. Εκτός αν επικρατήσει η γλύκα της πρόσκαιρης εξουσίας και απαλύνει το δράμα του να διοικείς χιλιάδες προσωπικό που να μην μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια.