Σε μια συζήτηση τις προάλλες μια φίλη το πέταξε, υπό τους ήχους του Καζαντζίδη και του νταλκαδιάρικου "Θεε μου, τη δεύτερη φορά που θα ΄ρθω για να ζήσω": "Την επόμενη φορά θα ήθελα να έρθω στη γη σαν... άνδρας!" Άφησε με λίγο να το σκεφτώ... Όχι! Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω. Μπορεί μια γυναίκα να με σαγηνεύει, να με μπερδεύει, να με εκνευρίζει ή να με κάνει να τρέχω σε όλη μου τη ζωή. Έχω όμως πολύ σοβαρούς λόγους να μην θέλω σε καμία (από τις πολλές ελπίζω!) ζωές μου να γυρίσω στον μάταιο τούτο κόσμο ως γυναίκα!
Too complex baby!
Μην βιαστείς να νιώσεις ανωτερότητα. Να τινάξεις μαλλί πίσω από περηφάνεια που πιστεύω πως είστε περίπλοκες, πολύπλοκες και πολύπλευρες. Αναφέρομαι απλά σε βιολογικούς παράγοντες και μόνο. Και ας ξεκινήσουμε από τις δύσκολες μέρες... Αυτό δεν είναι κύκλος περιόδου, είναι συνεχές μαρτύριο. Τόσο που αισθάνομαι πολλές φορές πως το "28 Ημέρες Μετά" (η ταινία τρόμου ντε!) είναι συμβολικός τίτλος για το γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα.
Δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα το καλοκαίρι, δεν μπορείς να μείνεις για πολύ ώρα στο κρύο το χειμώνα! Δεν έχεις όρεξη να κάνεις τίποτα πέντε μέρες πριν και πέντε μέρες μετά. Ξοδεύεις ένα σκασμό λεφτά σε ανάλογα (απαραίτητα) προϊόντα, δεν μπορείς - και συχνά δεν θέλεις κιόλας - να κάνεις σεξ... κι αν δεν αυτοπεριοριστώ, μπορώ να σου γράφω ασταμάτητα...
Η ορμόνη, της ορμόνης, Ω(χ) ορμόνη!
Όχι, πες μου ειλικρινά! Αν είχες τη δυνατότητα δεν θα ήθελες να πετάξεις το θεότρελο ορμονικό σου σύστημα στα σκουπίδια; Είναι φορές που πιστεύω ειλικρινά πως μια γυναίκα ορίζεται από τις ορμόνες της. Είναι δέσμιά τους και ποτέ δεν μπορεί να είναι ελεύθερη. Κύκλος περιόδου, εγκυμοσύνη, ωορρηξία, εμμηνόπαυση, περίοδος λοχείας είναι λίγες μόνο από τις φορές που οι ορμόνες στο σώμα σου κάνουν πάρτι, κάνοντας τη συμπεριφορά σου να μοιάζει με τρόφιμου ψυχιατρείου. Εκεί που είσαι μια χαρά, κλαις. Κι ύστερα θυμώνεις και δεν ξέρεις τι σου φταίει (πάντως όχι εγώ!) και μετά ζεσταίνεσαι και θέλεις απεγνωσμένα σεξ κτλ κτλ.
Και εδώ θα ήθελα να μείνω λίγο περισσότερο στα νεύρα. Εντάξει, όλοι οι άνθρωποι έχουν τις κακές μέρες τους. Είναι μέρες που ξυπνάς με ακεφιές και δεν θέλεις να δεις άνθρωπο. Αλλά αυτό το δικό σας, με την συμπεριφορά του λιμενεργάτη στα καλά καθούμενα, είναι άνω ποταμών! Τα νεύρα της περιόδου (και μεταξύ μας, είναι φορές που σε πιάνει το νευρόσπαστο μέεεερες πριν) είναι ύπουλα. Κάτι σαν κακός τροχός της τύχης... Του δίνεις μία και γυρίζει και αλίμονο σε εκείνον που θα βρεθεί μπροστά σου όταν σταματήσει. Γιατί θα πληρώσει τα σπασμένα τoυ "τσαταλιασμένου" νευρικού σου συστήματος.
Για να παραμείνεις γυναίκα, θέλει δουλειά πολλή...
Ας περάσουμε τώρα στα καθημερινά, τα απλά! Η αντιπαράθεση της αρχής μια απλής καθημερινής μέρας για έναν άνδρα και μια γυναίκα "μιλάει" από μόνη της...
- Το πρωινό ενός άνδρα...
8.00 π.μ. - Σηκώνομαι και επισκέπτομαι κλασικά την τουαλέτα για το πρωινό κάλεσμα της φύσης. Μπάνιο, στέγνωμα του μαλλιού γρήγορα-γρήγορα με μια πετσέτα. Λίγο ζελέ (όχι και απαραίτητα) στο μαλλί και κατ' ευθείαν στην ντουλάπα. Παντελονάκι, μπλούζα, παπούτσια και έξω από την πόρτα.
- Το πρωινό μια γυναίκας...
6.30 π.μ. (έχεις σηκωθεί από τα εφτά ξημερώματα για να προλάβεις...) - Σηκώνεσαι για το πρωινό κάλεσμα της φύσης. Μπάνιο - το οποίο περιλαμβάνει δύο χέρια σαμπουάν, μάσκα μαλλιών, ελαφρόπετρα για τα πόδια, λοσιόν σώματος, κρέμα ημέρας, τσιμπιδάκι για τις μικροατέλειες στο φρύδι, 20 λεπτά πιστολάκι - και ξεκινάμε. Βάση, concealer, make up, μάσκαρα, μολύβι, σκιά, κραγιόν! Μετ' εμποδίων βγαίνεις από το μπάνιο και ανοίγεις διάπλατα την ντουλάπα... Μπορεί να διάλεξες από την προηγούμενη τι θα φορέσεις, έχεις πάντα όμως αμφιβολίες. Ντύθηκες και είσαι έτοιμη... Α, να μην ξεχάσεις να γυρίσεις την τσάντα σου στο κρεβάτι και να βάλεις το περιεχόμενό της στην άλλη σου τσάντα που ταιριάζει με το σημερινό σου outfit. Ουφ! Κουράστηκα και μόνο στη σκέψη....
Και τις περισσότερες φορές -νύχτες κυρίως- ισορροπείς σε κάτι λεπτά, ψηλά τακούνια για να γοητεύσεις τους άντρες. Και το κάνεις. Με τι κόστος όμως; "Πονάνε τα πόδια μου, πονάει η μέση μου, μην περπατάς γρήγορα, κουράστηκα θέλω να καθήσω..." No!
This Is A Man's Word (Δυστυχώς)
Όσα σουτιέν και αν κάηκαν στις πλατείες αυτού του πλανήτη, όσες γυναίκες και αν πάτησαν γερά στα πόδια τους δίνοντας το καλό παράδειγμα, μια διεστραμμένη συλλογική συνείδηση θέλει τον άνδρα πιο "ικανό"! Τα πράγματα συνεχώς βελτιώνονται (τουλάχιστον στις πιο ανεπτυγμένες χώρες), παρόλα αυτά όμως μια γυναίκα στην αγορά εργασίας είναι χειρότερα αμειβόμενη, βρίσκει πιο δύσκολα δουλειά και συχνά αντιμετωπίζεται ως κατώτερη μέσα στον ίδιο το χώρο εργασίας. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Ε. Ε. οι γυναίκες αμοίβονται κατα 17.5% χαμηλότερα για την ίδια θέση εργασίας από τους άνδρες. Επιπλέον, τα τελευταία στοιχεία της Eurostat για την Ελλάδα δείχνουν πως το ποσοστό ανεργίας στις γυναίκες αγγίζει 28,1%, ενώ στους άνδρες βρίσκεται στο 21,7%.
Κι όσο και να είμαι μαζί σας, όσο κι αν είναι εξοργιστικό να θέλει αυτός ο κόσμος να λέει πως προχωρά μπροστά και να εξακολουθεί να διακρίνει τους ανθρώπους σε άνδρες και γυναίκες στο θέμα της εργασίας, αυτή είναι η πραγματικότητα. ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
Μόνο το σεξ δεν φτάνει...
Δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις! Από την εμπειρία μου όμως έχω παρατηρήσει πως, ακόμη κι αν ο μύθος του σεξομανή άνδρα έχει καταρριφθεί, μια γυναίκα μπορεί να απέχει από το σεξ περισσότερο από έναν άνδρα. Κι όσο και αν προσπαθώ να το δω ως άθλο, κατόρθωμα ή αυτοσυγκράτηση δεν μου αρέσει καθόλου η ιδέα. Για να μην αναφερθώ σε όλα εκείνα τα αναπάντητα ερωτηματικά που κατακλύζουν το κεφάλι σου κάθε φορά που πέφτεις στο κρεβάτι: "Με θέλει ή απλά θέλει σεξ;", "Τώρα έχουμε σχέση;", "Μήπως με περάσει για τσ#@*% που ενέδωσα στο σεξ τόσο νωρίς;", "Έχω ξυρίσει καλά τα πόδια;", "Ελπίζω να μην παρατηρήσει την κυτταρίτιδα!!"! Αντί να χαλαρώσεις και να το ευχαριστηθείς αγχώνεσαι περισσότερο...
Γι' αυτό σου λέω! Δύσκολο να είσαι γυναίκα τη σήμερον... Προτιμώ να έχω το κεφάλι μου ήσυχο και ο φάκελος γυναίκα να με απασχολεί μόνο, όσες φορές προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σου. Που δεν το λες και λίγο...